مرگ مصطفی کوچاک، هلین بولک و ابراهیم گوکچک اعضای گروه موسیقی یوروم
کنشگران همواره راه هایی برای نشان دادن اعتراض خویش به شرایط موجود می یابند. در ترکیه سالهاست که روزه مقاومت بعنوان یکی از ابزار فعالین برای تحت فشارقراردادن حاکمیت و رسیدن به خواست هایشان به کار می رود. از سوی دیگر دولت ترکیه نیز با بی اعتنایی به روزه مرگ، باعث جان باختن بسیاری از کنشگران سیاسی و اجتماعی شده است.
در ترکیه نه تنها کنشگران سیاسی بلکه وکلا، هنرمندان و موزیسین ها نیز به خیل روزه مقاومت دربرابر یورش های دولت ترکیه پیوسته اند. در چند روز اخیر حداقل سه نفر رخ در نقاب خاک کشیده اند. مصطفی کوچاک، زندانی سیاسی پس از ۲۹۷ روز اعتصاب غذا به عنوان اعتراض و خواست برگزاری یک دادگاه عادلانه، ۲۴ آوریل در زندان ترکیه به خاموشی گرایید.
او نه اولین و نه آخرین فردی است که از روزه مرگ برای بلند کردن صدای اعتراضش استفاده کرد. روزه مرگ وسیله ای آشنا برای انقلابیون این کشور است. اخیرا هلین بولک، عضو گروه موسیقی “یوروم” در استانبول، در خارج از زندان به دلیل روزه مقاومت جان باخت. ابراهیم گوکچک، نوازنده گیتار و بیس این گروه، پس از ۳۲۳ روز اعتصاب غذای خود را شکست. علت شکستن اعتصاب، مذاکرات وکلای آنها بود که منجر به مجوز کنسرت برای گروه شده بود، اما برای ابراهیم بسیار دیر بود. او دو روز بعد، هشتم ماه مه، در بیمارستان بر اثر ضعف شدید جسمانی درگذشت.
مصطفی کوچاک کیست؟
مصطفی کوچاک، زندانی انقلابی ۲۸ ساله، بیشترین سالهای عمر خود را صرف جنبش انقلابی جوانان ترکیه کرد. او یک کارزار دادخواهی برای بکین ایلون، نوجوان ۱۴ ساله ای که به وسیله پلیس در جریان خیزش “گیزی” کشته شد، به راه انداخت. او همچنین کنشگر جنبش دانشجویی و کارگری بود. مصطفی در اکتبر ۲۰۱۷ دستگیر و در دادگاهی نمایشی به اتهام تحویل اسلحه به گروه شبه نظامی چپ گرا، گناهکار شناخته شد.
در حالیکه هیچ سندی مبنی بر محکومیت او وجود نداشت، دادستان متوسل به شهادت دروغین دو نفربنام “برک ارکان” و “کاویت یلمیز” شد. برک ارکان، فرد بدنامی بود که شهادتش منجر به دستگیری بسیاری از انقلابیون و بیش از ۳۰۰ نفر گشت. کاویت یلمیز، بعدا موفق به فرار از ترکیه شد و در رسانه ها اقرار کرد که شهادتش به مسئولین، تحت فشار و شکنجه گرفته شده و صحت ندارد.
پس از دادگاه نمایشی، مصطفی دوبار به حبس ابد محکوم شد. حبس ابد در ترکیه ۴۲ سال است. به این ترتیب او باید تمام عمر خود را در زندان بگذراند و هیچ شانسی برای آزادی وجود نداشت. مصطفی معتقد بود بی گناه است و اعتصاب غذا را تنها راه برای بلند کردن صدای اعتراص و برگزاری یک دادگاه عادلانه می دانست. او تقاضای آزادی نداشت، تنها خواستاربرگزاری یک دادگاه عادلانه و قانونی بود ونه دادگاهی نمایشی مانند سابق. او بعد اعتصاب غذا را به روزه مرگ تبدیل کرد، به این مفهوم که هیچ راهی را برای اتمام آن بدون رسیدن به خواستش ممکن ندانست.
چرا روزه مقاومت؟
ایرلند و فلسطین سابقه طولانی تاریخی در اعتصاب غذا و روزه مرگ یا روزه مقاومت دارند. انقلابیونی مانند مصطفی، تجربه این حرکت را داشتند. در بیشترین روزه مقاومت درترکیه دوهزار نفر شرکت کردند، ۷ سال طول کشید و ۱۲۲ کشته بجای گذاشت. جدیدترین روزه مقاومت اخیرا درمورد اعضاء گروه موسیقی یوروم اتفاق افتاد. هلین بولک، عضو گروه با اعتصاب غذا در استانبول رخ در نقاب خاک کشید. روزه مقاومت راهی برای انقلابیون در زمان سرکوب شدید برای جلب توجه افکار عمومی به سرکوب است. باید توجه داشت که آنان وسایل محدودی را برای رساندن صدای خود به مردم در دسترس دارند.
