ده‌ها کارگر اعتصابی کارخانه‌های هپکو و آذرآب در اراک، مجتمع صنعتی نیشکر هفت‌تپه در شوش و شهرداری کوت عبدالله طی هفته‌های اخیر بازداشت شده‌اند. در پی بازداشت‌های گسترده، آزادی کارگران بازداشت‌شده به یکی از خواست‌های کارگران اعتصابی از جمله در آذرآب و نیشکر هفت‌تپه تبدیل شده است. تعدادی از کارگران دستگیر شده در روزهای گذشته به قید وثیقه آزاد شده‌اند اما چند تن از آن‌ها هنوز در زندان به سر می‌برند. حجم بی‌سابقه دستگیری کارگران اعتصابی نشانه چیست؟ چرا دستگیری کارگران فعال در اعتصاب‌ها الزاماً به اعتصاب پایان نمی‌دهد؟
در نیشکر هفت‌تپه و آذرآب اعتصاب ادامه یافت و خواست آزادی کارگران اعتصابی هم به خواست‌های کارگران اضافه شد. آیا می‌شود گفت که کارد به استخوان کارگران رسیده و دستگیری کارگران و ایجاد ترس دارد کارایی خود را از دست می‌دهد؟ بهروز فراهانی، فعال کارگری و عضو اتحاد سوسیالیستی در حمایت از کارگران ایران ــ فرانسه به زمانه می‌گوید:
«سیاست‌های حکومت برای پاسخگویی به حداقل مطالبات کارگری به شکست انجامیده، شوراهای اسلامی کار پایگاه خود را در میان کارگران از دست داده‌اند و حکومت هیچ پاسخی برای مطالبات کارگران ندارد. از این روست که به سرکوب متوسل می‌شود. کابوس حکومت این است که تظاهرات و اعتراضات کارگری ادامه پیدا کند و این اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها به هم بپیوندند. از این رو قبلا فعالان کارگری را می‌گرفتند و حالا کارگران را فله‌ای دستگیر می‌کنند… اما جنبش کارگری توده‌ای شده و از سطح فعالان شناخته شده طبقه کارگر فراتر رفته و هیچ نوع سرکوبی جلوی رشد اعتراضات را نمی‌گیرد.»
منبع: رادیو زمانه