در بخش دوم این همایش “رضا بدیعی” مدیر سامانه گذار با توضیح اینکه جوهره استبداد، فاسد و ضد بشر است و کسانیکه استبداد محورند نمی‌توانند همراهان مردم ایران باشند. زیرا همراهان مردم ایران همواره در بینش، کنش و بینش خواهان حق دموکراسی، عدالت و آزادی هستند و طرفدار حقوق شهروندی.
در ادامه صحبتهای “عمر مینایی” کنشگر و فعال جنبش کارگران را در ارتباط با علل ناکام ماندن انقلاب آزادی‌خواهان و عدالت جویان در سال ۵۷ را خواهیم شنید .
“عمر مینایی” با خاطره‌ای از اعتراضات مردم ایران در سال ۱۳۵۶ صحبتهای خود را شروع کرد.
ایشان گفتند: ما مجموعه‌ای کارگر بودیم در یک شرکت کار می‌کردیم، هیچ وقت فعالان سیاسی و کارگری را در جریان انقلاب ۱۳۵۷ ندیدیم که به میان کارگران بیایند، در عوض نیروهای ملی، مذهبی در میان کارگران حضور داشتند. البته در کارخانه‌ها با توجه به سوابق مبارزاتی و تاریخی حضور نیروهای چپ و کارگری مشهود بود.
“عمر مینایی” در ادامه گفت: شرایط عینی برای انقلاب ۱۳۵۷ آماده بود. اما شرایط ذهنی در میان توده‌ها برای یک انقلاب اجتماعی، تغییر و تحول بنیادی آماده نبود.
ایشان به جایگاه جنبش انقلابی کردستان در انقلاب ۱۳۵۷ ایران اشاره کرد و گفت: پایداری جنبش مقاومت و آزادی‌خواهی کردستان به نسبت ترکمن صحرا و آمل در مقابل رژیم هار و وحشی جمهوری اسلامی وجود شرایط عینی و ذهنی مبارزه در آن منطقه بود. ایشان نقش گروه‌های چپ در کردستان را برجسته و تاثیر گذار بر آورد کرد.