مقاومت مصطفی
مصطفی از زاویه روحی- روانی، در دوران روزه مقاومت شکنجه شده بود. او از سوی مسئولین زندان از سلول خود ربوده و به سلول تزریق اجباری برده شد، آنچه که طبق قوانین دادگاه اتحادیه اروپا نقض حقوق بشر و جرم محسوب می گردد. از آنجا که او این عمل را رد کرد، چهار روز مداوم شکنجه شد. بیش از ۸۰ بار سوزن به بدنش وارد کردند که او آنها را شکست وسوزن ها زخم های بسیاری برجای گذاشتند. ماموران بارها وی را با باتوم پلیس مورد تجاوز، تهدید و ضرب و شتم مداوم قرار دادند. آنقدر مقاومت کرد که مجبور شدند او را به سلولش برگردانند.
روزه مرگ و گروه موسیقی یوروم
گروه موسیقی یوروم پس از سی سال فعالیت و ثبت ۲۳ آلبوم و همکاری با ۷۰ هنرمند عملا از سال ۲۰۱۵ به خاطر بازداشت ها و تهدیدهای دولت ترکیه در معرض متلاشی شدن قرار گرفت. وضعیت گروه انقلابی موسیقی یوروم اکنون به شدت نگران کننده است. هلین بولک از اعضاء گروه، روز سوم آوریل جان باخت. دولت ترکیه به شدت آنها را تحت فشار قرارداد، کنسرت هایشان را ممنوع کرد و اعضائ گروه را زندانی نمود. مرکز هنری آنها بارها توسط پلیس مورد یورش قرارگرفت. برای مقاومت در برابر این حملات آنها دست به روزه مقاومت زدند. اعضای گروه به همراه ابراهیم گوکچک پس از ۳۲۳ روز اعتصاب غذای خود را شکستند. علت شکست اعتصاب، وساطت وکلای آنها و گرفتن مجوز برای اجرای کنسرت در استانبول و همچنین اجرای کنسرت روز سوم ژوئن در فضای باز بود. اما همه این دستاوردها برای ابراهیم خیلی دیر بود، او دو روز پس از آزادی در بخش اوژانس بیمارستان در اثر ضعف شدید به خاطر اعتصاب غذای طولانی درگذشت.
چرا گروه موسیقی یوروم مورد خصم دولت قرار گرفت؟
روزه مقاومت انعکاس وسیعی درمیان هنرمندان، نویسندگان، احزاب چپ و نمایندگان پارلمان داشت. این گروه موسیقی که خود را سوسیالیست می داند، براین باور است که علت خصومت دولت ترکیه با آنان ترانه هایشان است. ترانه هایی که برای اقلیت ها، شرایط کار کارگران، انقلابیونی که در زیر شکنجه جان باختند و کشاورزانی که زمین هایشان ویران شده است می خوانند. آنها می گویند آهنگ هایشان بازتاب مقاومت کسانی است که ناعادلانه در ترکیه مهر تروریست خورده اند. گروه یوروم در میان روشنفکران و گروه های کارگری بسیار محبوب است. در مقابل، دولت ترکیه ادعا می کند که اعضای گروه به «جبهه انقلابی آزادی» مردم یکی از جریان های مارکسیست – لنینیست ترکیه تعلق دارند. اعضای این گروه ادعای دولت ترکیه را بارها رد کرده اند.
وکلای زندانی
در حال حاضر دو وکیل زندانی روزه مقاومت گرفته اند: “ابرو تیمکیک” و “آیتک اونسال” از دفتر قوانین مردمی. دفتر آنها نیز مکررا مورد یورش پلیس قرار گرفته و اکثر وکلای این دفتر ناعادلانه زندانی شده اند. دفتر وکالت آنها به عنوان یاری به کارگران، انقلابیون و کنشگران شهرت دارد و آنها به طور مداوم و فعال، زندانیان سیاسی را در دادگاه های سراسر کشور نمایندگی می کنند. دو زندانی سیاسی دیگر نیز به نام های “دیدم اکدمن” و “اوزگر کاراکایا” سال های طولانی در زندان به سر بردند و سرانجام براثر اعتصاب غذا رخ در نقاب خاک کشیدند، بدون آنکه شاهد یک دادگاه عادلانه باشند.