مختار زارعی روزنامه نگار اهل سنندج در چند نوشتار به موضوعات “انتخابات” و “گذار به دموکراسی” در ایران اشاره کرده است.
بخش دوم
تحریمیها نمیتوانند از یک طرف انتخابات را بە دلیل “محدود نمودن حق انتخاب” توسط شورای نگهبان تحریم کنند اما خود با “سلب نمودن حق انتخاب”، با ترور شخصیت و هجمەهای ناجوانمردانە، مشارکتیها را مجرم بخوانند. این آشکارا پارادوکس و نشانە عدم صداقت است. هر چە باشد محدود نمودن حق انتخاب، دموکراتیکتر از سلب حق انتخاب است.
دموکراسی یعنی تلاش برای پیروزی اما در نهایت تمکین نمودن بە رای اکثریت. تمکین بە رای اکثریت یک رفتار دمکراتیک و صد البتە ضرورت است اما لزوما کاشف از حقیقت نیست یا بە قول فرید زکریا، لیبرالی نیست. فرید زکریا میگوید اعدام سقراط دمکراتیک بود چون اکثریت قریب بە اتفاق قضات و فلاسفە دوران اجماع نظر داشتند اما لیبرالی نبود چون حق حیات سلب ناشدنی است و من میگویم کاشف از حقیقت نبود و همانطور محاکمە گالیە. اکثریت قریب بە اتفاق مردمان هم عصر گالیلە نظر دیگری داشتند اما حق بە گالیلە بود. اینها را گفتم تا دلم قرص قرص باشد و تسلیم جو حاکم بر رسانەها و فضای مجازی نشوم. گیرم نزدیکترین دوستانم از ترس تخریب و ترور شخصیت با تحریمیها همراهی کنند اما من هیچوقت حقیقت را فدای مصلحت نخواهم کرد. اصلا چرا بە گذشتەهای دور برویم مگر تحریمیها(ی سکولار) عمدتا ریشە در جریانات انقلابی سالهای قبل از انقلاب ندارند؟ مگر اغلب جرایانات سکولار( آن زمان چپ) طرفداران شش دانگ انقلاب نبودند؟ مگر در سالهای منتهی بە انقلاب، مخالفان با انقلاب مزدور و ساواکی و … خواندە نمیشدند؟ رشک میبرم بە بختیار و افراد قلیل همراهش کە با تحمل آن همە هزینە، تسلیم جوسازیهای انقلابیهای دو آتشە نشدند. حتی همراهی دوستان نزدیکش با انقلاب مثل بازرگان و سنجابی و سحابی و … او را متزلزل ننمود. سال پنجاه و هفت شعار میدادند؛ بختیار نوکر بی اختیار و بازرگان و یارانش سکوت کردند. سال پنجاه و هشت شعار میدادند؛ بازرگان پیر خرفت ایران. اما دیگر بسیار دیر شدە بود. بنازم بە شجاعت و پایداری بختیار، نە فقط در زندان شاه بلکە در برابر آن همە جو سازی و هجمەهای بی سابقە انقلابیها.
ادامە دارد
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.