«زهرا شفیعی دهاقانی»: نمی تونم یعنی دلم طاقت نمیاره که ببینم چهارده نفر خودشونو گوشت قربونی کردن انداختند روی مینهایی که حکومت روی دل و قلب و زبان و دست و پای مردم کار گذاشته تا کسی جرات نداشته باشه حرکتی کنه و هیچ کدوممون هم حمایت نکنیم چون ما سیاست رو دوست نداریم چون ما سیاسی نیستیم چون ما کلن خط قرمزمون سیاستهاست ولی من میگم چون ما ترسو هستیم چون جراتشو نداریم چون خودمونو پشت اسامی و القاب پنهان کردیم چون می ترسیم اگر سیمهای بمبهای وصل شده بهمون رو از خودمون جدا کنیم منفجر بشیم ؛ چون ما وحشت داریم با اراذل و اوباش استخدامی حکومت گل آویز بشیم.
الهی شکر تا دلتون بخواد مدعی وجود داره ولی کسی که بیاد و چهار تا حرف حساب بزنه و بعدم نزنه زیرش اندازه ی انگشتای دستم نیستند ! عجیبه که همه ی ماها توی تنگنا و فشاریم ولی حاضریم تایم رو از دست بدیم اما خودمون رو نجات ندیم و منتظر متخصصی بمونیم تا درصد خطاش باعث خسارت کمتری بشه!
و همینطور همسایه و غریبه بره جلو اگر نمرد اگر سالم موند بعد ما حرکت کنیم اونم وقتی خطر رفع شد !!!لطفن دیگه منتظر نباشید هیچ کسی نیست شما خودت می تونی انتخاب کنی که چه جوری زندگی کنی چه جوری بمیری؟
این چهارده نفر الگوی انسانیتن و من دلم می خواست کنارشون بمونم و بگم می ترسم اما تنهایی شما ترسناکتره ؛ می ترسم اما پررویی اراذل و اوباش خطرناکتره ؛ می ترسم اما بچه هام از همه چیز برام مهمترن و دلم می خواد زیر سایه ترس زندگی نکنند …و دلم می خواد وقتی مردم مرگم شرمساریم‌نباشه و وقتی قراره جواب آفریننده ی خودم‌که می پرسه چه کردی! مِن مِن نکنم و نگم نتونستم ترسیدم عوضش تا دلت بخواد نماز خوندم و روزه گرفتم؛ دلم‌می خواد وقتی آفریننده ی من پرسید چه کردی بگم خوب زندگی کردم خوب مُردم …
«زهرا شفیعی دهاقانی»
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی‌به دموکراسی است.