یداله بلدی: هنگامی که «پیر دو کوبرتون» اندیشمند صلح‌خواه فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم با تلاش و کوشش بی‌مانندی بازی‌های المپیک نوین را بنیاد نهاد، هدف او از این همایش بزرگ جهانی، ایجاد صلح و آشتی بین ملل و نیز دوستی و رقابت شرافتمندانه بین ورزشکاران بود.
اما از همان اوایل برگزاری بازی‌های المپیک و دیگر بازی‌های جهانی، قاره‌ای و منطقه‌ای، دولت‌ها تلاش کردند، از ورزش برای اهداف و مقاصد سیاسی خود بهره جویند، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم که رقابت‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی و فضایی بین دو قدرت شرق و غرب وجود داشت، درعرصه ورزش نیز این رقابت پدید آمد و آمریکا و شوروی پیروزی خود را در المپیک‌ها و مسابقات جهانی نشانه‌ی پیروزی و حقانیت نظام خود اعلام‌می‌کردند.
حکومت‌های فاسد و دیکتاتوری آفریقایی و آمریکای لاتین نیز پیروزی‌های خود را در فوتبال به عنوان برتری سیستم‌های خودکامه‌ی خود معرفی می‌کردند. اما سرنوشت ورزش تنها عرصه‌ی رقابت دولت‌ها نیست، بلکه صدها میلیون انسان به ورزش عشق می‌ورزند و رویدادهای ورزشی را با شور و هیجان نظاره و پیگیری می‌کنند.
در واقع ورزش اکنون به یک پدیده‌ی جهانی تبدیل شده است، ورزش گاهی درعرصه‌ی سیاست نیز تأثیر گذار می‌شود ، در اواخر دهه‌ی شصت میلادی که کشور پهناور و پر جمعیت چین که در انزوای سیاسی به سر می‌برد با ورزش پینگ پنگ ورود خود را به عرصه‌ی سیاست جهانی اعلام کرد.
جمهوری اسلامی از آغاز تلاش می‌کرد تا از پدیده‌ی ورزش که مورد علاقه‌ی میلیون‌ها جوان بود مانند دیگر عرصه‌های فرهنگی و هنری از آن برای پیشبرد اهداف ایدئولوژیک خود استفاده کند و از آن به عنوان ابزار تبلیغاتی برای جذب جوانان سود جوید و همچنین از نام زنده یاد تختی که محبوب میلیون‌ها ایرانی بود نیز استفاده کرده و با برگزاری جام تختی از محبوبیت او به نفع خود سود جوید.
ورزش باستانی که به تدریج در حال زوال بود و فقط در محله‌های سنتی شهرها فعالیت داشت، به علت اینکه در این ورزش شعاعر اسلامی رعایت می‌شد، جمهوری اسلامی با صرف هزینه‌های گزاف آنرا رونقی دوباره بخشید و زورخانه های قدیمی را ترمیم و کلاس تربیت مرشد ایجاد کرد و حتی در کشورهای اسلامی نیز به ترویج ورزش باستانی پرداخت.
اما جمهوری اسلامی در این سال ها برای ایجاد انطباق عقاید اسلامی با ورزش به موانعی در داخل و خارج کشور مواجه گردید، هر چند توانست نوع پوشش را به زنان ورزشکار تحمیل کند و از حضور زنان در ورزشگاه ها برای تماشای مسابقات مردان ممانعت کند، اما در نهایت در هدف اسلامی کردن ورزش مانند دیگر عرصه‌ها با شکست مواجه شد، زیرا مقررات و قوانین ورزش با باورهای اسلامی سازگاری نداشت و از سوی دیگر با مقاومت ورزش دوستان و ورزشکاران به خصوص زنان ورزشکار مواجه شد، هرچند رژیم با توجه به دیدگاه ارتجاعی و زن ستیز خود هیچ‌گاه نمی خواهد که زنان در عرصه های هنری و ورزشی فعالیت چشمگیری داشته باشند، اما آزاد زنان کشورمان با تمام مشکلات، موانع و تلاش خستگی ناپذیر خط بطلان بر این باور کشیدند و با اراده‌ای آهنین در عرصه‌های ورزشی داخلی و بین‌المللی درخشیدند و در عرصه‌ی کوهنوردی نیز قله‌های بلند جهان را فتح نمودند.
اکنون ورزش در کشور ما از موانع و مشکلات عدیده‌ای رنج می‌برد؛ اول: تلاش رژیم برای انطباق ورزش با قوانین اسلامی، دوم: سلطه‌ی سپاهیان بر ورزش، سوم: وجود موانع متعدد برای ورزش زنان و حضور آنان در ورزشگاه‌ها، چهارم: رودررویی با ورزشکاران اسرائیل، پنجم: گران بودن هزینه‌های ورزشی برای فرزندان خانواده‌های کم در آمد، ششم: یکسان نبودن امکانات ورزشی در سراسر کشور، هفتم: دلالی و فساد اخلاقی در بخش‌هایی از ورزش کشورمان.
