یدی بلدی؛ روز ۲۸ امرداد یکی از رنج‌بارترین روزهای تاریخ سیاسی میهن ماست.
در این روز قدرت‌های بزرگ با یاری قداره بندان مزدور، حکومت ملی زنده یاد دکتر مصدق را سرنگون کرده و خودکامگی را به جامعه تحمیل کردند.
در ۲۸ مرداد سال ۵۸ بار دیگر پایه های دیکتاتوری پی ریزی شد، زیرا در این روز با فرمان شخص خمینی تهاجم به کردستان آغاز شد که در واقع تهاجم به دستاوردهای انقلاب بود.
این تهاجم از کرمانشاه آغاز شد، در این روز افزون بر تدارک تهاجم گسترده به کردستان جهت سرکوب نیروهای سیاسی و مردم کردستان برای مردم کرمانشاه نیز خاطره ای دردناک را رقم زد و آن اعدام معلم اندیشمند هرمز گرجی بیانی، مبارز پیگیر راه آزادی و عدالت و بنیانگذار کانون مستقل معلمان کرمانشاه بود که به اتفاق ۹ نفر دیگر در زندان دیزل آباد کرمانشاه به جوخه اعدام سپرده شدند.
هرمز گرجی بیانی در سال ۱۳۲۴ در یکی از محلات قدیمی کرمانشاه متولد شد و پس از اخذ دیپلم در دانشگاه تبریز در رشته فیزیک به ادامه تحصیل پرداخت، در دانشگاه تبریز بعلت آگاهی به مسائل سیاسی و خصوصیات بارز اخلاقی و محبوبیت در میان دانشجویان به عنوان نماینده دانشجویان برگزیده شد و به همین علت دستگیر و زندانی شد که پس از چندی آزاد شد. اما از تحصیل محروم و به خدمت سربازی اعزام شد که به علت بیماری قلبی از سربازی معاف شد و به دانشگاه بازگشت.
هرمز پس از دریافت لیسانس فیزیک در دبیرستان‌های کرمانشاه به تدریس فیزیک پرداخت، در سال ۵۰ همزمان با جشنهای ۲۵۰۰ ساله دوباره دستگیر و در زندان قزل قلعه زندانی شد. یکی از زندانیان آن زمان در خاطرات خود نوشته است که پس از تحمل شکنجه‌های توان‌فرسا احساس کردم که دیگر تاب مقاومت ندارم و روحیه ام بشدت تضعیف شده است، در همان شب تکه کاغذی به درون سلول من انداخته شد که قطعه ای از شعر آرش کمانگیر بر آن نوشته بود “هزاران چشم گویا و لب خاموش مرا پیک امید خویش می‌دانند” خواندن این شعر امید و اعتماد بنفس را به من بازگرداند که بعد متوجه شدم که این نوشته را هرمز گرجی بیانی به درون سلول من انداخته بود. هرمز در سال ۵۱ از زندان آزاد شد و پس از مدتی محرومیت دوباره به تدریس پرداخت. در سال ۵۶ به هنگام آغاز جنبش ضد استبدادی، هرمز با تلاشی خستگی نا پذیر باتفاق دیگر معلمان کانون معلمان آزادیخواه کرمانشاه را بنیان نهاد که اولین کانون مستقل معلمان در ایران بود و تاثیر زیادی در ایجاد دیگر کانونهای مستقل در کرمانشاه داشت، هرمز با برخورداری از دانش سیاسی و قدرت بیان و برگزاری سخنرانی‌ها و تجمعات و تظاهرات نقش تعیین کننده ای در اعتلای جنبش ضد استبدادی در کرمانشاه داشت و از اینرو به چهره ای شاخص و محبوب تبدیل شد.
پس از انقلاب همچنان در راه آزادی وع دالت فعالیت و تلاش می‌کرد که کانون معلمان را همچنان فعال نگه‌دارد، اما همواره با کارشکنی عناصر حزب الهی مواجه می‌شد تا اینکه تهاجم سازمان یافته ارتجاع حاکم به دستاوردهای انقلاب آغاز گردید و این انسان مبارز جزو اولین قربانیان ارتجاع و خودکامگی شد.
هرمز در روز ۲۸ مرداد ۵۸ دستگیر شد و همان شب به اتفاق ۹ نفر دیگر به جوخه اعدام سپرده شد.
خبر اعدام هرمز و ۹نفر دیگر مردم کرمانشاه را در بهت و ماتم فرو برد و مردم متوجه این واقعیت تلخ شدند که بهار آزادی چه زود هنگام به اتمام رسید و دوران سرکوب آعاز خواهد شد که هنوز هم تداوم دارد، پس ازا جرای حکم اعدام اعلام کردند که هرمز در مبارزه مسلحانه کردستان شرکت داشته است در حالی که همان روز در منزلش دستگیرشده بود و در پاسخ به خانواده اش که گفته بودند او در مبارزه مسلحانه شرکت نداشته پاسخ داده بودند که گفته های او از گلوله موثرتر و نافذتر بود.
پس از اعدام هرمز ده ها معلم و دیگر آزادی‌خواهان نام هرمز را ب رفرزندان خود نهادند تا یاد و خاطره اش ماندگار باشد.
یاد و خاطره مبارز آزاده هرمز گرجی بیانی در کنار دیگر معلمان دیارمان مانند یحیی رحیمی، داریوش نیک گو، بهمن عزتی رئوف بلدی، آذرنوش مهدویان، غلام گرگین پاوه و قربان حسینی جاودانه خواهد ماند.
دست مریزاد عمو یده عزیز، همیشه منتظر مقالات خوب شما هستیم، شما خود یک حافظه تاریخی تکرار ناشدنی هستید از مبارزات مدنی قبل و بعد از انقلاب. سلامت باشید و عمرتان افزون باد.