صدیقه مالکی همسر سید هاشم خواستار معلم و فعال صنفی امضاکننده بیانیه ۱۴ نفره در شصتمین روز بازداشت همسرش با انتشار فراخوانی خطاب به مجامع حقوق بشری سازمان ملل و آزادی‌خواهان جهان، از آنها درخواست کرد صدای تظلم خواهی او و همسرش بوده و بعنوان هیات منصفه به اتهامات همسرش رسیدگی کنند. متن این نامه را در ادامه بخوانید:
عالیجناب آقای جاوید رحمان. گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد حقوق بشر در ایران
احتراما من «صدیقه مالکی فرد» همسر «سید هاشم خواستار» در ایران زندگی می‌کنم. این دومین بار است که برای دستگیری ۲۰ مردادماه ۱۳۹۸ همسرم هاشم خواستار، برایتان نامه و فراخوان ارسال می‌کنم. طبق اصل ۲۷ قانون اساسی، انتقاد، تجمع راهپیمایی و… حق قانونی شهروندان است و جرم نیست. ولی در ایران منتقدین و معترضین و تجمع کنندگان را به اتهام اقدام علیه امنیت ملی محاکمه می‌کنند(می‌گویند ما در ایران زندانی سیاسی نداریم).
در قانون اساسی ایران متهمین سیاسی باید در حضور هیأت منصفه محاکمه شوند ولی متاسفانه با گذشت چهل سال از انقلاب جرم سیاسی و متهم سیاسی تعریف نشده و هنوز این اصل در ایران اجرایی نشده. لذا تمام آزادی‌خواهان جهان را به اظهارنظر در مورد این پرونده دعوت می‌کنم.
همسرم آقای سید هاشم خواستار متولد ۲ خرداد ۱۳۳۲ در بیرجند است. محل تحصیل او در بیرجند، زاهدان، اهواز و ارومیه بوده و فارغ التحصیل دانشکده کشاورزی ارومیه است. همسرم از انقلابیون فعال انقلاب ۵۷ بود ولی مثل خیلی‌ها دنبال سهم خواهی از انقلاب نرفت و در آموزش و پرورش از طریق آزمون، استخدام شد. ولی پیوسته حق انتقاد را برای خود محفوظ می‌داشت.
ایشان تا ۶ ماه بعد از انقلاب تا حدودی وضعیت را طبیعی فرض کرد و تا یکسال بعد از انقلاب تحمل کرد. ولی بعد از آن با دیدن نابسامانی‌ها که روز به روز بیشتر می‌شد زبان به انتقاد و اعتراض گشود.
از سال ۱۳۶۹ اداره اطلاعات رسما ایشان را احضار کرد و بابت انتقاد از وضع آموزش و پرورش و… در جمع معلمان به ایشان بعد از چند روز بازجویی هشدار داد. ولی ایشان زبان در کام نگرفت و به انتقاد و اعتراض ادامه داد.
هیأت رسیدگی به تخلفات اداری بخاطر حضور ایشان در تجمع معلمان، چند توبیخ و کسر حقوق و توبیخ درج در پرونده و بالاخره به کسر یک هشتم حقوق و پاداش و بازنشستگی محکوم کرد.
سال ۱۳۸۳ بخاطر شرکت در گردهمایی اعضای کانون‌های صنفی فرهنگیان در رشت به ۳ سال حبس تعلیقی و… محکوم شد. سال ۱۳۸۸ بخاطر تجمعات معلمان جلوی سازمان آموزش و پرورش به ۲ سال حبس تعزیری و …محکوم شد. سال ۱۳۹۰ بخاطر نوشتن نامه از درون زندان به دبیرکل سازمان ملل و جامعه جهانی و افشاکردن وضعیت بهداشتی و غذایی … زندان وکیل آباد مشهد به جریمه محکوم شد. سال‌های بعد اخطار و احضار به اطلاعات و ….
آبان‌ماه ۱۳۹۷ در بیمارستان روانی ابن سینا مشهد زندانی شد که به همت آزادی‌خواهان ایران و جهان بعد از ۱۹ روز آزاد شدند.۲۰ مرداد ۱۳۹۸ هم بخاطر حمایت از منتقدی که به دلیل انتقاد به وضع موجود به ۱۳ سال زندان محکوم شده بود؛ ایشان را با دوستانشان دستگیر و تا امروز ۱۷ مهرماه ۱۳۹۸ شصت روز است که در زندان انفرادی اطلاعات مشهد ممنوع التلفن و ممنوع الملاقات زندانی است.
همه این احضارها و اخطارها و حبس ها و … بخاطر انتقاد و اعتراض ایشان به وضع موجود کشور بوده که خود قاضی به این امر اذعان داشتند که انتقادات ایشان درست و بجا بوده. گفتند همه انتقادات را قبول داریم و این انتقادات برای ما راه گشاست. ولی چرا اینها رفته روی سایت‌ها که رادیو تلویزیون‌های مخالف نظام از آنها سوءاستفاده کرده‌اند.
از مسئولین قوه قصائیه ایران می‌خواهم که پرونده آقای هاشم خواستار را علنی بررسی کنند تا مورد قضاوت عمومی قرار بگیرد.
از ارگان‌های بین المللی حقوق بشر و جامعه جهانی هم می‌خواهم که نظرشان را بعنوان اعضای هیأت منصفه نسبت به این پرونده ابراز نمایند.
از مردم ایران و جهان می‌خواهم به هوش و به گوش باشند که عدالت قوه قضاییه به ریاست آقای رئیسی را با چشم ببینند.
با تشکر صدیقه مالکی فرد همسر آقای سید هاشم خواستار ۱۷ مهرماه ۱۳۹۸
رونوشت به :
یاسمین منصور : افسر حقوق بشر سازمان ملل
آقای دیوید کی : گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حفاظت از حق عقیده و آزادی بیان
آقای نیلز ملزر : گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد شکنجه و سایر رفتارها و یا مجازاتهای ظالمانه ؛ غیر انسانی یا تحقیر آمیز
لی توومی و خوزه گووارا و سئونگ فیل هونگ: گزارشگران ویژه سازمان ملل در کارگروه بازداشت‌های (دستگیری‌های) خودسرانه
دفتر هماهنگ کننده سازمان ملل در ایران ( تهران )
منبع: ایران‌وایر