مدت زمان اندکی از روی کارآمدنٍ دولت جدید که با شعارٍ رفع فساد و برقراری عدالت اجتماعی روی کار آمده است نمی‌گذرد. اما در همین چندماه طبق پیش‌بینی اکثریت مردم، مشخص شد که شعارهای مذکور فقط کاربرد انتخاباتی داشته و قرار نیست تغییر مثبتی در زندگی کارگران و زحمت‌کشان کشور صورت پذیرد.
تورم افسارگسیخته، فشارهای معیشتی، تبعیض، محدودیت‌های بیشتر و احضار، بازداشت و پرونده‌سازی برای فعالان کارگری، صنفی و دانشجویی، عرصه را بر آنان تنگ‌تر کرده است. اما با این وجود آنها هر روز صدای اعتراض خود را با هرمی راسخ‌تر و اراده‌ای قویتر بلند می‌کنند.
همزمان با سالگرد خیزش مردم در آبان خونین ۹۸، اعتراض و اعتصاب کارگران و کشاورزان در کارخانجات و واحد‌های تولیدی سراسر کشور و انسجام معلمان در بیان خواسته‌های به حقشان نشان می‌دهد اراده حاکمیت برای سرکوب صدای آزادی و عدالتخواهانه زحمت‌کشان و طبقه کارگر ایران نه تنها راه به جایی نمی‌برد بلکه آن را منسجم‌تر و قویتر می‌کند.
من به عنوان یک فعال کارگری که به جرم حق خواهی و عدالت‌طلبی در زندان اوین محبوس هستم ضمن پافشاری مجدد بر آرمانهای طبقه کارگر دست تک‌تک مبارزان و فعالان طبقه کارگر ایران را می‌فشارم و خود را در کنار آنها می‌پندارم. امیدوارم آنها نیز بر اعتراض و اعتصاب به حق خود تا رسیدن به نتیجه پافشاری کنند و بدانید و آگاه باشید که به هیچ وعده و شعار حاکمیت در مقابله با فساد و برقراری عدالت نمی‌توان دلخوش نمود. بلکه هر بهبودی در شرایط زندگی نتیجه مبارزه، مقاومت و پیشروی توده‌های کار و زحمت است. چرا که چاره زحمت‌کشان وحدت تشکیلات است.
سجاد شکری
۲۶ آبان ۱۴۰۰
زندان اوین