وقتی صحبت از عقب ماندگی میشود اکثر مردم و خود نگارنده نشانه گیری را به سمت سیستم حاکمیتی میگیریم و همه گناهان را گردن مسولین می اندازیم!
بعنوان مثال وقتی صحبت از اموزش رایگان به میان میاید و توصیه میکنیم از خانواده دانش اموزان نباید به اجبار پولی گرفته شود فورا مورد هجمه مدیران مدارس قرار میگیریم که پس هزینه های جاری مدارس چگونه باید تامین شود!؟
ولی هیچوقت به فکر مطالبه گری نبودیم که طبق اصل ۳۰ قانون اساسی دولت موظف هست که بودجه اموزش و هزینه های عمرانی و جاری را پرداخت نماید وقتی دولت میبیند که مدیران با تحت فشار اوردن خانواده ها این هزینه ها را تامین میکند از دادن سرانه دانش اموزشی به مدارس خودداری میکند و انوقت هست که همه دولت و مسولین را در عدم پرداخت خلافکار میکنند در صورتی که خودمان مقصریم من بعنوان ولی دانش اموز اگر در دادن پول زور مقاومت کنم و مدیر اگر به رئیس اداره فشار بیاورد … دولت مجبور به پرداخت خواهد شد اگر هم باز دولت مصر به عدم پرداخت باشد باید از نافرمانی های مدنی استفاده کرد!
چگونه میتوان نافرمانی مدنی کرد؟
اگر تمام مدیران و مردم حق قانونی خود را بشناسند خیلی راحت است ما باید تمرین خرد جمعی و پایبندی داشته باشیم به خرد جمعی.
یکی از راههای نافرمانی مدنی استعفای دسته جمعی مدیران هست یعنی وقتی خردجمعی تصمیم به این نافرمانی گرفت همه مدیران پایبند باشند و نه تنها صندلی مدیریت را از دست نخواهند داد بلکه به خواسته ها خواهند رسید.
ما عادت کردیم که همیشه نظاره گر باشیم و در مورد وقایع خلافی که در کشور اتفاق میفتدخود را مسول نمیدانیم و به این فکر نمیکنیم شاید در اینده ای نزدیک هدف بعدی خود ما باشیم بعنوان مثال وقتی ما نظاره گر این هستیم که در اداره اگاهی حقوق شهروندی رعایت نمیشود و متهم مورد ضرب و شتم قرار میگیرد همه ما موظفیم که نسبت به این رفتار ضد بشری اداره اگاهی اعتراض کنیم و نگوییم که متهم دزد بوده حقش هست شاید هدف بعدی خود شما یا نزدیکانتان باشد و مثلا در یک حادثه قتل شما مضنون قرار گرفته باشید و در زیر شکنجه مجبور به پذیرفتن قتلی باشید که روح شما هم خبر نداشته پس ما باید مخالف شکنجه به قصد گرفتن اعتراف باشیم و این حق را از قوه قضاییه و ناجا مطالبه عمومی کنیم.
اخیر شاهد بودیم که دختری که به خاطر رفتن به ورزشگاه برای دیدن بازی تیم محبوبش دستگیر شد و در قوه قضاییه پرونده سازی و محکوم به ۶ ماه حبس شد و چون این دختر این موضوع را تجاوز به حق و حقوق شهروندی میدانست و تحمل حبس نداشت خودسوزی و الان در بیمارستان فوت شد که به “دختر ابی”معروف شده در صورتی که دیدن بازی تیم محبوب در همه جاهای دنیا حق مسلم بانوان هست و حتی در کشورهایی که طلایه دار اسلام هستند این حق را از زنان نگرفته اند که در کشور ما از گناهان کبیره شمرده میشه و برای بانویی حکم حبس صادر میشود پس تقصیر خود ما هست که این حق از ما گرفته شده و ما همیشه مسولین را مقصر میدانیم اگر ما مطالبه گری عمومی میکردیم حالا این حق از بانوان گرفته نشده بود و برای این منظور میشد از نافرمانی مدنی بدون خشونت و صدمه به خود و جامعه استفاده کنیم!
ممکنه بپرسید خب چگونه میشه در این مورد نافرمانی مدنی کرد که به زعم نگارنده بهترین نافرمانی مدنی این بود که مردان هم برای دیدن بازی به ورزشگاه نروند و اعلام شود تا بانوان نتوانند به ورزشگاه بیایند ما مردان هم دیدن مسابقه را تحریم میکنیم.
پس بنده تقصیر را گردن مسولین نمی اندازم و تمام گناهان را گردن خودم و هم نوعان خود می اندازم که جامعه مدنی غیرفعالی داریم و خود را مسول اتفاقات ناخوشایند که در اطرافمان رخ میدهد نمیدانیم.
بیایید هر کدام از ما یک رسانه و یک فعال مدنی باشیم و خود را در مقابل قانون شکنی ها مسول بدانیم و حق خواهی و مطالبه گری را حق خود بدانیم.
اصغر امیرزادگان شهریور ۹۸