ساناز الهیاری و امیرحسین محمدی‌فر، خبرنگاران ایرانی، از ۱۳ تیر در اعتراض به ادامه‌ی بازداشت‌شان به اعتصاب غذا دست زده‌اند. چنان که پزشکان زندان در ۲۳ تیر اعلام کرده‌اند، ساناز الهیاری، با توجه به وضعیت جسمی بسیار نامناسبی که در زندان به آن دچار شده، در معرض خطر ایست تنفسی قرار دارد، که می‌تواند به ضایعات مغزی و حتی مرگ منجر شود.
ساناز الهیاری دست کم دو ماه است که دچار کاهش وزن و لرزش شدید دست و پا شده است و از درد معده‌ی مزمن رنج می‌برد و به درمان فوری نیاز دارد. خانواده‌ی او پیوسته از مقام‌های دادستانی و مسئولان زندان تقاضا کرده‌اند که او را برای آزمایش‌های پزشکی به درمانگاهی در بیرون زندان منتقل کنند. با این وجود، درخواست‌های این خانواده بی‌جواب مانده است. ۱۷ تیر، ساناز الهیاری در پی وخامت وضع جسمانی‌اش به بهداری زندان منتقل شد. پزشکان در صدد تزریق سرم به او برآمدند که با ممانعت وی مواجه شدند.۲۴ تیر نیز این زندانی برای دقایقی از هوش رفت.
۲۳ تیر، امیرحسین محمدی‌فر مورد ضرب‌وشتم زندانیانی قرار گرفت که محکوم به جرایم خشونت‌بار شده‌اند. این واقعه نگرانی‌های سابقه‌دار در این باره را تشدید می‌کند که نگه‌داری زندانیان عقیدتی در کنار زندانیانی که مرتکب جرایم خشونت‌بار شده‌اند سلامت و امنیت آنان را به مخاطره می‌اندازد. بنا به «استانداردهای حداقلیِ سازمان ملل در مورد نحوهی رفتار با زندانیان»، مقام‌ها و مسئولان موظف اند که زندانیان پرخشونت و خطرساز را از سایر زندانیان دور نگه دارند و زندانیان را بر اساس سوابق کیفری و موجبات حقوقی و قانونیِ زندانی شدن‌شان دسته‌بندی و تفکیک کنند. مقام‌های ایرانی علناً این موازین را زیر پا می‌گذارند و بنابراین در مورد رفتار بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیزی که با امیرحسین محمدی‌فر شده مسئول هستند.
ساناز الهیاری و امیرحسین محمدی‌فر به همراه خبر‌نگار دیگری به نام امیر امیرقلی، از اوایل زمستان سال گذشته در بازداشت به سر می‌برند؛ بازداشت این خبرنگاران صرفاً به دلیل خبررسانی درباره‌ی تجمعات کارگران در کارخانه‌ی نیشکر هفت‌تپه در استان خوزستان، در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق‌شان، صورت گرفته است.
اقدام شما موثر است. به مقام‌های ایرانی بنویسید و از آن‌ها درخواست کنید که ساناز الهیاری، امیرحسین محمدی‌فر و امیر امیرقلی را فورا و بدون قیدوشرط آزاد کنند. ساناز الهیاری و امیرحسین محمدی‌فر، تا زمان آزادی‌شان، باید از مراقبت‌های پزشکی مورد نیاز برخوردار شوند و این مراقبت‌ها مطابق با موازین اخلاق پزشکی، از جمله اصول رازداری، استقلال رأی و عمل و رضایت آگاهانه باشد.