مختار زارعی روزنامه نگار اهل سنندج در چند نوشتار به موضوعات “انتخابات” و “گذار به دموکراسی” در ایران اشاره کرده است.
بخش سیزدهم
گذار بە دموکراسی
برای رسیدن بە دموکراسی اول باید بدانیم در کدام وضعیت یا بهتر بگویم در کدام خان از هفت خان روند دموکراتیزاسیون هستیم. جامعەشناسان و صاحب نظران علوم سیاسی، توصیفها و شرایط متفاوت و متعددی را برای گذار بە دموکراسی بیان کردەاند. موضوعی کە برای من بسیار حائز اهمیت است وجود رهبران کاریزما و اساسا فرهنگ کاریزما پرور ماست. اتفاقا رهبران کاریزما اگرچە دارای ویژگیهای منحصر بە فرد و قابلیتهای ممتاز هستند اما آن جایگاه را بیشتر مدیون طرفدارانشان هستند طرفدارانی کە سعی میکنند تمام ناتواناییهای خود را در وجود رهبر کاریزماتیک جبران کنند و تمام آرزوهای خود را در توان و دستهای او ببینند.
فرهنگ ما بە شدت کاریزما پرور است. کاریزماهایی بسیار سخت و استوار و البتە بسیار آسان هم او را دود میکنیم و بە هوا میفرستیم و سریع بە سراغ کاریزمای بعدی میرویم. بە عبارتی گذار ما از کاریزما نیست بلکە از یک رهبر کاریزما بە رهبر کاریزمای دیگر است. در حالی کە شرط ورود بە دموکراسی، گذار از رهبران کاریزماتیک است. (لطفا داستان سیمرغ بە روایت عطار را بخوانید). ما هنوز بە قلە قاف نرسیدەایم تا باورمان شود سیمرغی در خارج از ما وجود ندارد و “سیمرغ” خود ما “سی مرغ” هستیم. یکی از دلایل من برای مخالفت با انقلاب، نیاز مبرم انقلاب بە رهبر و آن هم از نوع انقلابیش است. حضور رهبر و مخصوصا رهبران انقلابی همان و تداوم دوران کاریزماتیک و جا ماندن از دموکراسی همان. انقلاب بدون رهبر هم بهترین فرصت برای شهر آشوبی و هرج و مرج است. بە هر حال بر اساس نظریەها و تئوریهای سیاسی، نمیتوان هم دل در گرو رهبران کاریزماتیک داشت هم امیدوار بە رسیدن بە دموکراسی. این دو بە قول شیخ سعدی در اقلیمی نگنجند.
ادامه دارد
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقالههای ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاهها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزشگذاری نمیکند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاههای مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.