حدود ۲۰۰ تن از زنانی که در بند ۵ اندرزگاه یک ندامتگاه شهر ری موسوم به زندان قرچک ورامین محبوس هستند، در اعتراض به وضعیت نامناسب این زندان، کیفیت پایین مواد غذایی و قیمت بالای اقلام موجود در فروشگاه زندان، از دریافت ناهار امروز زندان امتناع کردند.
این زنان روز شنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۸، در نامه‌ای خطاب به حشمت اله حیات الغیب، مدیر کل زندان‌های استان تهران، نوشته‌اند: «غذای این زندان چه از نظر کیفی و چه کمی دارای استانداردهای حداقلی نیست. میوه و سبزیجات در فواصل زمانی طولانی با قیمت‌های گزاف تنها در فروشگاه موجود است. آب آشامیدنی به مقدار کم یافت می‌شود و مجبور به خرید آب آشامیدنی از فروشگاه هستیم. آوردن پوشاک توسط خانواده در این زندان ممنوع است و به اجبار، تن به خرید پوشاک با کیفیت خیلی پایین و قیمت خیلی بالاییم.»
آن‌ها اعلام کرده‌اند که اگر پیگیری‌های لازم در این خصوص صورت نگیرد در روزهای آتی، خرید از فروشگاههای بند ۵ را نیز تحریم خواهند کرد.
لازم به توضیح است؛ زندان شهر ری که به زندان قرچک نیز معروف است، سابقا یک مرغداری بوده و در آنجا صدها زن در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند.
نامه این زندانیان که نسخه‌ای از آن در اختیار”گذار” قرار گرفته، عینا منتشر می‌شود:
“به نام خدا
بحران وضعیت معیشتی از بیرون تا زندان ادامه دارد…
جناب آقای حیات الغیب مدیر کل محترم سازمان های زندان های تهران
با سلام و احترام
به خاطر دارید که حدودا یک‌ماه پیش جهت بازرسی سریع و سطحی با هیئتی از مسئولین و عکاسان به زندان زنان قرچک ورامین آمدید؛ بازدید شما از زندان کمتر از ده دقیقه به طول انجامید اما بهتر است هم شما و هم مردم این مهم را بدانند که برای همان بازدید چند دقیقه ای زندانیان بالغ بر دو هفته در رنج و عذاب بودند تا بلکه صحنه آرایی صورت گیرد و مشکلات با چیدن ویترین نادیده گرفته شوند.
صحنه آرایی چون کندن طناب رخت آویزهای زندانیان رختشویی که سال هاست تنها راه تامین مخارجشان شستن لباس دیگر زندانیان است، شستن تمام زندان توسط زندانیان، آوردن گلدان در کریدور برای همان بازدید چند دقیقه ای و… ولی ما زندانیان بند ۵ اندرزگاه یک زندان زنان قرچک ورامین در همان بازدید سعی داشتیم مشکلات زندان را برای شما و هیئت همراهتان بازگو کنیم و لیکن تلاشمان بیهوده بود.
این بار سعی داریم چند کلامی از طریق مردم با شما صحبت کنیم: با توجه به اینکه اکثر ما زندانیان به خاطر وضعیت معیشتی و یا همبستگی با وضعیت معیشتی بحرانی در جامعه به اینجا کشانده شده ایم، دیگر توان رفع نیازهای معیشتی خود در زندان را نداریم، نیازهایی چون تامین غذا، مواد آشامیدنی، پوشاک و مواد بهداشتی. مگر جز این است که ما زندانیان نیز دارای حق و حقوق اولیه هستیم و رفتار مناسب و تامین جان و روان ما با مسئولین است؟ عده ای از ما به دلیل همین فشارهایی که دیده نمی شود دست به خودزنی، خوردن مشت مشت قرص برای آرامش روان قرض گرفتن، به اجبار تن به انجام کارهای دیگران دادن شده ایم. دردناک این است که اگر ما زندانیان وضعیت معیشتی خوبی در بیرون از زندان را تجربه کرده بودیم هم اکنون اینجا نبودیم و نامه ای هم در کار نبود اما سوالی که هرروز تکرار می کنیم این است که چگونه مخارجمان را تامین کنیم تا زنده بمانیم:
یکم؛ غذای این زندان چه از نظر کیفی و چه کمی دارای استانداردهای حداقلی نیست
دوم؛ میوه و سبزیجات در فواصل زمانی طولانی با قیمت های گزاف تنها در فروشگاه یافت می شود
(کیفیت ها پایین تر و قیمت ها بالاتر از خارج از زندان است)
سوم؛ آب آشامیدنی به مقدار کم یافت می شود و مجبور به خرید آب آشامیدنی از فروشگاه هستیم.
چهارم؛ آوردن پوشاک توسط خانواده تنها و تنها در این زندان ممنوع است و به اجبار تن به خرید پوشاک با کیفیت خیلی پایین و قیمت خیلی بالاییم
تامین این نیازهای اولیه که بیان کردیم ما را متحمل رنج هایی نموده است که از بازگو کردن آن ها فقط به روش نامه نگاری به مسئولین معذوریم زیرا دردی از ما دوا نمی کند و کماکان از داخل زندان صدای ما به گوش کسی نخواهد رسید.
لذا با توجه به اینکه همان غذای بی کیفیت مدتی است به مقدار کافی به ما داده نمی شود ما اعضای بند ۵ اندرزگاه یک، که حدود ۲۰۰ نفرهستیم در تاریخ ۹۸/۵/۲۶ از گرفتن غذا امتناع خواهیم کرد؛ شاید صدای ما به گوش شما و سایر مسئولین برسد که اگر پیگیری لازم صورت نگیرد در روزهای آتی خرید از فروشگاههای بند۵ را نیز تحریم خواهیم کرد.
لازم به ذکر است که امضا و اثرانگشت ما از طریق زندان برای شما ارسال گردیده است.
اندرزگاه یک
اعضای بند۵
زندان زنان قرچک ورامین (ندامتگاه شهر ری)”
زندان قرچک یا زندان قرچک ورامین یکی از زندان‌های ایران است که مخصوص نگهداری زندانیان زن با جرایم عمومی است.
در میان این زندانیان، زنانی هستند که حامله‌اند یا همراه با کودکان خود، دوره محکومیت‌شان را سپری می‌کنند.
ندامتگاه شهر ری (زندان قرچک) از لحاظ امکانات رفاهی، مسائل بهداشتی، دسترسی زندانیان به درمان مناسب و حتی آب آشامیدنی یکی از بدترین زندان‌های استان تهران به حساب می‌آید.
زنان زندانی زندان قرچک ورامین، به دلیل مشکلات عدیده‌ای چون عدم دسترسی زندانیان به آب گرم، ازدحام بیش از اندازه زنان زندانی در بندهای زندان، جیره غذایی نامناسب و گرانی بیش از حد اجناس فروشگاه، در وضعیت نامناسبی بسر می‌برند.
زندان شهر ری (که به زندان قرچک نیز معروف است) سابقا یک مرغداری بوده است و در آنجا صدها زن که به جرایم خشن محکوم شده‌اند، در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند. گزارش‌های دریافتی از این زندان حاکی از شیوع گسترده بیماری‌های عفونی، مصرف مواد مخدر و سطح بالای خشونت هم در بین زندانیان و هم توسط ماموران علیه زندانیان است.
این زندان در بیابان‌های حوالی شرق تهران واقع شده که موقعیت جغرافیایی این زندان، شرایط را عملاً برای ملاقات خانواده‌های زندانیان با آن‌ها دشوار می‌سازد.