«کمپین دفاع از بازداشت‌شدگان هفت‌تپه» روز پنج شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۸ گزارش داده که دادگاه انقلاب اهواز با ارسال احضاریه‌های جداگانه‌ای ۴۱ تن از کارگران گروه ملی فولاد اهواز را به شعبه ۲۰ دادگاه انقلاب این شهر فراخوانده و از آنان خواسته طی روزهای آتی بر خلاف رویه معمول، خود را به این شعبه معرفی کنند تا حکم و رای صادره دادگاه را به صورت حضوری دریافت کنند.
میثم آل مهدی، فعال کارگری در خصوص این احضارها یادداشتی نوشته‌است که متن کامل آن در ادامه آمده است:
همکاران و همرزمان عزیزم!
اتحاد زیبایتان همچنان نقل زبان هاست، اتحادی که زبان زد خاص و عام است و الگوئی خواهد بود برای پیشروی مبارزه کارگری، شجاعتی که سالیان سال طبقه کارگر به آن افتخار خواهد کرد! فریادهای پرشور و نشاط کریم، صحبت های حماسی غریب، شعارهای زیبای مرتضی، نطق مدبرانه طارق و ایستادن‌ها و مقاومت شما را مگر می‌شود از ذهن تاریخ و یا هر انسان عدالت طلب پاک کرد؟ شما فولادی‌های قهرمان برگ زرین مقاومت برای خواسته‌های برحقتان؛ نان، کار و امنیت شغلی هستید.
با گذشت مدتی از دستگیری‌ها و سرکوب‌هایی که همه ما و خانواده هایمان را درگیر مشکلات مختلف و نگرانی از به کجا رسیدن این بازداشت ها کرده بود، هم رفقای بازداشت شده و هم ما که خارج از زندان برای آزادی رفقایمان تلاش میکردیم، یک چیز را خوب میدانستیم و آن اتحادی بود که یک شبه به دست نیاورده بودیم و میدانستیم پایه های قدرت ما در این اتحاد است. و دقیقا دشمنان ما از کارفرمایان تا حامیان دولتی و غیر دولتی شان، همین اتحاد و قدرت ما را نشانه رفته بودند.
امروز نامه هایی مبنی بر احضار همکاران ما با اتهامات پوچی همچون “اخلال در امنیت کشور”، “اعتراضات غیر قانونی”، “سر دادن شعارهای سیاسی” و… به دست آنان رسیده است. ما کارگران به هیچ وجه در امنیت هیچ “کشوری” اخلال ایجاد نمی کنیم، امنیت و رفاه در هر کشوری محصول کار ما کارگران است. اعتصاب و اعتراض ما البته امنیت سرمایه و استثمارگران را هدف قرار میدهد و ما آگاهانه میخواهیم علیه بانیان ناامنی و مشکلات ایجاد شده از سوی نظام سرمایه داری تلاش کنیم. کارگران حق دارند متشکل شوند، حق دارند اعتراض کنند، حق دارند زیر بار ستم و سرکوب کار و زندگی نکنند. اعتراضات کارگری در هیچ جای دنیا احتیاج به اخذ مجوز از سوی هیچ دستگاه امنیتی و اداری سرمایه داران را ندارد. میگویند فریادهای ما برای امنیت شغلی، برای نان شب و برای آزادی، “شعارهای سیاسی” است! مگر سرکوب و شکنجه و پرونده سازی شما سیاسی نیست؟ مگر سیاستهای شما نیست که میلیونها آحاد طبقه کارگر را به فقر و فلاکت و تحقیر محکوم کرده است؟ چرا سیاست برای سرمایه داران خوب است و برای کارگران و شهروندان ممنوع؟ چه کسی چنین حقی را به شما داده است؟ شعارهای ما راه حل کارگران برای حل مشکلاتی است که شما سرمایه داران و اختلاس گران و باندهای مافیائی و دولت مدافع تان از حل آنها عاجزید!
رفقا و همکاران عزیز!
ما از روز اول تا لحظه‌ی پیروزی هم پیمان ایستادیم و تحت هیچ شرایطی هیچ یک از رفقایمان را تنها نخواهیم گذاشت. اگر امروز احضاریه‌ای برای رفقایمان ارسال شده، این احضاریه‌ها ناشی از تحرکات این روزهای کارگران در سطح وسیع است و اینها فقط میخواهند طبقه کارگر را با این سرکوب‌ها مرعوب کنند و بترسانند. سیاست رعب و وحشت دیگر دورانش تمام شده است. در هفته اخیر کارگران هپکو و در روزهای اخیر کارگران آذرآب اراک در اعتراضات جداگانه به خیابان‌ها آمدند و در صحن کارخانه اجتماع کردند. در هفته‌های گذشته با صدور احکامی از قبیل شلاق و زندان برای کارگران هفت تپه سعی بر ایجاد خوف در میان کارگران را داشتند و امروز با احضار کارگران فولاد قصد صدور احکامی مشابه را دارند.
اما اگر چنین کاری را بکنند و این سیاست را ادامه دهند، بزرگترین اشتباه را مرتکب خواهند شد. چون ما در گذشته اعلام کرده و فریاد زده ایم که دیوار اتحاد ما را حتی تانک ها هم نمیتوانند بشکنند. فریادهای متحدانه ما برگرفته از احساسات نبوده بلکه آنرا از راه شعور و درک مان در راه مبارزه برای حق خود بدست آوردیم و هرگز هیچ یک از رفقایمان را تنها نخواهیم گذاشت. اگر امروز شما زندان دارید، تهدید می‌کنید، سرمایه دارید، اگر نیرو و تجهیزات برای سرکوب دارید؛ ما بزرگتر از تمام این قدرت‌ها را در اختیار داریم و آن قدرت اتحاد و اعتصاب است. پس بدانید کوچکترین اجحافی در حق یکی از همکاران و رفقایمان را تاب نمی آوریم و به تماشا نخواهیم نشست. خیابان های اهواز با کف پاهایمان آشناست و دیوارهای این شهر هنوز صداهایمان را به خاطر دارد
گذشت دورانی که کارگر ذلت تحمیلی شما استثمارگران را بپذیرد. گذشت دورانی که به کارگر به چشم برده نگاه کنید و کارگر بردگی خود را پذیرفته باشد. امیدوارم شعارهای ما را فراموش نکرده باشید! (یل مالک شر مالک هیبه) ترجمه: انسانی که رادیکال نباشد کسی به او احترام نمیگذارد! کارگر می‌ایستد، می‌میرد، ذلت نمیپذیرد! این قبیل شعارها برای سرمایه داران ایران شناخته شده است.
کارگران فولاد خواهان بسته شدن تمام پرونده های باز، خواهان برچیدن سیاست رعب و وحشت، خواهان آزادی کارگران زندانی و همکارانمان در هفت تپه، و خواهان تحقق خواستهای صدها بار فریاد زده شده خود هستند.
رفیق و همکار و همسنگر شما-میثم آل مهدی
منبع: کمپین دفاع از بازداشت‌شدگان هفت‌تپه و زندانیان ترقی‌خواه