این برنامه پرسش و پاسخ با حضور مهرداد سید عسگری، کارشناس و تحلیلگر امور اقتصادی با مدیریت راحله طارانی ضبط شده است.
این جلسات هر جمعه ساعت ۹ شب به وقت ایران به طور موازی در بیش از ده گروه و کانال تلگرامی از جمله گروه حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی و کانال تریبون سرزمین من (اجتماعی، سیاسی، فرهنگی) برگزار می‌شوند.
این فایل صوتی در جلسه تلگرامی روز جمعه ۱۷ آبان ۱۳۹۸ برابر با ۹ نوامبر ۲۰۱۹ ساعت ۹ شب به وقت ایران ضبط شده و میهمان این هفته، مهرداد سید عسگری، کارشناس و تحلیلگر امور اقتصادی است.
فایل‌های تصویری و صوتی این پرسش و پاسخ در ادامه آمده است.
پرسش‌های طرح شده در برنامه بعد از ویدئو آورده شده؛
آقای مهرداد سید عسگری : ممکن است لطفا در مورد سازمان خصوصی سازی تاریخچه و اختیارات قانونی آن توضیح دهید؟ با تشکر
آیا این شیوه خصوصی سازی را می توان به جز سرقت باقیمانده اموال مردم با ظاهر قانونی، اما به رایگان به بستگان ناکارآمد رژیم و نابودی اقتصاد بیمار ایران نامید؟ دولتی که با وجود بیش از۲۰۰۰ میلیارد تومان بدهی به تامین اجتماعی دارد اموال کارگران و بازنشستگان نیز غارت میکند؟ با سپاس
آیا اینکه درصد بالایی از شرکت های بخش خصوصی متعلق به سپاه پاسداران است، حقیقت دارد؟
آیا خصوصی سازی در جهان پروژه ای موفق بوده؟
با وجود اعتراض های کارگری و کارنامه شکست خصوصی سازی در کشور ما چشم انداز شما برای این قانون چیست؟
سیاست تعدیل، خصوصی سازی و هدفمند کردن یارانه از سیاست های صندوق بین المللی پول است که در جمهوری اسلامی ایران تاکنون انجام شده و به نام سیاست های نئولیبرالی شناخته می شود، این گونه سیاست ها چه نسبتی به سیاست های دولتی در شوروی سابق دارد که به آن اشاره داشتید؟
درود بر جناب سید عسگری؛ آسیب شناسی قبول، ورشکستگی این طرح و برنامه، همه را ب خاک سیاه نشانده است؛به نظر جنابعالی راه برگشت از این مسیر چگونه فرایندی است، در واقع راه برون رفت چیست؟ سپاس
سیاست های نئولیبرالیستی حتی در کشورهایی چون شیلی امروز شکست خورده و شاهد اعتراض های گسترده هستیم، در مصر نیز که بعد ها بهار عربی رقم خورد دقیقا برای اعتراض به سیاست های نئولیبرالی بود، در این کشور ها که اشاره شد دولت روحانی وجود نداشته، این رویه بحث شما آیا دفاع از برنامه ای شکست خوره نیست؟
آیااین شیوه خصوصی سازی را می توان بجز سرقت باقیمانده اموال مردم با ظاهر قانونی به رایگان به بستگان رژیم و نابودی اقتصاد بیمار ایران نامید، دولتی که باوجود بیش از۲۰۰۰ میلیارد تومان بدهی به تامین اجتماعی دارد اموال کارگران و بازنشستگان نیز غارت میکنه با سپاس
چه وجوه مشترک و افتراق آمیزی میان لیبرالیسم و نئولیبرالیسم وجود دارد؟
و به نظر شما ، شیوه ی اجرا و ابزار آن در ایران ، نهاد دولت است یا ارگان های حاکمیتی تحت نظارت ولی فقیه و سپاه؟
یعنی شما معتقد هستید تا سقوط رژیم جمهوری اسلامی باید با خصوصی سازی مبارزه کرد . درست متوجه شده ام ؟
آقای سید عسکری عزیز درود؛ از سخنان شما اینگونه بر میآید که در جهت تخطه غارتگری های نظم سرمایه داری تلاش می نمایید و خصوصی سازی که بخشی از پیکره نظم غارتگر سرمایه داری و مکاتب نئولیبرالیستی مانند مکاتب اقتصادی شیکاگو و تاچریسم و….می باشد را که توسط هاشمی و روحانی و کلا” جمهوری اسلامی در ایران پیگیری و اجرا میشود و (بازدهی آن نیز برای ملت ما خصوصا اقشار و طبقات تهیدست کاملا ملموس است )را راه نجات کشور میدانید اما به مجریان و شیوه اجرا آن معترض میباشید؟
