سهیل عربی، زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین در حمایت از آرش صادقی و در اعتراض به محرومیت او از درمان دست به اعتصاب غذا زده‌است.
سهیل عربی، زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین از روز پنج‌شنبه ۱۶ آبان‌ماه ۹۸ اعتصاب غذای اعتراضی خود را آغاز کرده و گفته تا زمانی که آرش صادقی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج برای ادامه درمان به مراکز درمانی اعزام نشود، از خوردن آب و خوراک امتناع خواهد کرد.
او نامه‌ای در همین خصوص نوشته و دلایلش را برای این اعتصاب غذا شرح داده‌است.
او گفته‌است که تنها خواسته‌اش شنیده شدن صدای آرش صادقی است: «آرش که به دلیل دفاع از حقوق ستمدیدگان نزدیک به یک دهه از زندگی خود را پشت دیوارهای زندان محبوس بوده است، امروز نیاز مبرم به درمان دارد. باید به بیمارستان اعزام شود، اما مسئولین حتی از اعزام وی به بیمارستان جلوگیری می کنند.»
آقای عربی در بخش از نامه‌اش نوشته‌است: «شما که صدای مرا می شنوید آرش و آرش ها را از بند و زندان ها آزاد کنید. یک انسان در بهترین حالت فقط پنج روز بی آب و خوراک زنده می ماند و من تا روزی که از اعزام آرش و مورد درمان قرار گرفتن او مطمئن نشوم آب و خوراک نخواهم خورد.»
آرش صادقی زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر سال گذشته مورد عمل جراحی از ناحیه دست قرار گرفت و بدون طی کردن مراحل درمانی به زندان بازگردانده شد و از آن زمان دیگر به مرکز تخصصی جهت ادامه درمان اعزام نشد.
طی روزهای اخیر نیز ۱۵۱ فعال مدنی و خانواده‌های زندانیان سیاسی و چند زندانی سیاسی در زندان اوین، در نامه‌هایی خواستار اعزام هر چه سریع‌تر او به بیمارستان شده‌بودند.
متن نامه سهیل عربی را بخوانید:
نخواب وقتی که هم بغضت به زنجیره
به نام وجدان که تنها بخشنده و مهربان حقیقی است
درود بر مردم آن سوی دیوارها
صدای من سهیل عربی را از درون زندان اوین، می شنوید. این یک درخواست است از جانب کسی که شش سال از بهترین روزهای جوانی اش را به جرم آزادی، عدالت و برابری خواهی در زندانهای این حکومت سپری کرده است.
من به جرم بیان جمله هایی که شاید حرف دل بسیاری از شما باشد حبس را تحمل کرده ام و اکنون فقط از شما می خواهم صدای آرش صادقی و سایر زندانیان آزادی خواه محبوس در زندانها باشید که محروم از درمان هستند. آرش صادقی ها دیگر تکرار نخواهند شد.
آرش که به دلیل دفاع از حقوق ستمدیدگان نزدیک به یک دهه از زندگی خود را پشت دیوارهای زندان محبوس بوده است، امروز نیاز مبرم به درمان دارد. باید به بیمارستان اعزام شود، اما مسئولین حتی از اعزام وی به بیمارستان جلوگیری می کنند. این در حالی است که اندک جنایت کاران و غارتگران که به جرم اختلاس از بین ده ها اختلاس گر که از کشور فرار کرده اند یا هرگز مورد مجازات قرار نگرفته اند و امروز در زندان هستند، برای حتی یک سرماخوردگی به مرخصی های درمانی بلند مدت می روند، با لباس شخصی و بدون دستبند و پابند به بیمارستان و مراجع قضایی اعزام می شوند اما نویسنده، فلسفه دان، روزنامه نگار یا کارگری که فقط به دلیل انتقاد یا اعتراض در زندان محبوس شده و همه فعالین سیاسی و مدنی را با لباس زندان، دستبند و پابند اعزام می کنند و در بیمارستان با غل و زنجیر به تخت می بندند، هر که از آزادی و عدالت سخن بگوید از دید مسئولین و ماموران مجرم امنیتی شناخته می شود و بدترین رفتارها و شکنجه ها را تحمل می کند. این در حالی است که اختلاس گران، غارتگران و مردم آزارها هرگز چنین مجازاتی را تحمل نکرده اند.
