از همین دقایق (ساعت ۱ بامداد بوقت اروپا) بالاخره بعد از گذشت ده شبانه روز از بمباران وحشیانه ارتش اسرائیل بر روی غزه و موشک‌پرانی‌های احمقانه حماس، (هزینه شده از ثروت و اموال زحمتکشان و کودکان کار ایران) بر روی اسرائیل و قتل‌عام شدن غیرنظامیان، آتش‌بسی که همه انسان‌های دردمند و مسئول در انتظارش بودند، برقرار شد،
تا باز هم در زمانی دیگر بنا به فراخور حال منافع دست‌راستی‌های افراطی، صهیونیسم، اسلام‌گرایان بی‌مغز، کارتل‌های تسلیحاتی و نظامی، دوباره شعله جنگ و درگیری‌های دیگری روشن شود و باز جان انسان‌های بیگناه دیگری را بگیرد که چیزی نمی‌خواهند بجز یک زندگی معمول انسانی در آرامش و امنیت برای خود و عزیزان شان مانند همه انسان‌های دیگر جهان.
مادام که فلسطینیان از حداقل حقوق انسانی خود محروم هستند و کرامت انسانیِ آنان لگدمال و بازیچهُ دست قدرت‌طلبان سودجو و جلادِ است این فجایع هر از گاهی، دیگربار و دیگربار جان انسان‌های بیگناه بسیاری را خواهد گرفت و خانواده‌های دیگری را برای همیشه داغدار و متلاشی خواهد کرد.
اما واقعیتی که برای نخستین بار بارقه‌ای از امید را به چشم همگان نمایان کرد، واکنشی نوین از طرفی از درون جامعه و صحنه سیاسی آمریکا (بعنوان پشتیبان قدرتمند بی‌چون و چرای تسلیحاتی و مالی و سیاسی دست راستی‌های اسرائیل) و بطور اخص از درون و بدنهُ مشخصا جوان حزب دموکرات (در پیوند با جنبش ” اهمیت جان سیاهان”) و از طرف دیگر جنبش و جریانات مدنی عمدتاً چپ و مترقی یهودی خواهان صلح در همراهی با جریانات جوان عرب ساکن اسرائیل می‌باشد که می‌رود تا فصل تازه‌ای را در دفتر قطور و خونینِ معضل فلسطین و سرزمین‌های اشغالی بگشاید.
هرچند راه طولانی و همراه با دشواری‌های فراوان است اما باشد که نسل جوانی که رفته رفته پا به صحنه می‌گذارد با تکیه بر تجربیات حاصله از ارتباطات نزدیک و تنگاتنگ ناشی از پیشرفت تکنولوژی و در نتیجه شناختی ملموس‌تر و واقعی تر از انسان‌ها و جوامع دیگر، پیام آور تحولات مثبت، عادلانه و سازنده‌ای در سپهر سیاسی جهان بطور اعم و خاورمیانه بطور اخص باشند.
بهمن