مختار زارعی روزنامه نگار اهل سنندج در چند نوشتار به موضوعات “انتخابات” و “گذار به دموکراسی” در ایران اشاره کرده است.
بخش چهاردهم
چە باید کرد؟
این بخش را با این پرسش آغاز میکنم. چە باید کرد؟ با این مقدمە نسبتا طولانی، نهایتا میخواهم بە این نتیجە برسم کە گذار بە دموکراسی در ایران با گذار از رهبران کاریزماتیک شروع میشود. بی گمان رهبر فعلی آن قداست و کاریزمای بنیان گذار انقلاب را ندارد. آنچنان کە در روزهای واپسین عمر او همە مسئولان حکومتی بە تکاپو افتادە بودند کە بلکە ایشان تکلیف جنگ را مشخص کند چون بە یقین میدانستند هیچکدامشام آن مشروعیت کافی برای اعلام پایان جنگ را ندارند. میدانید چرا؟ چون این فقط در توان یک رهبر کاریزماتیک است. بە همان نسبت هم هیچگاه رهبر سوم در ایران، مشروعیت، قداست و کاریزمای رهبر فعلی را نخواهد داشت. اتفاقا یکی از مهمترین بحرانهای اصولگرایان، کشف رهبر کاریزماتیک برای دوران بعد از ایشان است. البتە شایع است کە آقای هاشمی در واپسین روزهای عمرش تلاش نمودە بود تا شورای رهبری را احیا کند. بە هر حال چە احیای شورای رهبری و چە انتخاب رهبر جدید با مشروعیت و قداست کمتر، گام بزرگیست برای گذار از دوران رهبران کاریزما و امید وافریست برای نزدیک شدن بە دموکراسی. بە نظر من وظیفە روشنفکران و نخبگان سیاسی آمادە سازی جامعە برای پذیرفتن وضعیت پسا رهبری است. وضعیت متفاوت نە فقط از این چهل سال بلکە از تمام ادوار تاریخی ایران. ایرانی بدون رهبران کاریزما. بە نظر من بدترین تصمیم در این برهە تاریخی، کشف و یا ایجاد یک رهبر کاریزما است خواه توسط اصولگرایان برای تداوم وضع موجود یا توسط اپوزیسیون برای ایجاد وضعیت جدید. و البتە بهترین تصمیم، فعالیت کاملا مدنی با ایجاد نهادهای مدنی(نهاد سازی) و گفتمان سازی برای گذار مسالمت آمیز است.
ادامه دارد
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.