انگلستان در کدام دوره تاریخی دارای اقتصاد متمرکز یا دولتی بوده که شما آن را به عنوان یک نمونه از سیاست خصوصی سازی موفق نام می برید. در اقتصاد کشوری که بر اساس بازار آزاد است و بستر رشد بنگاه های اقتصادی وجود دارد، این کشور قابل قیاس با اقتصاد کشوری که اقتصاد آن متمرکز بوده و به نام خصوصی سازی کشور را غارت میکنند نیست. در تمام کشور های بلوک شرق دقیقا بعد از فروپاشی همین غارت و باز شدن دست مافیای قدرت در چپاول کشور عینا بوجود آمده است.
آیا شما فکر نمی کنید بسترسازی برای رشد بخش خصوصی با اجرای سیاست خانمان برانداز نئولیبرالی خصوصی سازی متفاوت است؟
تظاهر کنندگان در تظاهرات اخیر شیلی مرگ نئولیبرالیسم را اعلام کردند نظر شما در این باره چیست ؟
پوزش میخواهم ولی پمپ بنزین و توزیع میعانات … صنعت Industry نیست ، بلکه بخش خدمات service است.
شما اقتصاد های بزرگ کشور های سرمایه داری را دلیل بر موفقیت سیاست خصوصی سازی می نامید با این که در این کشور ها از ابتداء اقتصادشان سرمایه داری بر اساس بازار آزاد بوده است.
اکنون این واقعیت در کشور ما و در بسیاری از کشور های عربی، آمریکای لاتین تبلور یافته که سیاستهای نئولیبرالیستی همان تعریفی است که شما در رابطه با شرایط ایران نام بردید و دست آورد دیگری به جز بدبختی و ورشکستگی صنعت کشورمان نداشته .
از این رو شما بر اساس چه دلیلی می توانید نسخه های اقتصادی کشورهای سرمایه داری را که بر اساس اقتصاد غیر متمرکز استوار بوده اند، با اقتصاد کشورهای در حال توسعه مانند ایران پاسخگو بدانید و نتیجه گیری کنید؟
چرا آنارشیست؟ چون هزینه رفت و آمد برای کارگری که فاصله زمانیش ۲ یا ۳ ساعت است تا مرکز خیلی گران میشود با بالا رفتن قیمت بنزین. آیا حق ندارند با حقوقی که همین شرکتهای خصوصی برای تامین معاش میدهند و زندگیشان را تامین نمیکند اعتراض کنند ؟
چه سندی در رابطه ادعای خود در آلمان دارید؟ (لطفا بیان کنید).
در کشور آزاد هند هم سیاست خصوصی سازی سیاست غالب در اقتصاد آنهاست و در این کشور ۷۶میلیون انسان هنوز خیابان زندگی میکنند حداقل یک سوم جمعیت به توالت عمومی دسترسی ندارند . ۹۰% مردم درآمد روزانه شان کمتر از یک دلار است و …. اینها در حالی ست که در لیست ثروتمندان دنیا نام چندین سرمایه دار هندی که صاحبان شرکتهای خصوصی هستند را هم می بینیم . این نتیجه خصوصی سازی خواهد بود این طور نیست ؟
آقای سید عسگری درودی مجدد؛ الگوی اقتصادی نئولیبرال که توسط ایالات متحده و انگلستان و و کشورهای متروپل دیگر تنها در جهت منافع آنها به جوامع توسعه نیافته ای مانند ایران تحمیل شده تا بتواند با اجرای تعدیل اقتصادی اقتصاد کشوری مانند ایران را در اقتصاد جهانی سرمایه داری ادغام و ملحق نماید و این سیاست فقط در جهت تهی نمودن سفره زحمتکشان و غارت آنها و همچنین تامین منافع کشورهای دارای صنایع کلان میباشد
چه وجوه مشترک و افتراق آمیزی میان لیبرالیسم و نئولیبرالیسم وجود دارد ؟
و به نظر شما ، شیوه ی اجرا و ابزار آن در ایران ، نهاد دولت است یا ارگان های حاکمیتی تحت نظارت ولی فقیه و سپاه؟ .
