این برنامه پرسش و پاسخ با حضور علی فکری، فعال سیاسی با مدیریت راحله طارانی ضبط شده است.
این جلسات هر جمعه ساعت ۹ شب به وقت ایران به طور موازی در بیش از ده گروه و کانال تلگرامی از جمله گروه حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی و کانال تریبون سرزمین من (اجتماعی، سیاسی، فرهنگی) برگزار می‌شوند.
این فایل صوتی در جلسه تلگرامی روز جمعه ۳ آبان‌ماه ۱۳۹۸ برابر با ۲۵ اکتبر ۲۰۱۹ ساعت ۹ شب به وقت ایران ضبط شده و میهمان این هفته، علی فکری است.
فایل تصویری این پرسش و پاسخ در ادامه آمده است.
پرسش‌های طرح شده در برنامه بعد از ویدئو آورده شده؛
– آیا اختلافات بین نیروهای اپوزیسیون و موانع همگرایی فقط ناشی از تفاوتهای نظری است یا عوامل دیگری، چون عوامل روانی و فرهنگی هم در این امر دخیل هستند؟
– چگونه میشود با کمونیستها به دموکراسی رسید، در حالی که آنها دنبال به قدرت رساندن پرولتاریا هستند؟
– موانع دومی که نام بردید از جمله جمهوری یا سلطنت و بحث فدرالیسم و آموزش به زبان مادری را چگونه میتوان در اپوزیسیون بر روی آنها به توافق رسید؟
– آیا فکر نمیکنید باید از همگرایی سال ۵۷ درس گرفت و آن اتحاد کذایی از راستترین تا چپترین را در این برهه تکرار نکنیم تا دگر بار مسبب سرکوب قیام نشویم؟
– با توجه به شرایط عینی حاکم بر جامعه از یک سو و گستردگی اپوزیسیون جمهوری اسلامی که طرفدار مسالمت آمیزترین تاخشونت آمیزترین شکل مبارزه هستند، طبعاَهمگرائی بین اکثر آنها ناممکن است، بین کدام نیروها میتوان همگرائی که منجر به عبور از نظام شود ایجاد کرد؟
– هر چه در داخل کشور نیروهای مختلف با هم متحد در مقابل حاکمیت عمل میکنند، اپوزیسیون خارج از کشور چنین عملکردی ندارد؟
– چه تابوهایی در برابر نیروهای اپوزیسیون برای همکاری وجود دارد و راه شکستن اینگونه مسائل چیست؟
– دهها سال است که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران با ایجاد تفرقه مابین مردم، ملیت ها، احزاب و … سعی در گسست اجتماعی و سیاسی برای ماندگاری حاکمیت خود کرده اند، شما فکر میکنید از چه راهی میتوان به این مشکل فایق آمد؟
– اگر حاکمیت ناکارآمد هست چرا اینهمه تحریم؟ اگر ناکارآمد هست چرا این همه هجمه رسانه ای و بمباران خبری؟
– اگر ناکارآمد است، ولش کنید به حال خودش فرو بپاشد؛ چرا اینهمه سعی در فروپاشی آن دارید؟ و چگونه است که میگویید نظام مشروعیت نداره در حالی که بیشترین درصد مشارکت در انتخابات را در دنیا دارد؟
– چرا گروههای چپ تا حالا نتوانسته اند به چنان وحدت نظری و عملی مورد نظر شما برسند؟
– ۱۴ تن از فعالان سیاسی و اجتماعی که با درخواست کنار رفتن خامنهای از قدرت، قدم پیش گذاشتند، نمونه ای از همکاری طیف های مختلف اپوزیسیون بود، آیا شما تصور می کنید در خارج از کشور نیز اینگونه اتحادها قابل دسترسی است؟
– آیا اینکه در سال۵٧، اتحاد همه طیفها درواقع به شکست انجامید، گویای این مطلب نیست که برای ایجاد تحول، نیازی به اتحاد در سطح آحاد جامعه نیست؟ با توجه به اینکه این اختلافات نه تنها به گذشته بلکه به آینده سیاسی بعد سرنگونی نیز ارتباط دارد؟
بطوریکه طیفی از اپوزیسیون مترقی نبوده و واپس گراست بنابراین با این اختلافات عمیق آیا عملا اتحادی شکل خواهد گرفت؟
– در صورت امکان چگونگی قرار گرفتن چپ و راست در یک مجموعه با وجود تضاد مطالبات این دو را محبت کنید توضیح دهید؟
– ببخشید من چپ آشتی ناپذیر و سازش ناپذیر هستم؛ با هر بخش و نگاه بورژوازی چگونه میتوانم کنار بیایم، مثل بانو سطوت با قاتل رفیق کبیرعکس بگیرم و بگویم من با دموکراسی آشتی کرده ام؟
– شما نتیجه جنبشهای اجتماعی داخل کشور را، در نزدیک شدن اپوزیسیون چگونه ارزیابی میکنید؟
– آیا باتوجه به ابهام وعدم شفافیت دراهداف وبرنامه های آینده اپوزیسیون این اتحاد وهمگرائی می تواند صورت بگیرد؟
– موتور اصلی حرکت در داخل و اکثر نیروی اپوزیسیون در خارج قراردارند، تا شناخت و پیوند این دو نیرو براساس شرایط مشخص جنبش برقرار نشود چگونه می توان امید همگرائی داشت؟
– چرا نیروهای متفکر و فعال، اپوزیسیون برای تاسیس یک شبکه تلوزیون آزاد ملی تلاش نمیکنند؟