آرش صادقی نه تنها مجرم نیست بلکه قهرمان یک ملت است و علاوه بر او ده ها نخبه و تحصیل کرده دیگر، مثل علیرضا گلیپور، مهدی ساجدی فر، منوچهر محمد علی در این زندانها محبوس و محروم از حقوق بدیهی خود حتی اعزام به بیمارستان هستند.
شما که صدای مرا می شنوید آرش و آرش ها را از بند و زندان ها آزاد کنید. یک انسان در بهترین حالت فقط پنج روز بی آب و خوراک زنده می ماند و من تا روزی که از اعزام آرش و مورد درمان قرار گرفتن او مطمئن نشوم آب و خوراک نخواهم خورد. به لحظه لحظه دلتنگی ام برای روژانو قسم، که تحت هیچ شرایطی به هیچ درخواستی مبنی بر شکستن اعتصاب، پایان نخواهم داد.
سهیل عربی-۱۶ آبان ۹۸-زندان اوین
سهیل عربی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، که طی پرونده‌ای از سوی شعبه ۲۸دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه مجموعا به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده‌بود، در پرونده‌ای دیگر در همان شعبه به ریاست قاضی احمدزاده، به سه سال حبس، سه سال تبعید و جزای نقدی محکوم شده‌است و از تاریخ ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۲ که توسط ماموران قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران بازداشت شده تا کنون بدون یک روز مرخصی در حال سپری کردن دوران محکومیت خود است. آقای عربی روز یکشنبه ۶ مرداد ۱۳۹۸ از زندان تهران بزرگ به زندان اوین منتقل شد.
آرش صادقی، نیز به دلیل ابتلا به نوعی سرطان بدخیم به نام “کندروسارکم” پس از کارشکنی‌های بسیار در نهایت، در شهریور ۹۷ مورد عمل جراحی قرار گرفت. (“کندروسارکوما” یکی از شایع ترین تومور اولیه بدخیم استخوانی در سنین نسبتا جوانی است که در آن سلول‌های بدخیم غضروف ساز تولید تومور می کنند).
پزشک پس از عمل جراحی دستور ۲۰ شب بستری شدن در بیمارستان و آنتی‌بیوتیک درمانی داد که با آن مخالفت شد.
به همین دلیل دست او به شدت عفونت کرده و باید از او آزمایش‌های لازم صورت بگیرد تا مطمئن شود که متاستاز نکرده و عفونت به جاهای دیگر بدنش سرایت نکرده‌است.
یک منبع مطلع پیش‌تر به کمپین گفته‌بود: «اول به او گفتند که خردادماه به بیمارستان خواهد رفت. پس از آن ادامه طی کردن مراحل درمانی به مردادماه موکول شد و اکنون هم با کارشکنی دستگاه قضایی کشور و مسئولان زندان رجایی‌شهر به او وعده دادند که شهریورماه به بیمارستان اعزام خواهد شد.»
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای گفته است: «آرش صادقی که به سرطان مبتلا شده، تحت شکنجه قرار دارد.»
در بیانیه روز سه‌شنبه ۲۲ مردادماه ۱۳۹۸ این سازمان آمده‌بود: «جان آرش صادقی، مدافع حقوق بشر زندانی، به دلیل محرومیت از معالجات بعد از عمل سرطان در معرض خطر قرار دارد. او به شدت بیمار است و با محروم شدن عامدانه و هدفمندانه از معالجات مربوط به سرطان، که درد و رنج فراوان او را موجب شده، تحت شکنجه قرار دارد.»
پیش‌تر یک منبع مطلع در خصوص آخرین وضعیت آقای صادقی به کمپین گفته‌بود: «پزشک معالج وی، آن زمان، موقع عمل جراحی، در دست او پروتزی کار گذاشت، ولی در حین عمل بعضی از عصب‌های دست او بریده شد و بعد هم بدون طی‌شدن روند درمان، شتاب‌زده به زندان بازگردانده شد. پس از آن مقامات قضایی وعده دادند که او را دوباره به بیمارستان منتقل خواهند کرد تا ادامه درمانش را طی کند و اسکن استخوان و رادیولوژی انجام شود».
