آتنا دائمی، در تاریخ ۲۹ مهرماه ۹۳ بازداشت و به تحمل ۵ سال حبس تعزیری به دلیل فعالیت های مدنی خود محکوم شد. این زندانی از آذرماه سال ۹۵ دوره محکومیت خود را آغاز کرده است و هم اکنون در زندان اوین تحمل حبس می‌کند. در ادامه دلنوشته ای از مادر این کنشگر مدنی آمده است.
متن دلنوشته مادر آتنا دائمی:
«از بیست و نه مهر سال نود و سه تا به امروز پنج سال گذشت. پنج سال است که درگیر بازداشت و زندان و شکنجه هستیم. پنج سال است که بارها مُردیم و زنده شدیم. پنج سال است که دخترم را، آرام جانم را ربودند و به حبس کشیدن. پنج سال است که چشم انتظار آزادی او هستم. پنج سال است که دخترم را در خانه‌ام نمی‌بینم و فقط نورچشمم را، اگر ممنوع ملاقات نباشد، یکشنبه‌ها از پشت شیشه‌های کثیف کابین می‌بینم و اگر اجازه ملاقات حضوری بدهند در سالنی دو طبقه زیرِ زمین می‌توانم در آغوش بگیرمش. مدتهاست دست به سرش نکشیدم و موهایش را شانه نزدم. مدتهاست برایش غذایی نپختم و لباسی اتو نکردم. در طول این پنج سال در جشن‌ها ومهمانی‌ها و مراسم‌ها به دنبال دخترم بودم و بارها بودنش را در کنارم تصور کردم. بارها در خانه ناخودآگاه صدایش می‌‌کنم و به اطاقش می‌روم، دلتنگ‌تر می‌شوم. روزهای باقی حبس را می‌شمردم و خوشحال بودم که کمتر از یکسال از این حبس ناعادلانه مانده است، که ناگهان پرونده‌ای دیگر و حبسی دیگر اضافه شد و لحظه آزادی دخترم به تعویق افتاد. اکنون باید حدودا سه سال دیگر را با دردها و دلتنگی‌ها و ممنوعیت‌ها و محرومیت‌ها و شکنجه‌ها بگذرانیم.
در تمام این مدت چشم انتظار آزادی آتنا بودم و خواهم بود و تا زمانی که زنده‌ام صدایش خواهم بود.»