تورا چه سود فخر به فلک برفروختن/ هنگامی که هر غبارراه نفرینت میکند
تورا چه سود از باغ ودرخت/ که با یاسها با داس سخن گفته ای
یداله بلدی؛ لمپن ها ولاتها ضمن اینکه درتولید نقش ندارند دارای خصلت های خاص در کردار وگفتار نابهجارخود هستند اما کسانی هم هستند که در تولید ومناسبات اقتصادی جامعه نقش دارند ویا در نطا م سیاسی کشور دارای مقام اند، امادارای ویژگی هاوخصوصیات لاتها ولمپن هامیباشند ازاین نوع افراد درمیان مدیران اقتصادی ومقامات خرد وکلان خاکمیت جمهوری اسلامی فراوان دیده میشوند، حسن عباسی، سعید قاسمی، اله کرم وهادی غفاری وهمچنین لمپن مداحان میلیاردری مانند حاج منصور ارضی ، محمود کریمی وحدادیان نیز از این زمره اند که که با بکاربردن واژه های سخیف ورفتار هیستریک شهره خاص وعام اند چنانکه در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد حدادیان مداح خصوصی ولی فقیه ، رکیک ترین ناسزاها را نثار احمدی نژاد کرد، تمام این فرومایگان از حمایت ولی فقیه برخوردارند.
حمید نوری شکنجه گروشاهد اعذام هزاران فرزند برومند میهن در فاجعه ملی سال ۶۷ نیز از این خصوصیات برخوردار است حین محاکمه در داگاه سوئد به شاهدانی که عزیزان شان درفاجعه ملی سربدار شده اند توهین میکند.
اغلب وابستگان به دستگاههای امنیتی، قضائی یا داره زندانها افزون بر خصلتهای لمپنی از زذالت وقساوت بی حد وحصری نیز برخوردارند، یکی ازاین اراذل حاج داود رحمانی رئیس اسبق زندان قزل حصاربود که درچند روز اخیر آگهی مرگ او در دنیای مجازی منتشر گردید ، مرگ این شکنجه گربازتاب دوگانه ای در دنیای مجازی یافت ، همانطوریکه پیش بینی میشد کارگزاران رژِیم با تعریف وتمجید از اوبنام حزب الهی خدمتگزار به اسلام یاد کردند اما از سوی دیگر آزادیخواهان ودگر اندیشان بویژه خانواده های زندانیان اعدام شده وشکنجه شده از او با ننگ ونفرت یاد کردند ..
حاج داود رحمانی قبل از انقلاب به شغل آهنگری اشتفال داشت وفعالیت او فقط شرکت دربرنامه های مذهبی بود، پس از انقلاب بعلت دوستی با لاجوردی “قصاب اوین” وبا در نظر داشت خصلت های شخصیتی به ریاست زندان قزل حصار منصوب گردید واز سال ۶۰ تا۶۳ دراین سمت جنایات زیادی مرتکب شد.
دراین سه سال این حزب الهی قسی القلب هر آنچه که درتوان داشت از شکنجه وظلم برزندانیان روا داشت.
معمولاریاست زندانها باید با مبانی جامعه شناسی، روان شناسی وحقوق آشنائی داشته باشند اما درنظام جمهوری اسلامی اصل بر مکتبی بودن است نه دانش وتخصص .
شکنجه های ابداعی حاج داود نشانگر یک تفکر بیرحمانه وروان پریش سادیستی بود ، از شکنجه های ابداعی حاج داود قرار دادن زندانیان در جعبه ها وتابوت ها بودکه ماهها زندانیان باچشمان بسته ودرسکوت مطلق این شرایط طاقت فرسا را باید تحمل میکردند هدف حاج داود از ابداع این شکنجه های توان فرسا وادار کردن زندانیان به “توبه “بود حاج داود این شکنجه زا “قیامت ” مینامید ، صدها زندانی دراین “قیامت” روانی یا به بیماریهای عصبی مبتلا شدند .
حاج داود زنده نماند تا مانند همپالکی اش حمید نوری مورد محاکمه قرار گیرد وجنایات او برای افکار عمومی مردم ایران وجهان آشکار گردد ، اما تاریخ بشر همواره از دادگاهی بنام وجدان آگاه بشری برحورداراست وحاج داود وحاج داودها درپیشگاه افکارعمومی بعنوان جنایتکار محکوم ومنفور هستند واز نام آنان با ننگ ونفرت یاد خواهد شد.