مختار زارعی روزنامه نگار اهل سنندج در چند نوشتار به موضوعات “انتخابات” و “گذار به دموکراسی” در ایران اشاره کرده است.
بخش نهم
گروه دوم مشارکتیها، رفرمیستها هستند. رفرمیستها بە امید تغییرات مسالمت آمیز، گام بە گام و تدریجی بە پای صندوقهای رای میروند. رفرمیستها بە دموکراسی اعتقاد دارند. حاکمیت قانون، تقسیم قدرت، جابەجایی و گردش قدرت، رسانەهای آزاد و گردش آزاد اطلاعات، نهادهای مدنی، انتقاد از حاکمیت، دیپلماسی معطوف بە منافع ملی، حقوق بشر، رفع تبعیض و موارد مشابە برایشان اصول است. مبنای تئوریکشان هم پراکندگی و توزیع دانش همگانی است. رفرمیستها معتقدند دانش نزد همە مردم است و برای انتخاب بهترین راه حل و کشف منطقیترین گزینە ناچار بە نظرخواهی از همە مردم هستند چون دانش، امری همگانی است و حقیقت در میان همە تقسیم شدە است و هر کدام از ما حامل بخشی از حقیقت هستیم و برای کشف حقیقت باید همە را دعوت نمود باید از همە بخواهیم نظرشان را بیان کنند. حاکمیت از نظر رفرمیستها حاصل جمع ارادە عموم مردم است پس برای تشکیل دولت باید از همە مردم دعوت نمود تا خواستەهایشان را بیان کنند و حاصل جمع این خواستەها است کە “قانون” میشود. قانون، نمود عینی خواستەهای اکثریت مردم است. پس برای وضع قانون باید همە را دعوت نمود و نهایتا نظر اکثریت الزام آور یا همان قانون شود. برای یک رفرمیست، شرکت در انتخابات نە فرمالیە است نە کسب پرستیژ بین المللی و نە حقە و دوز و کلک. برای یک رفرمیست صندوق رای، تنها وسیلە و ابزار اطلاع یافتن از نظر عموم مردم است. اینکە خواستە مردم چیست؟ کدام مدل از مدیریت ادارە کشور را میپسندند؟ کدام سیاست خارجی را قبول دارند؟ همە و همە اینها با اتکا بە صندوقهای رای ممکن است. اما اینکە دیگری با انگیزە دیگر بە پای صندوق رای میرود گناهش بە گردن کیست؟ رفرمیستها مسئول عملکرد خودشان هستند نە مسئول انگیزەی دیگران!!!! آیا درک این موضوع بسیار سخت است؟ من در مسابقە اسب سواری شرکت کردەام. خارج از بازی روی اسب رقیب شرط بندیهای زیادی شدە است. تمام تلاششان پیروزی اوست و برای این پیروزی از هیچ کاری ابا ندارند آیا من مقصرم؟ آیا با ترک بازی، حقە بازی هم پایان میابد؟ آیا اگر من میدان رقابت را ترک کنم آنها هم بدون رقیب خواهند ماند و بە پایم خواهند افتاد کە بە بازی برگردم؟ آیا تحریم انتخابات میتواند بە دموکراتیزاسیون کمک کند؟
ادامە دارد
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.