دو شهروند بهایی که پیشتر با قرار وثیقه آزاد شده بودند طی هفته اخیر از سوی دادسرای استان فارس احضار و با تفهیم اتهام جدید و افزایش میزان وثیقه روبرو شدند.
نیلوفر حکیمی در تاریخ ۱۶ تیر ۱۳۹۸ به دادسرا احضار شد و بابت اتهام جدید خود مبنی بر «توهین به مقدسات» مبلغ ۸۰ میلیون تومان به وثیقه قبلی وی افزوده شد و از سویی دیگر الهه سمیع‌زاده در تاریخ ۲۰ تیر ۱۳۹۸ نیز به دادسرای انقلاب احضار و با اتهام جدیدی مبنی بر جعل مدرک تحصیلی با افزایش ۶۰ میلیون تومان وثیقه روبرو شد. مدرک تحصیلی خانم سمیع‌زاده از دانشگاه آنلاین بهایی بوده است.
تلگرام ایهام زدایی به نقل از یک منبع آگاه گزارش کرد؛ خانم سمیع‌زاده پس از آزادی مشروط تاکنون ۶ بار مورد بازجویی قرار گرفته است.
خانم سمیع‌زاده پیشتر در تاریخ ۲۴ شهریور ۹۷ بازداشت و چهارشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۷ با سپردن وثیقه از زندان آزاد شده‌بود.
در روزهای ۲۴ و ۲۵ شهریورماه ۹۷ چند شهروند بهایی دیگر به نام‌های نوید بازماندگان، بهاره قادری (همسر نوید بازماندگان)، احسان محبوب راه‌وفا، نورا پورمرادیان و سودابه حقیقت بازداشت شدند.
نیلوفر حکیمی نیز روز شنبه ۱۴ مهرماه ۹۷ بازداشت و پنج‌شنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۷ با قید وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه به صورت موقت آزاد شد.
یک منبع مطلع در خصوص بازداشت نیلوفر حکیمی گفته‌بود: «نیروهای امنیتی سپاه، خانم حکیمی را در رابطه با بازداشتی‌های اخیر در شیراز (نوید بازماندگان و نورا پورمرادیان) بازداشت کردند و منزل‌شان را تفتیش و تلفن‌های همراه اعضای خانواده، کامپیوتر، لپ‌تاب و کتب مرتبط با بهاییان را ضبط کردند.»
گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی توسط حکومت ایران اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.
قانون اساسی جمهوری اسلامی، بهاییت را به عنوان دین یا مذهب به رسمیت نمی‌شناسد، از این رو بازداشت و زندانی کردن بهاییان نیز در طول چهار دهه کماکان ادامه داشته است.
اعضای آیین بهایی در ایران بزرگترین گروه اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند. در سال‌های اخیر، بدرفتاری با بهاییان تشدید شده است و شامل تخریب قبرستان‌های آنان، دستگیری‌های خودسرانه، حمله به منازل، ضبط اموال، اخراج از کار، و سلب حقوق مدنی اساسی از آنها شده است. جوانان بهایی ایرانی همچنان از حق تحصیلات دانشگاهی محرومند و هر دانشگاهی که دانشجویان بهایی در آن مشغول به تحصیل باشند وادار به اخراج آنها می‌شود. متخصصین بهایی از انتصاب در شغل‌های دولتی محروم هستند و به دلیل اعتقاداتشان از جانب شرکت‌های خصوصی مورد تبعیض قرار می‌گیرند. حتی کسانی که از آنها دفاع می‌کنند نیز مورد حمله قرار می‌گیرند.