جمعه ۲۶ دی ۱۳۹۹ برابر با ۱۵ ژانویه ۲۰۲۱
برخی از سوالات مطرح شده در جلسه‌ی پرسش و پاسخ به این شرح بود:
متاسفانه هنوز تعدادی از معلمان ایران در سراسر کشور با حکم‌های قضایی ناروا در زندان به سر می‌برند. این در حالیست که دزدان و اختلاس‌گرانی با توجه به افشای جرم‌ها و حتی محکومیت، آزادانه زندگی می‌کنند. چه ارتباطی بین سخت‌گیری علیه معلمان و سهل‌گیری برای مفسدان اقتصادی و اجتماعی وجود دارد؟
متاسفانه در جای جای کشورمان دانش آموزان بخاطر اینکه به فضای مجازی دسترسی ندارند و گوشی و تبلت ندارند و در فقر اقتصادی به سر می‌برند به واسطه‌ی فشارهای روانی ناشی از این مشکلات دست به خودکشی می‌زنند شما این موضوع را چگونه تحلیل می‌کنید؟
قبل از قیام ۵۷ حتی قبل از سال ۵۷ اگر اعتصابی صورت می‌گرفت بخصوص در بخش فرهنگ و دانشجویی حاکمیت شاه بخشی از خواسته‌های فرهنگیان و دانشجویان را پاسخ می‌داد. اما در این رژیم اینطور نیست، به نظر شما علت چیست؟
چطور و چگونه می‌توانیم عادات زشت مانند دروغ‌گویی را در جامعه کاهش دهیم؟
به نظر شما رشد تعداد مدارس خصوصی و کالایی شدن آموزش چه نتایجی برای جامعه ما داشته‌است؟
آیا ممکن هست که لطف کنید کمی بیشتر در مورد تجربه خودتان در مورد تدریس به کودکان کار برایمان بگویید؟
همکاری بین انجمن‌های صنفی با جنبش زنان و جنبش دانشجویان چگونه است؟
تفاوت آموزش و پرورش امروز با قبل انقلاب چیست؟ در چه زمینه‌هایی رشد داشته و بهبود یافته است؟
با توجه به اینکه متاسفانه تعداد معلمان آگاه و فعال چون شما در جامعه ما انگشت شمار است و کانون‌های صنفی معلمان نتوانسته‌اند معلم‌ها را جذب کنند. لطفاً مشخصاً درباره‌ی نقش معلمان در رشد جنبش‌های اجتماعی بفرمایید.
این جلسات هفتگی در کانال و گروه‌های متعدد برگزار می‌شود از جمله گروه “به یاد رفیق رئیس دانا و برای اتحاد عدالت‌خواهان.”
در ادامه فایل‌های صوتی این پرسش و پاسخ تلگرامی آمده‌است. (این فایل‌ها را می‌توانید در شبکه‌های اجتماعی سامانه گذار نیز دنبال کنید.)