حمزه درویش، زندانی سنی مذهب محبوس در زندان رجایی شهر کرج با نگارش نامه ای به شرحی از مشکلات زندانیان ساکن در سالن ۳۶ اندرزگاه ۱۰ این زندان پرداخته است.
متن کامل این نامه در ادامه می آید:
*- قتل خاموش در زندان رجایی شهر کرج.
– به قلم حمزه درویش، زندانی سنی مذهب زندان رجایی شهر کرج.
– حدود پنج ماه است که از مدیریت ناکارامد سرپرست زندان رجایی شهر کرج، آقای الله کرم عزیزی می گذرد.
– این شخص در بدو ورودش به زندان، با هماهنگی وزارت اطلاعات، زندانیان عقیدتی سیاسی اهل سنت سالن ۳۶ اندرزگاه ۱۰ را با بهانه های واهی و پوچ به شدت مورد ضرب و شتم و سرکوب قرار داده و تمام امکانات و وسایل رفاهی زندانیان که داشتن آن از حقوق اولیه هر زندانی می باشد را از آنها مصادره کرد.
– آقای عزیزی تمام تلاش خود را بکار می برد تا با اعمال فشار و روشهای گوناگون شکنجه و اذیت و آزار، زندانیان را در مضیقه و فشارهای روحی و روانی و بعضا جسمی قرار دهد که زندانیان به هیچ وجه احساس آرامش، راحتی و امنیت نداشته باشند.
– از جمله مصادیق این آزار و اذیتها:
-تفتیش نابهنجار خانواده زندانیان، مخصوصا خانمها و برخورد زشت و خشن با خانواده زندانیان در هنگام ملاقات می باشد.
– کم کردن تایم ملاقات از ۴۰ دقیقه به ۲۰ دقیقه.
– پایین آوردن کیفیت غذای زندان و کم شدن جیره نان.
– کاهش امکانات رفاهی، بهداشتی و درمانی.
– افزایش اذیتهای روحی و روانی و جسمی زندانیان در سلولهای انفرادی زندان، نسبت به مدیریت قبل.
– افزایش میزان درگیری و خشونت در بین زندانیان بر اثر سوء مدیریت
– تحقیر کردن زندانیان عقیدتی و سیاسی با تراشیدن ریش و مو به بهانه های مختلف.
– کم کاری فروشگاه زندان جهت تهیه اقلام اولیه زندانیان با دستور مستقیم ایشان.
– افزایش عمدی ضرب و شتم زندانیان توسط پاسدار بندها و رؤسای اندرزگاهها.
– و از همه مهمتر افزایش چشم گیر انواع مواد مخدر بعد از به ریاست رسیدن وی که به هیچ شیوه ای برای وی قادر کنترل نیست.
– لازم به ذکر است که بعد از روی کار آمدن آقای عزیزی، قیمت انواع مواد مخدر و بقیه اقلام ممنوعه کاهش یافته که این امر باعث افزایش هر چه بیشتر ورود مواد مخدر و اقلام ممنوعه به داخل زندان شده است.
*- اما جدای از همه این موارد ، اذیتهای روز افزون روحی، روانی و جسمی زندانیان، موضوع اصلی بنده می باشد که میخواهم به بیان آن بپردازم .
حدود چهار ماه پیش آقای عزیزی در زندان رجایی شهر کرج دستگاه پارازیت انداز(جمر، مسدود کننده آنتن تلفن همراه) نصب کرده که طبق تحقیقات بنده و آنچه که مشاهده کرده ام عوارضی به سبب نصب این دستگاه در بین زندانیان دیده شده است که از جمله این عوارض: سردرد شدید، سرگیجه شدید، پرخاشگری، حالت تهوع، شکم درد، ریزش آب چشم و دماغ، افسردگی، قرمز شدن سفیدی چشم، پیدا شدن تیک عصبی در چشمها، زیاد و کم شدن اشتهاء در خوردن غذا، اختلال در دستگاه گوارشی، ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن از عوارض دستگاه جمر (مسدود کننده تلفن همراه) در طول این چهار ماه بوده است.
– اما نکته مهم و حائز اهمیت این است که از لحاظ علمی و عملی (تجربی) به اثبات رسیده است که استفاده بیش از حد از دستگاه جمر (مسدود کننده آنتن تلفن همراه) در مدت زمان طولانی تبعاتی چون: سرطان، ضعف نخایی، کمسویی چشم، اختلال حواس، روانپریشی، عقیم شدن مردان و حتی تولد نوزادان ناقص الخلقه دارد که از عوارضهای جبران ناپذیر این دستگاه می باشد.
– بدین منظور اخیرا در ایران وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی طی بخشنامه خواهان جلوگیری از استفاده از دستگاه جمر (خط شکن) شده اند.
– اخیرا مدیر کل نظارت بر سرویسهای رادیویی ایران عنوان کرده که هرگونه استفاده از دستگاه جمر (مسدود کننده تلفن همراه) ممنوع بوده و در صورت مشاهده توقیف می شود و هیچ استثنایی برای استفاده از این دستگاه وجود ندارد.
– وخیم بودن مضرات این دستگاه به حدی است که استفاده از این دستگاه در مکانهای نظامی و نیمه نظامی و مکانهای عمومی و خیلی از مکانهای دیگر کاملا ممنوع می باشد که این اقدام آقای الله کرم عزیزی غیر قانونی ، غیر شرعی و ماورای همه اینها، اقدامی کاملا غیر انسانی ، غیر اخلاقی و مصداق بارز نقض حقوق بشر می باشد که بنده بارها از طریق تماس تلفنی و ارسال شکایات به مسئولین ذیربط قوه قضائیه و سازمان زندانها خواستار جلوگیری از مرگ خاموش زندانیان زندان رجایی شهر شده ام که متاسفانه هیچ پاسخی تاکنون دریافت نکرده ام و کمترین اعتنایی به این اعتراضات نکرده اند.
*- اینجانب حمزه درویش زندانی عقیدتی سیاسی اهل سنت زندان رجایی شهر کرج به نهادها، فعالین حقوق بشر، رئیس کمیساریای عالی حقوق بشر خانم میشل باشله، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل آقای جاوید رحمان و جامعه جهانی عنوان می کنم که در زندانهای جمهوری اسلامی روشهای سیستماتیک گوناگونی جهت شکنجه روحی ،روانی و مرگ نرم و تدریجی زندانیان سیاسی و غیر سیاسی وجود دارد و این جای تعجب نیست که اینبار از طریق دیگری چون: استفاده از دستگاه جمر( مسدود کننده آنتن تلفن همراه) جهت شکنجه روحی ، روانی و قتل خاموش زندانیان سیاسی استفاده شود که بدین منظور درخواست بنده از نهادها ، فعالین حقوق بشر ،جامعه جهانی و در رأس آنها خانم میشل باشه و آقای جاوید رحمان این است که از مجرای قوانین بین المللی مربوط به نقض حقوق بشر ورود پیدا کرده و از وقوع این فاجعه بزرگ و جبران ناپذیر در زندان رجایی شهر کرج ممانعت به عمل آورند.
حمزه درویش/ آذرماه ۹۸ / زندان رجایی شهر کرج”.