علی اکبر باغانی، عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران که تجربه طولانی بازجویی در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ اوین و زندانی رجایی شهر کرج و هم‌چنین زندگی در تبعید به شهرستان زابل را در کارنامه خود دارد، با انتشار یادداشتی ضمن اعتراض به مقامات جمهوری اسلامی به دلیل سرکوب گسترده اعتراضات پائیز ۱۳۹۸ و توصیه به مدارا و آزادی بازداشت شدگان، از عدم تحویل پیکر جان باختگان اعتراضات، انتقاد کرده است.
یادداشت او را در ادامه بخوانید:
به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد.
در جنبش یا شورش فرودستان ایران که از۲۴ آبان آغاز شده و به عقیده حکومت اسلامی ایران در۴ آذر پایان یافت، حداقل ۱۴۱ نفر در خیابان‌ها کشته شده‌اند. هزاران جوان ایرانی که درمیان آنها از همه اقشار مردم ایران و حتی دانشجویان ودانش‌آموزان و معلمان و کارگران و حاشیه نشینان شهرهای بزرگ ایران و زنان حضور داشته‌اند.
این نشان می‌دهد که در اعتراض مردم، که همگانی و عمومی بوده، قطعا جمع زیادی از مردم معترض که بازداشت یا زخمی شده، در حال حاضر در اختیار نیروهای امنیتی و وزارت اطلاعات و در خانه‌های امن برای گرفتن اعترافات، در بازداشت هستند.
احتمال دارد هفته‌ها و ماه‌ها در سلول‌های انفرادی اوین، بند ۲۰۹ و یا ۲ الف سپاه یا حتی آگاهی شاهپور و بازداشتگاه خیابان وزرا، مورد شکنجه قرار بگیرند. این امکان وجود دارد که تعدادی از بازداشت شدگان در این بازداشتگاه‌ها مانند کهریزک کشته شوند.
از طرف دیگر، جنازه‌های کشته شدگان را به خانواده‌های‌شان تحویل نمی‌دهند و یا از خانواده‌های آنها در سراسر کشور خواسته‌اند که هیچ گونه مراسمی برای کشته شدگان خود نداشته باشند. بعد از آرامش این اعتراضات از طریق دیدن فیلم‌های پخش شده در رسانه‌ها معترضان را شناسایی، دستگیر، بازداشت و مورد شکنجه قرار می‌دهند تا اعتراف کنند که از عوامل بیگانه و وابستگان سلطنت طلبان یا منافقین خلق یا برخی از گروه‌های وابسته به اسرائیل و امریکا و عربستان و یا براندازان داخل و خارج کشورند.
حکومت اسلامی ایران باید بداند که با سرکوب «طبقات فرودست و پابرهنگان و حاشیه نشینان شهرهای بزرگ ایران» و هم‌چنین «زنان و دختران محروم از آزادی» و «کارگران بی کار» و «دانشجویان»، راه به جایی نخواهند برد.
من به بازجویان وزارت اطلاعات و نیروهای امنیتی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیجیان توصیه می‌کنم که فضای کشور را آرام سازند. متعرضان را آزاد کرده و از خشم عمومی مردم و غضب خداوند متعال بترسند. عفو و لطف را در دستور کار نیروهای امنیتی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیجیان و قاضیان دادگاه‌های انقلاب اسلامی ایران قرار داده و در اندیشه ادامه زندگی خود و فرزندان خود در ایران باشند.