۷۲ درویش گنابادی محبوس در زندان «فشافویه» که در اعتراض به محدودیت‌های امنیتی اعمال شده بر دکتر «نورعلی تابنده»، رهبر درویشان گنابادی و پیروان این سلسله دست به اعتصاب غذا زده بودند، دومین بیانیه خود را در یازدهمین روز اعتصاب غذا منتشر کرده‌اند.
در روزهای ۳۰ بهمن و یک اسفند ۱۳۹۶ که به حادثه گلستان هفتم موسوم شده است، نزدیک به ۴۰۰ درویش گنابادی توسط نیروهای امنیتی مسلح متشکل از نیروی انتظامی، بسیج و سپاه مقابل خانه دکتر تابنده در خیابان گلستان هفتم پاسداران مورد حمله قرارگرفته و با بدن‌های مجروح روانه زندان شدند.
مقام‌های جمهوری اسلامی پس از زندانی کردن این درویش‌ها که بارها اعلام کرده بودند به دلیل نگرانی از بازداشت نورعلی تابنده در گلستان هفتم تجمع کرده‌اند، حسینیه‌های درویشان را در سراسر کشور بسته و با حصر دکتر تابنده و بستن در خانه او به روی درویشان، مانع از دیدار آن‌ها با پیر و مرشدشان شدند.
حدود ۱۵ روز پیش بود که خبری با موضوع خودداری اعتراضی دکتر تابنده، رهبر ۹۲ ساله درویشان از غذا خوردن منتشر شد و بر نگرانی درویشان زندانی و غیرزندانی افزود و اعتصاب غذای دسته‌جمعی آن‌ها را در پی‌آورد.
اینک ۱۱ روز از اعتصاب غذای درویشان در دو زندان فشافویه و «اوین» می‌گذرد و خبرها حاکی از آن هستند که هم‌چنان از محدودیت‌های اعمال شده بر دکتر تابنده کاسته نشده و از دیدار درویشان با او که به تازگی از بیمارستان «مهر» تهران مرخص شده و به خانه رفته است، جلوگیری می‌شود.
متن دومین بیانیه ۷۲ درویش زندانی را که دست به اعتصاب غذا زده‌اند، در زیر می‌خوانید:
ما درویشان گنابادی تمام هم‌وغم و دغدغه‌مان بهره‌گیری از تعالیم انسانی مکتب تصوف و کسب توفیق هواداری از جناب آقای دکتر نورعلی تابنده مجذوب علیشاه به‌عنوان مصداق عینی هویت درویشی است و واقعه گلستان نیز که امروز ما را در زندان مسکن داده است، همان‌طور که بارها گفتیم، ظهور همین دغدغه و نگرانی از تعرض مسبوق به سابقه حاکمیت به جان‌مایه هویت درویشی‌مان بود. اما شنیدن خبر امتناع رهبر درویشان از غذا و درمان، بیش از پیش بر ما روشن می‌کند که این نگرانی بی‌جا نبوده است و نیست. چرا که اگر همان طور که رسانه‌های رسمی حاکمیت اذعان می‌کنند، ما [درویشان بازداشت‌شده در حادثه گلستان هفتم – ۱ اسفند ۱۳۹۶] خاطیان و مجرمان آن واقعه بوده‌ایم و حاکمیت با مکتب درویشی عنادی ندارد، محکوم و زندانی شدن ما می‌بایست نقطه پایانی بر فشارهای امنیتی اعمال‌شده بر دکتر تابنده و جامعه درویشی می‌بود. اما نه تنها چنین نشد بلکه محدودیت‌های امنیتی، فضای زیست شهروندی را به زندانی برای ایشان و جامعه درویشی تبدیل کرد.
امروز برای هر درویشی روشن است که دست پنهان و خفقان‌زای نهادهای امنیتی عرصه را بارها بیش از آن چه قبل از واقعه گلستان هفتم بود، بر جامعه دراویش گنابادی تنگ کرده و خفقان و بایکوت را به اوج خود رسانده است؛ از عدم بازگشایی حسینیه تهران گرفته تا بیانیه‌سازی‌های پی‌درپی و مشکوک و ضدونقیض با فرمایشات جناب دکتر تابنده تا تلاش آشکار برای تشدید انزوا و دور ساختن دراویش از اطراف ایشان، همه از مصادیق این مدعا است.
ما ۷۲ درویشیم که ۱۱ روز است دست از خوراک و درمان کشیده‌ایم، تا پای جان این اعتصاب را ادامه خواهیم داد تا بلکه این عرصه تنگ را که گریبان جامعه درویشی را فشرده است، بگشاییم. چراکه می‌د‌انیم اگر ما امروز بر این طریق نکوشیم، بی‌گمان زود خواهد بود که این خفقان، پویایی و تپندگی هویت ما را به ورطه نابودی بکشاند.
«جان‌ها» گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آن که چون تو پاک نیست
۷۲ درویش اعتصاب غذا کرده در زندان‌های فشافویه و اوین