سه تن از اقتصاددانان ارشد صندوق بین‌المللی پول (آی‌ام‌اف) در یادداشتی کم سابقه به انتقاد از سیاستهای اقتصادی نئولیبرال توصیه شده توسط آی‌ام‌اف پرداخته‌اند.
جاناتان اوستری، پراکاش لانگانی و دیوید فورچری در یادداشت خود از سیاستهای نئولیبرال به دلیل افزایش بی‌عدالتی اجتماعی و زمینه‌سازی بی‌ثباتی سیاسی انتقاد کرده‌اند. استفاده سه تن از برجسته‌ترین اقتصاددانان آی‌ام‌اف از اصطلاح «نئولیبرالیسم» که به‌طور معمول از طرف منتقدان چپگرای این سیاست‌ها استفاده میشود، کم سابقه است و حکایت از عمق نارضایتی بخشی از بدنه آی‌ام‌اف از جهت‌گیری‌های گذشته صندوق در رشد و تعمیق نئولیبرالیسم دارد. در دهه‌های پس از جنگ جهانی دوم صندوق بین‌المللی پول به عنوان پرچمدار آزادسازی حداکثری اقتصادی عمل کرده است. سیاستهای توصیه شده توسط آی‌ام‌اف به‌طور معمول شامل خصوصی‌سازی گسترده، حذف یارانه، کاهش و حذف کنترل سرمایه و انضباط بودجه‌ای تحت عنوان سیاستهای نئولیبرال شناخته می‌شوند.
گفتنی است که در هفته‌های اخیر گروهی از جانب صندوق بین‌المللی پول با مقامات ارشد دولت ایران ملاقات داشته و خواهان سرعت‌گیری اصلاحات ساختاری از جمله خصوصی‌سازی و کاهش کنترل سرمایه شده‌اند.
در مطلبی که دویچه وله درج شده میخوانیم : “فاصله اقتصادی میان شرق و غرب پس از ۳۰ سال اتحاد دو آلمان
۳۰ سال پس از فرو ریختن دیوار برلین، هم‌چنان تفاوت‌های زیادی میان ایالت‌های غربی و شرقی آلمان وجود دارد. این فاصله خود را در موارد مختلف از جمله دستمزدها و میزان رشد و پیشرفت اقتصادی آشکار میکند.” با این نشانه ها شما چه منبعی را برای ادعایی که در رابطه با موفقیت خصوصی سازی در آلمان معرفی میکنید دارید ؟
در مطلبی که دویچه وله درج شده میخوانیم : “فاصله اقتصادی میان شرق و غرب پس از ۳۰ سال اتحاد دو آلمان
خصوصی سازی به اختلاف طبقاتی بیشتر دامن می زند ، اختلاف طبقاتی دموکراسی را به خطر ما اندازد چون کسانی که سرمایه بیشتری دارند میتوانند مستقیما یا از طریق تبلیغات رای فقرا را بخرند و دمکراسی را از درون تهی کنند – در این مورد چه نظری دارید ؟
جناب سید عسگری اگر هدف اصلی توسعه همه جانبه باشد ، و یکی از عوامل اصلی توسعه توزیع عادلانه درآمد و ثروت است،در سیستم خصوصی سازی (سرمایه داری) کدام سرمایه دار تن به توزیع عادلانه در هر زمینه ای از درآمد بهداشت، تحصیل و… میدهد؟
