چکیده: در ایران اندیشه جدید سیاسی در ارتباط با حقوق مردم از جمله حق حکومت و تعیین سرنوشت خود از اواسط سده نوزدهم میلادی در ارتباط با آشنایی با تحولات و تجارب غرب شکل گرفت و به تدریج به جنبش مشروطه‌خواهی ایران در سال ۱۹۰۵ انجامید. با وجود این که در ایران به طور رسمی از ۱۰۳ سال پیش به صورت رسمی و به ظاهر دارای قانون اساسی و انتخابات و پارلمان و احزاب و اخیرا جمهوری و نهادهایی چون مطبوعات و انجمن‌ها و سندیکاهای صنفی و شوراها هستیم اما در عمل هیچ‌کدام از این نهادهای دموکراتیک مدرن به طور واقعی و جدی در ایران وجود ندارد. در این مقاله نگارنده به چرایی این موضوع می‌پردازد…
نسخه کامل را در اینجا بخوانید و پی‌دی‌اف آن را دریافت کنید:
نویسنده: حسن یوسفی اشکوری
سال انتشار: ۱۳۸۸
منبع: وب‌سایت حسن یوسفی اشکوری
بازنشر: توانا