رسول خادم رئیس فدراسیون کشتی که دارای عنوان‌های قهرمانی المپیک و جهانی، عضو اتحادیه‌ی جهانی کشتی و همچنین مورد اعتماد رژیم می‌باشد و سال‌ها عضو شورای شهر تهران بوده‌است، در میان کشتی‌گیران نیز از احترام ویژه‌ای برخوردار است، خادم، علت استعفای خود را چنین بیان می‌کند “که دیگر حاضر نیست برای توجیه مسابقه ندادن کشتی گیران ایران با اسراییل دروغ بگوید و یا کشتی گیران را وادار به تمارض و باختن کند” و اعلام کرد “اگر بنا بر آنست که ببازیم، بهتر است با هم ببازیم.” پس از استعفای خادم تمام هیأت‌های کشتی استان‌ها نیز استعفا دادند، که بازتاب گسترده‌ای را در محافل سیاسی و ورزشی به دنبال داشت و مسئولین جمهوری اسلامی را در برابر یک چالش بی‌سابقه در امور ورزشی قرار داد.
ممنوعیت مسابقه با کشتی‌گیران اسرائیل از سال ۱۹۸۳ در مسابقات جهانی اوکراین آغاز شد، در این مسابقه برای اولین بار یک کشتی‌گیر ایرانی به نام «بیژن سیف خانی» در مسابقه با کشتی گیر اسرائیلی به پیروزی دست یافت، این رودررویی مقامات عوام فریب رژیم را به خشم آورد و بلافاصله آقای ولایتی- وزیر وقت امور خارجه دستور بازگشت تیم را به ایران صادر کرد و این تیم که یکی از بهترین تیم‌های تاریخ کشتی ایران بود، بدون مدال به ایران بازگشت.
در مسابقات جهانی اخیر جوانان زیر ۲۳ سال که در کشور لهستان برگزار گردید، علی‌رضا کریمی که امید اول ایران برای کسب مدال طلا بود، چون در دور بعد با کشتی‌گیر اسرائیل روبرو می‌شد، به دستور مربی خود در حالیکه چند امتیاز از کشتی‌گیر روسیه پیش بود، در ثانیه‌های آخر مبارزه را به حریف خود واگذار نمود، این‌بار اتحادیه جهانی کشتی که قبلاً چندین بار به فدراسیون کشتی ایران در مورد تمارض و باخت عمدی کشتی گیران به فدراسیون کشتی ایران تذکر داده بود، این بار در صدد محرومیت تیم ایران بر آمد که با وساطت رسول خادم محرومیت تنزل یافت و مربی تیم، به مدت دو سال و علی‌رضا کریمی نیز به مدت شش ماه از شرکت در مسابقات محروم شدند و آقای خامنه‌ای در یک نمایش فریب‌کارانه انگشتر خود را به علی‌رضا کریمی هدیه داد.
رسول خادم در نامه ی استعفای خود اشاره کرده بود که با توجه به اینکه تیم کشتی اسرائیل با حضور مهاجرین یهودی از روسیه و اروپای شرقی تقویت شده است و در آینده در تمام مسابقات بین‌المللی شرکت خواهد کرد، ما دیگر نمی‌توانیم به بهانه‌ی تمارض درمقابل کشتی گیران اسرائیل حاضر نشویم، تا بعد از روی ناچاری، با خواهش و التماس مانع از محرومیت تیم شویم.
جمهوری اسلامی در حالیکه در زمان جنگ از اسرائیل اسلحه و قطعات یدکی خریداری می‌کرد و بارها با مقامات آمریکایی به طور پنهانی مذاکره کرده‌است، اما برای حفظ شعارها و عوام فریبی، ورزشکارانی را که سال‌ها برای کسب مدال زحمت کشیده‌اند، قربانی می‌کند.
مشکلات رودررویی در ورزش کشتی با اسرائیل و همچنین ممانعت زنان از ورود به ورزشگاه‌ها اکنون تبدیل به یک مشکل بزرگ برای رژیم شده است و در این مورد هم از سوی ورزش دوستان کشور و هم از سوی مقامات جهانی ورزش تحت فشار می‌باشد، حل این مشکلات در گرو چاره‌اندیشی سیاست‌های کلان رژیم است، موارد ذکر شده نشانگر آن‌است که مدیریت ورزش کشورمان نیاز به تحولی عظیم دارد.
آیا این تحول در آینده‌ای نزدیک تحقق خواهد یافت ؟
«یداله بلدی»
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.