مختار زارعی روزنامه نگار اهل سنندج در چند نوشتار به موضوعات “انتخابات” و “گذار به دموکراسی” در ایران اشاره کرده است.
بخش هفتم
در این بخش بە جریانهای مشارکتی میپردازم. گروه اول، طرفداران وضع موجود هستند یا همان محافظەکارها کە بعد از دوم خرداد بە اصولگرایان تغییر نام دادند. این جریان عملا هستەهای اصلی قدرت را در دست دارند. بنیانهای فکری این جریان بە هیچ عنوان با دموکراسی همخوانی ندارد و اگر هنوز انتخابات و مراجعە بە صندوقها را تحمل میکنند صرفا بە دلیل قاطعیت امام خمینی در پذیرفتن انتخابات و تداوم آن رویە توسط رهبر فعلی بە عنوان رهبران سیاسی، معنوی و دینیشان است. این جریان در همە انتخابات شرکت میکنند و کاندیدا دارند اما دریغ از یک مقالە تئوریک و استدلالی یا حداقل یک توضیح سادە در دفاع از دموکراسی. تمام یاداشتها، سخنرانیها، تبلیغات و … رهبران و تئوریسینهای این جریان را زیر و رو کنید اگر یافتید از طرف من جایزە بگیرید. این جریان بدون نیاز بە انتخابات هم هستەهای اصلی قدرت و مراجع تصمیم گیری را در دست دارد و با حضور در انتخابات مهندسی شدە بخشهای دیگر قدرت را هم تصاحب میکنند. البتە کاربرد دیگر انتخابات برای این گروه، نمایش قدرت خیابانی و حفظ پرستیژ بین المللی است و نە جابەجایی مسالمت آمیز قدرت. آنها نیک میدانند با برگزاری فرمالیتە انتخابات هیچ چیز عوض نمیشود وگرنە اجازە برگزاری آن را نمیدادند. خوب دقت کنید ببینید مهمترین مبنای تئوریکشان برای شرکت در انتخابات چیست؟ جملەای کە ورد زبان همەیشان است. “شرکت در انتخابات یک تکلیف شرعی است”. این یک جملە کوتاه است اما بە سادگی میتوان شیطنت آن را آشکار نمود. اصولا در اسلام احکام دو گونە است. احکام اولیە و احکام ثانویە. احکام اولیە را از متون دینی اعم از قرآن، حدیث، روایات استنباط میکنند و احکام ثانویە توسط حاکمان اسلامی متناسب با زمان و مکان وضع میشود آن هم صرفا برای حفظ نظم و امنیت. اکنون از خود بپرسیم آیا شرکت در انتخابات جزو احکام اولیە است؟ بە عبارتی آیا در قرآن یا حدیث یا روایات آمدە است کە ما در انتخابات شرکت کنیم؟ مسلما خیر. این “تکلیف شرعی” را حاکم شرعی تعیین میکند کە بە راحتی آب خوردن هم قابل تغییر است. کافی است حاکم شرع اعلام کند شرکت در انتخابات حرام است تا همچون توتون و تنباکوی دوران میرزای شیرازی بساطش جمع شود. آیا این گروه میتوانند بە دموکراتیزاسیون ایران کمک کنند؟
ادامە دارد
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.