جناب سید عسگری، اقتصاد، سیاست و فرهنگ و … آلمان هیچ سنخیتی با ایران و مصر و … ندارد. حداقل کشور ما فاصله ای ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساله را با این کشور دارد. در کشور آلمان اکثریت مردم از سیاست های نئولیبرالیستی دل خون دارند، چرا که امنیت شغلی، بیمه بازنشستگی، دستمزد و … خود را از دست داده اند. در مکزیک هم دقیقا همین شکست در برنامه های نئولیبرالیستی وجود دارد و سیاست های بعد از بحران جهانی به غیر از فقر و بدبختی و عقب انداختن امتیاز های کارگران دستاورد دیگری نداشته است. اخباری که از طرف سندیکاهای کارگری کشور های مکزیک، سندیکاهای اروپایی و آلمانی وجود دارد حکایت از مبارزه طبقه کارگر بر علیه مظاهر و بنیاد هدی نئولیبرالیسم در این کشور ها دارد. شما چگونه بدون در نظر گرفتن تحلیل رفتن سطح رفاه در این کشور ها به برنامه نئولیبرالیستی خصوصی سازی برند موفق اعطا می کنید؟
شما معتقد هستید صنایع سیمان ما دارای بحران نیست؟
چطور می گویید خصوصی سازی اختلاف طبقاتی را بیشتر نمیکند – ببینید خصوصی سازی در زمینه آموزشی چه بلایی بر سر کشور ما آورده ! چطور می گویید اختلاف طبقاتی دموکراسی را به خطر نمیاندازد ببینید هزینه تبلیغات انتخاباتی در کشورهای سرمایه داری مسل آمریکا چقدر بالاست ؟ چرا میلیونها و میلیاردها دلار صرف تبلیغات میکنند ؟!
آیا بهترین ، روش خصوصی سازی ، ترکیبی از مثلا ۵۰ درصد کارگران و ۵۰ درصد سرمایه گذار خصوصی نیست …
جنبش جلیقه زرد ها را هر چه بنامیم تاییدی است بر شکست سیاست های نئولیبرالیستی در این کشور.
اگر این گونه سیاست ها موفق بود که این جماعت نباید هر هفته به خیابان ها می آمدند.
آیا فکر نمی کنید بخش قابل توجه ای از مردم اروپا و فرانسه مخالف سیاستهای نئولیبرالیستی هستند؟
این کشور ها که خودشان اقتصاد غیر متمرکز داشتند این چه راه کاری است برای کشور ما؟
رشد کل اقتصاد هیچ ربطی به توزیع عادلانه تمام مواهب زندگی مردم ندارد، رشد ثروت یک کشور ربطی به رشد زندگی مردم ندارد، سیستم سرمایه داری به هر شکلش عمال اصلی تجزیه هر کشوری به ثروتمندترین و فقیرترین افراد کشور میشود بخصوص نوع نئولیبرال
جناب سید عسگری، با این وصف از طرح صندوق جهانی که میفرمایید، میشود از آنان خواست که همراه با بسته اقتصادی شان، اول بسته های سیاسی خود را که مربوط به ساختار کشورمان است ارائه نمایند!!!دوستان شما که در داخل مبشر این راه بودتد فعلا رفتتد تو کما/ و دارند زور میزنند که به این بسته سیاسی دست یابند و به نظر میرسد سرگیجه گرفته اند/ بفرما شما میتوانید این پیشنهاد را به دوستان صندوق جهانی که هم و غم شان، بهروزی اکثریت جامعه ایرانی است، این بسته سیاسی را برایمان دیکته کنند؟
جناب سید عسگری شما به خوبی ماهیت نظام سرمایه داری رو شن نمودید، که فقط ایده آ ش برافزایش ثروت کل کشور برای سرمایه داران است ،و محرومیت کارگران و زحمتکشان اهمیتی ندارد.
این رهنمودهای شما، دقیقا به ناف استمرار طلبان می چسبد؛برای ما کاربردی ندارد/؛ این نسخه هرچند هم تعدیل شود در ایران، از لانه زنبور مافیای ایران سربرون خواهد آورد. شما به این موضوع اصلا نمی پردازید و حتی توجه هم ندارید.