یدی بلدی؛ پیر دوکوبرتن اندیشمند فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم با توجه به کمبود امکانات و محدود بودن رسانه‌های گروهی با تلاش و کوشش بی‌مانند دوره جدید بازی‌های المپیک را بنیاد نهاد. هدف او از تجدید حیات المپیک، دوستی و صلح بین ملل بود تا با انجام روابط ورزشی و مسابقات به صلح و دوستی ملل یاری رساند، از آن زمان تا کنون به ویژه پس از جنگ جهانی دوم ورزش به یکی از پر طرفدارترین پدیده‌ها و خبرسازترین رویدادها در سطح جهان تبدیل شده و بیشترین میزان اوقات فراغت جوانان نیز به ورزش اختصاص دارد.
در تمام کشورهای جهان با در نظر داشت میزان رشد و توسعه اقتصادی، ایجاد امکانات ورزشی، استادیوم‌ها و برگزاری مسابقات داخلی و خارجی در حال گسترش است و برگزاری بازی‌های المپیک و جام جهانی فوتبال توجه میلیون‌ها و گاهی میلیاردها علاقمند به ورزش را جلب می‌کند، شیفتگی ورزش دوستان چنان است که گاهی شکست تیم یک باشگاه مورد علاقه یا تیم ملی یک کشور به عنوان فاجعه ملی تلقی می‌شود و پیروزی تیم مورد علاقه به مثابه یک جشن ملی مایه سرور و شادمانی می‌شود، چنانکه در راهیابی‌های تیم فوتبال ایران به جام جهانی صدها هزار جوان از شب تا بامداد در خیابان‌ها به رقص و پایکوبی پرداختند. سیاستمداران که اهمیت ورزش و محبوبیت ورزشکاران درمیان مردم را دریافته‌اند، از ورزش و قهرمانان برای مشروعیت بخشیدن به حاکمیت خود سود می‌جویند، چرچیل نخست وزیر اسبق انگلستان در دهه ۵۰ عوام‌فریبانه اعلام کرد که پایه‌های امپراتوری بریتانیا بر استادیوم‌های فوتبال استوار است، در کشورهایی که خودکامگان بر آن حاکمیت دارند استفاده از ورزش ورزشکاران برای مشروعیت به حاکمیت خود به مراتب بیشتر است و پیروزی قهرمانان در رقابت‌های بین‌المللی را حقانیت حاکمیت خود می‌دانند.
در شرایط کنونی ایران که ظلم و ستم بر مردم روز افزون است و فقر و فلاکت بخش بزرگی از جامعه ما را فراگرفته، جوانان بیکار و تهی‌دست به یک خیزش سراسری دست زده و فریاد خود را از این همه بیداد در خیابان‌ها سر دادند، در چنین شرایطی ورزشکاران و قهرمانان نباید فراموش کنند که این جوان‌ها که خون شان در خیابان‌ها ریخته می‌شود یا دستگیر و در زندانها شکنجه می‌شوند همان جوانانی هستند که عکس‌های شما زینت بخش اتاقهایشان است و در شکست‌های شما افسرده و غمگین مب‌شوند و با پیروزی شما اشک شوق می‌ریزند و هنگام بازگشت به کشور شادی کنان و با افتخار به استقبال شما می‌آیند، اینک که این جوانان از تنگدستی و بیکاری و غارت منافع ملی توسط حاکمان عوام فریب و غارتگر به فغان آمده اند و حق خود را می‌خواهند شما فوتبالیست‌ها که محبوبترین و نامدارترین چهره های جامعه هستید این وظیفه ملی و انسانی شماست که به یاری مردم بشتابید و به این همه عشق و علاقه آنان پاسخ دهید و از خواسته های برحق آنان پشتیبانی کنید.
در سال ۸۸ در اوج جنبش سبز تیم فوتبال ایران در مسابقه دربرابر تیم کره جنوبی با مچ بند سبز که نماد جنبش بود در زمین حاضر شدند. این حرکت میهن پرستانه آنان در روحیه مردم بسیار اثرگذار بود. اینک فوتبالیست‌های تیم ملی و باشگاهی علی کریمی، وریا غفوری، جهانبخش، شجاعی و اصغر شرفی که مدافعان حقوق مردم هستند را نباید تنها بگذارند و باید پرویز قلیچ خانی محبوبترین فوتبالیست تاریخ ایران این ورزشکار شریف و آزاده را که نیم قرن در کنار مردم ایستاده الگوی خود قرار دهند.
قهرمانان کشتی همواره رفتار و جوانمردی زنده یاد تختی را در مصاحبه ها الگوی خود می‌دانند، اما متاسفانه به هنگام دردها و رنجهای مردم در خدمت مردم نیستند. با توجه به اینکه اکثریت کشتی گیران خود از خانواده های تهی‌دست جامعه هستند و بخوبی از مشکلات تهیدستان آگاهند. قهرمانان کشتی نباید فراموش کنند که راز محبوبیت تختی که ۵۲ سال از درگذشت او میگذرد در مدالهای او نبود بلکه بقول زنده یاد اخوان ثالث او “با مردم بود نه بر مردم” در مراسم شب هفتم درگذشت تختی دهها هزار نفر از از میدان شوش تا ابن بابویه را با اشک و شعار طی کردند زیرا او در قلب مردم جای داشت.
عمر قهرمانی زود گذر است اما حمایت از ستم دیدگان و تهیدستان در برابر ستمگران همواره در یادها خواهد ماند قهرمانان کشتی باید این جمله معروف تختی را به یاد داشته باشند که گفته بود “هر وقت که از کنار آلونک‌های جاده شهر ری می‌گذرم از قهرمان بودن خودم شرمنده هستم زیرا خود را در این فقر و مصیبت سهیم می‌دانم”
فوتبالیست‌ها و کشتی گیران و دیگر قهرمانان کشورمان در این برهه حساس باید مانند هنرمندان با صدور اطلاعیه‌ای کشتار جوانان را محکوم کرده و خواستار آزادی زندانیان شوند و از خواستهای عادلانه مردم میهن مان پشتیبانی کنند.
«یدی بلدی»
اشاره: مسوولیت محتوای نوشتارها و مقاله‌های ارسالی، بر عهده نویسنده است و گذار (سامانه دموکراسی و داد)، دیدگاه‌ها و آرای مطرح شده در محتوای مطالب را ارزش‌گذاری نمی‌کند. هدف این سامانه مهیا کردن تریبونی آزاد برای بیان آرا و دیدگاه‌های مختلف در راستای گذار از حاکمیت اسلامی به دموکراسی است.