«روحا حقار»، دختر بهایی ۱۹ ساله متولد شیراز است که اکنون در شهر «دالاس» در ایالت تگزاس امریکا زندگی می‌کند. روز شنبه در جشن فارغ‌التحصیلی دبیرستان «امرت جی کنراد»، روحا به عنوان نماینده کلاس خود در این مراسم سخنرانی و در آن به خشونت پلیس علیه اقلیت‌های نژادی در این کشور اشاره کرد که باعث شد مدیر مدرسه میکروفون او را قطع کند.
درست پیش از قطع شدن میکروفون با اشاره «تمسگن اسمروم»، مدیر مدرسه، روحا داشت می‌گفت: «به “تریوان مارتین”، “تمیر رایس” و تمام کودکان دیگری که قربانی بی‌عدالتی شده‌اند.»
او بعد راهی صندلی خود شد تا به جایش برگردد که با تشویق بلند حضار و فریادهای «روحا … روحا …» مواجه شد.
پست توییتر روحا که حاوی ویدیویی از سخنرانی ناتمام او در مراسم فارغ‌التحصیلی بود، تاکنون بیش از یک میلیون و ۷۰۰هزار بار دیده شده و ۱۲۰ هزار لایک گرفته است. حساب کاربری روحا تا پیش از آن تنها ۹۱ فالوئر داشت. با دیده شدن توییت روحا، شبکه‌های خبری مختلف مانند «ان‌پی‌آر»، «سی‌ان‌ان»، «ان‌بی‌سی» و «واشنگتن‌پست» به سراغش رفتند و با او درباره این ماجرا مصاحبه کردند. سلبریتی‌هایی مانند «یارا شهیدی» نیز در گسترش توییت روحا با لایک کردن و به اشتراک گذاری آن نقش به سزایی داشتند.
ولی روحیه یک فعال مبارز در او از سال‌ها پیش شکل گرفته است؛ وقتی که هنوز در ایران زندگی می‌کرد.
روحا به «ایران‌وایر» گفت: «زندگی به عنوان یک بهایی در ایران خود به خود شما را راجع به امور اجتماعی اطراف‌تان حساس‌تر می‌کند. من از نزدیک سرکوب خود و اطرافیان‌مان را به دلیل مذهب‌شان برای ۱۱ سال تجربه کرده‌ام. خانواده من هنوز آن سال‌ها را به یاد دارد.»
پیروان آیین بهایی در ایران به طور رسمی بعد از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ مورد تعقیب و پی‌گرد قضایی گرفتهاند. صدها تن از آن‌ها اعدام و هزاران نفر دیگر بی‌دلیل در زندان‌های سراسر کشور محبوس شده‌اند. امروزه نیز بهاییان نمی‌توانند هر شغلی را انتخاب کنند و تقریبا تمامی آن‌ها از تحصیلات عالی و رفتن به دانشگاه محروم هستند.
سرکوب بهاییان در ایران خانواده روحا را مجبور به ترک کشور کرد و آن‌ها در ایالات متحده درخواست پناهندگی کردند. این پیشینه و تجربه شخصی روحا بود که او را مجاب کرد تا نام مارتین و رایس را در سخنرانی خود بیاورد.
او می‌گوید: «در فرهنگ ما، فرهنگ امریکایی، نسبت به مرگ کودکان بی‌حس شده‌ایم؛ آن قدر که اخبار شلیک‌های متفرقه در مدارس و گوشه و کنار کشور به گوش می‌رسد اما انگار همه چیز عادی شده است. تمام نیت من هم این بود که از سایر همکلاسیهایم که با من فارغ‌التحصیل می‌شدند، بخواهم از بچه‌های دیگری که نتوانستند در این جشن کنارمان باشند نیز یاد کنند.»
او به سی‌ان‌ان گفته است که معلمش از پیش به او تذکر داده بود که از موضوعات جنجال‌برانگیز، مانند خشونت پلیس در سخنرانی خود اجتناب کند. در مصاحبه‌ای دیگر باان‌پی‌آر اما او خاطرنشان کرد که بعضی اوقات برای ترویج عدالت نیاز است تاملی فرای قوانین موجود داشت: «من می‌دانم که حتی نام بردن از این افراد باعث ناراحتی بعضیها می‌شود. ولی اگر این تنها راهی است که بتوان درباره این امور بحث و تامل کرد، من ترجیح می‌دهم کلمات کمی ناراحت‌کننده ولی معنادار باشند.»
روحا تاکید دارد که در این میان معلم یا مدیر مدرسه‌اش نیز به عنوان فرد مقصر شناخته نشوند: «از میان اکثر پیام‌هایی که تاکنون دریافت کرده‌ام، روشن است که بسیاری خواهان اخراج مدیر مدرسه هستند. اما تمام سعی من این است که هر موقعیتی را تبدیل به فرصتی برای آموختن کنم. هر کس ممکن است اشتباه کند… من فکر نمی‌کنم اخراج مدیر مدرسه یا پیگیری حقوقی این ماجرا نفعی به حال کسی داشته و حرکت درستی باشد.»
او افزوده است: «فکر کنم بزرگ شدن با آیین و آموزه‌های بهایی به من آموخته است که بی‌نهایت صبور باشم و تمام سعی خود را بکنم تا طرف مقابل را نیز درک کنم.»