🔹سالهاست که بسیاری از فعالان و گروههای سیاسی در خارج از کشور راه حل برون رفت از شرایط کنونی ایران را عبور از جمهوری اسلامی و برقراری یک نظام دموکرات در کشور میدانند . اگر پای سخن بسیاری از این افراد بنشینیم اغلب در خصوص هدف و برنامه‌هایی که برای عبور از نظام کنونی مطرح می‌کنند نقطه اشتراکات قابل توجهی به چشم می‌خورد. اما چرا گروههای اپوزیسیون و منتقد جمهوری اسلامی کمتر می‌توانند با یکدیگر وارد دیالوگ شوند و با اشتراک توان و نیروی خود، بر روی هدف مشترک که عبور از جمهوری اسلامی است متمرکز شوند.
🔹دکتر راحله طارانی معتقد است؛ اختلاف نظرات موجود در میان فعالان و گروههای سیاسی اپوزوسیون ایران علاوه بر ماهیت نظری، دارای ریشه های دیگری نیز هست.
🔹به گفته ی خانم طارانی، استبداد حکومتها در ایران باعث ایجاد نوعی خشم در میان جامعه و حتی نیروهای سیاسی گشته است که این خشم گاها راه تحلیل و نگاه واقع بینانه و درست را بسته نگه میدارد.
برای کار سیاسی فقط مطالعه سیاست، اقتصاد و جامعه شناسی ، … کافی نیست. باید دستاوردهای جدید علم روانشناسی را هم مطالعه کرد – فعالان سیاسی ما بیماران روانی نیستند. اگر چه بیمار بودن عیب نیست، ولی بحث بر سر بیمار بودن نیست بحث بر سر فجایعی است که بر سر ما آمده و می تواند همه آدمها را دچار خطا های فکری کند. باید آن خطاهای فکری را شناخت. برای درک بهتر این مساله باید “مکتب شناختی” را بیشتر مطالعه کرد و از ابزارهایی که ارائه می دهد استفاده کرد. برای حل مناقشاتی که ریشه نظری جدی ندارند می‌توان از روشهای علمی حل معارضات استفاده کرد و با هزینه کمتر نتایج بهتری گرفت.
منبع: کانال جمهوری ایرانی
