امروز دیگر خوشبین‌ترین و ساده‌انگارترین کسان نیز فهمیده‌اند که هیچ امکانی برای تغییر و اصلاح وجود ندارد. از حکومتی که پی و پایه‌‌اش بر حبس و کشتار و حذف روشنفکران و دیگراندیشان و مردم معترض بنا شده‌است، جز این انتظاری نمی‌توان داشت.
اکنون چهار سال از سرکوب خونین فرودستان و مال‌باختگان در دی‌ماه ۹۶ و دو سال از کشتار مردم معترض به وضع معیشت و گرانی بنزین در آبان ۹۸ می‌گذرد.
پس از آن نیز حکومت نه تنها ذره‌ای از مواضع جائرانه‌اش پا پس نکشیده‌است بلکه با صدور احکام ظالمانه‌ی اعدام و زندان، و شکنجه و تبعید معترضان و فعالان سیاسی و مدنی، و تحت فشار گذاشتن خانواده‌ی کشته‌شدگان که به دادخواهی خون عزیزانشان برآمده‌اند، به ستم‌کاری‌اش ادامه داده‌است.
رشد سرسام‌آور و روزافزون تورم و گرانی و رانده شدن بیش از هفتاد درصد مردم به زیر خط فقر، نرخ بالای بیکاری و حقوق معوقه‌ی کارگران و بازنشستگان، همه نشانگر آن است که حاکمیت اینک آشکار، در کار به قهقرا بردن جامعه و نابودی کامل طبقات محروم و فرودست است.
پیش از این، همه از کوچک‌تر شدن سفره‌های مردم می‌گفتند. حال اما دیگر سفره‌ای باقی نمانده‌است.
کانون نویسندگان ایران، ضمن گرامی‌داشت یاد کسانی که جانشان را در اعتراضات آبان ۹۸ از دست داده‌اند، مراتب همدردی و همدلی‌اش را با خانواده و بازماندگان کشته‌شدگان اعلام می‌دارد. و حمایت از هر تلاش حق‌جویانه و دادخواهانه از سوی مردم را وظیفه‌ی خود می‌داند.
هم‌چنین خواهان آزادی بی‌قید و شرط تمام زندانیان سیاسی، مدنی و عقیدتی است.
کانون نویسندگان ایران
۲۵ آبان ۱۴۰۰