بار دیگر بیدادگاه‌های رژیم٬ احکام مرگ٬ نیستی٬ شلاق و زندان‌های طولانی مدت را برای جوانان دادخواه کشورمان صادر کرد، این نوع احکام ظالمانه از دیرباز با کارنامه بیدادگاه‌های رژیم عجین شده است، جمهوری اسلامی همواره خواست‌ها و مطالبات برحق و عادلانه مردم را با سرکوب و شکنجه و اعدام پاسخ می‌دهد تا بتواند اقتدار خود را همچنان به مردم تحمیل کند.
در روزهای اخیر سه برادر به نامهای نوید افکاری و برادرانش وحید و حبیب که در تظاهرات سال ۹۷ دستگیر شده بودند پس از گذراندن دوران بازجویی و شکنجه‌های وحشیانه بیدادگاه استان فارس٬ نوید را به دو بار اعدام و تحمل ۷۴ ضربه شلاق، وحید را به ۵۴ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق و حبیب را به ۲۷ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم کرده است،
اتهامات این برادران عبارتند از سرقت مقرون به آزار، نگهداری اموال مسروقه، توهین به رهبری و قتل یکی از اعضای بسیج استان فارس. طبق نامهای که از نوید افکاری منتشر شده تاکید کرده است که “تمام اعترافات در زیر شکنجه‌های توان‌فرسا گرفته شده است.” همچنین مادرشان خانم “بهیه نامجو” اظهار داشته که فرزندانم را با شکنجه وادار کرده بودند که علیه یکدیگر اعتراف کنند، بدیهی است شکنجه‌گران وزارت اطلاعات در این ۴۰ ساله تجربیات زیادی را از شکنجه آزادی‌خواهان کسب کرده‌اند٬ با توسل به وحشیانه‌ترین انواع شکنجه‌های جسمی و روانی جوانان را وادار به هرگونه اعتراف بر علیه خودشان می‌کنند تا جهت آنان پرونده‌سازی کنند.
این سه برادر اعضای یک خانواده نسبتا فقیر در استان فارس هستند که مانند اکثریت جوانان میهن از این همه بیداد٬ تبعیض٬ بیکاری و گرانی به ستوه آمده‌اند و چون مسئولین نظام کوچک‌ترین مسئولیتی در برابر مشکلات و خواسته‌های جوانان احساس نمی‌کنند، جوانان به جان آمده از این همه بیداد ناچار به استقبال مرگ و دستگیری و شکنجه می‌روند و فریاد اعتراض خود را در خیابان‌ها سر می‌دهند که به دنبال آن صدها جوان کشته شده و هزاران جوان دیگر دستگیر می‌شوند و پس از شکنجه، بیدادگاه‌های رژیم احکام ظالمانه خود را صادر می‌کنند.
نوید افکاری که به دو بار اعدام محکوم شده یکی از کشتی‌گیران برجسته کشورمان است و بارها در اردوهای تیم ملی شرکت داشته است، اکنون قهرمانان و ورزشکاران وظیفهمند و مسئول هستند که به این حکم ظالمانه اعتراض کنند و نگذارند دوستشان که سال‌ها در کنار آنها بوده و به قول کشتی‌گیران خاک تشک خورده است، قربانی بی‌عدالتی شود، کشتی‌گیران و ورزشکاران که اغلب از طبقات فرودست جامعه برخاسته‌اند با دردها و رنج‌های تهیدستان آشنا هستند. این قهرمانان که در اوج قهرمانی هستند، نباید فراموش کنند که این جوانان معترض کف خیابان‌ها و زندانیان همان جوانانی هستند که عکس‌های شما زینت‌بخش خانه‌هایشان است، از پیروزی شما اشک شوق می‌ریزند و از شکست شما افسرده و غمگین می‌شوند. در استادیوم‌ها و سالن‌های ورزشی به احترام شما از پای برمی‌خیزند و هنگام بازگشت شما به میهن ده‌ها هزار نفر با دسته‌های گل به استقبال شما می‌آیند،
این جوانان به ستوه آمده در این روزهای طاقت‌فرسا به حمایت شما نیاز دارند، به ندای مادر ستمدیده نوید پاسخ دهید و با امضای طومارها و گردهمایی‌ها نگذارید این دوست بی‌گناه شما اعدام شود و نگذارید فاجعه ملی‌پوش فوتبال “حبیب خبیری” و عضو تیم ملی کشتی فرنگی در المپیک ۱۹۷۶ هوشنگ منتظرالظهور تکرار شود.
قهرمانان کشتی در مصاحبه‌های خود زنده‌یاد تختی را الگوی رفتاری خود معرفی می‌کنند و این رو حمایت از مردم را باید از تختی بیاموزند و فراموش نکنند دوران قهرمانی تمام می‌شود اما قهرمانانی که در دردها و رنج‌های مردم سهیم بوده و مدافع حقوق مردم باشند به لقب «پهلوان» مفتخر می‌شوند و نام و یادشان جاودانه خواهد ماند.
اکنون مادر نوید با چشمانی اشکبار از شما قهرمانان و کشتی‌گیران می‌خواهد که رفیق قهرمان خود را تنها نگذارید و شما که در میان مردم از شهرت و محبوبیت برخوردارید اگر همگی دست در دست یکدیگر بگذارید و خواهان لغو اعدام نوید شوید حتما نوید را از مرگ نجات خواهید داد.
نوشته را با گفته‌ای از پهلوان ملی و جاودانه کشورمان زنده‌یاد تختی به پایان می‌رسانم؛ تختی گفته بود: «هر وقت از کنار آلونک‌های جاده شهر ری می‌گذرم از این همه فقر از قهرمان بودن خودم شرمنده می‌شوم، زیرا خود را در این فقر و مصیبت سهیم می‌دانم.»
یداله بلدی