پیش‌تر گزارش‌شده‌بود؛ آقای صادقی به دلیل اعتصاب غذای طولانی مدت، مصرف بیش‌ازحد داروهای آنتی‌بیوتیک، به علت بیماری و عدم رسیدگی مناسب پس از تخلیه تومور، از بیماری‌های زخم معده، کولیت اولسروز (التهابی روده) و آریتمی قلبی (ضربان نامنظم قلب) رنج می‌برد.
درمان این زندانی به دلیل شتاب زدگی مسئولین زندان برای بازگرداندن وی پس از عمل جراحی نیمه تمام مانده و باعث شده که دست او به مرور دچار عفونت و تورم شود.
عفو بین‌الملل پیش از این نسبت به وضعیت آقای صادقی گفته‌بود: «مقامات ایرانى به طور عامدانه آرش صادقی را از مراقبت‌هاى پزشکى محروم کرده‌اند و به این ترتیب درد و عذاب او را افزایش داده و ظلم ناشى از حکم به غایت ناعادلانه او را دو چندان کرده‌اند.»
آقای صادقی فعال حقوق بشر در اواخر تیرماه سال گذشته جهت رسیدگی به وضعیت پزشکی خود به بیمارستان منتقل و روز شنبه مورخ سوم شهریورماه ۹۷ ابتلا به سرطان وی از سوی پزشکان تایید شد.
این کنشگر مدنی در بیمارستان جهت درمان سرطان بدخیم “کندروسارکم” ناحیه بازو ترقوه تحت عمل جراحی قرار گرفت. یک منبع نزدیک به خانواده آقای صادقی در گفتگو با گزارشگر کمپین در ۲۲ شهریور ۱۳۹۷ گفته بود که “آرش بعد از برداشتن غده بدون استراحت به زندان بازگردانده خواهد شد در حالی که حالش خوب نیست و درمان قطعیش معلوم نیست چون غده باید بیوبسی شود تا بتوانند به جایش پروتز یا درمان دیگری جایگزین کنند”.
آقای صادقی، اولین بار، ۱۸ تیر ۱۳۸۸، مقابل دانشگاه علامه طباطبایی تهران به همراه تعدادی از دانشجویان معترض به نتایج انتخابات ۱۳۸۸ توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد و پس از ۹۰ روز به قید کفالت آزاد شد.
این فعال حقوق بشر اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ توسط اطلاعات سپاه بازداشت و پس از ۶ ماه حبس اسفند ماه با وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. زمانی که موقتاً از زندان آزاد بود، مأموران برای بازداشت وی به خانه‌اش یورش بردند که همین امر موجب سکته و درنهایت فوت مادر آرش صادقی شد.
این زندانی سیاسی، آخرین بار خردادماه ۱۳۹۵ در دادسرای شهید مقدس زندان اوین جهت اجرای حکم بازداشت شد. وی در آبان ماه ۱۳۹۵ به مدت ۷۰ روز دست به اعتصاب غذا زد و مهرماه ۹۶ نیز از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد. این زندانی سیاسی آخرین بار در اعتراض به انتقال همراه با ضرب‌وشتم همسرش گلرخ ایرایی و همچنین آتنا دائمی از زندان اوین به زندان قرچک (شهرری) دور تازه‌ای از اعتصاب غذای خود را از روز جمعه ۶ بهمن ۱۳۹۶ آغاز کرد، ولی در ۱۸ بهمن ماه ۱۳۹۶ به دلیل ضعف شدید جسمانی و در احترام به درخواست همبندانش در زندان رجایی شهر به اعتصاب غذای خود پایان داد.
آقای صادقی در دادگاه انقلاب به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت داخلی، توهین به رهبری، تشکیل گروه‌های غیرقانونی، تبلیغ علیه نظام به ۱۵ سال حبس محکوم شد. همچنین قاضی پورعرب، رئیس شعبه ۵۴ دادگاه حکم ۴ سال حبس تعلیقی وی را لازم‌الاجرا اعلام کرد که مدت محکومیت ویبه ۱۹ سال حبس افزایش یافت. در صورت اعمال ماده ۱۳۴ (تجمیع احکام) این مدت به ۱۱ سال و ۶ ماه کاهش پیدا خواهد کرد.