این روزها برابر است با سی وچهارمین سالگرد فاجعه ملی قتل عام رشید ترین فرزندان مبارز میهن مان. در چنین روزهای شومی به قرمان ” ولی فقیه ” هزاران زندانی سیاسی در زندانها حتی آنهایی کە دوران محکومیت شان را گذراندە بودند قتل عام شدند.
سه نفر از قاضیان این بیدادگاهها که شخص خمینی آنان را منصوب کرده بود و در دو دقیقه حکم اعدام صادر می‌کردند، پرورش یافتگان مدرسه قاتل پرور “حقانی” بنام های رئیسی، نیری ، و پورمحمدی بودند که درس جنایت و آدم کشی را در این مدرسه آموخته بوند و هرکدام بە پاداش این قتل عام سالهاست در راس امور قضائی و اجرایی کشور هستند.
تاریخ معاصر میهن مان در برهه هایی اززمان شاهد برپاداشتن چوبه های دار و میدان های تیر باران بوده است. حافظه تاریخی مردم هیچگاه اعدامهای پس از کودتای ۲۸ مرداد وسالهای ۴۹ تا ۵۱ واعدامهای سالهای ۵۸ در شهرهای کردستان و از دم تیغ گذراندن مردم روستاهای کردستان وکشتار در خیابانها و اعدام در زندانها در خرداد و تیرماه سال ۶۰ را فراموش نکرده اند. اما اعدامهای تابستان سال ۶۷ خونبارترین جنایتی بوده که در آن هزاران سرو آزاده میهن مان بە خاک افتادند. خمینی و شاگردانش با این جنایت کینه عمیق خود نسبت به آزادیخواهان و عدالت جویان را نشان دادند وپس از این اقدام سبعانه آنان را در منطقه خاوران بخاک سپردند.
این مادران، همسران و دیگر اعضای خانواده ها بودند که با اراده و پیگیری و همبستکی میان خود موفق به یافتن محل های بە خاک سپردن عزیزان شان شدند و بر گورهای آنان نام و نشان نهادند.
در آن روز فاجعه بار مادران، همسران وخواهران بوند که با دستان خالی شیون کنان خاکها را کنار میزدند تا آثاری از عزیزان شان در دل خاک بیابند. بیابند. در میان شیون وزاری چند مادر ندا دادند که این عزیزان در کنار هم بوده اند وبگذارید در زیر خاک هم باهم باشند. آنگاه همگی بپا خاستند با چشمانی اشکبار و سینه ای پر از کینه دستهای یکدیگر را گرفتند و سز فرازانە سرود “میگذرد در شب آئینه رود…”خواندند.
دراین سالهای رنجبار مادران، همسران و دیگر اعضای خانواده بوند که با تمام تهدیدها، ممنوعیت ها، کتک خوردنها و حتی زندان رفتنها همچنان بە مقاومت خویش ادامه دادند و بمناسبتهای گوناگون بر سر خاک عزیزان شان حاصر می شوند گل میگذارند وگل میکارند ودسته جمعی سرود میخوانند.
رژیم میتواند مانع ورود خانواده ها به گلستان خاوران شود و میتواند بە دور این جایگاه عاشقان دیوار ایجاد کند، اما نمیتواند یاد این فرزندان دلاور میهن را از خاطرە ها پاک و از تاریخ مبارزات مردم ایران محو کند
وطیفه مبرم انسانی، ملی، میهنی وعقیدتی ما این است که نگذاریم یاد به خون خفتگان گلستان خاوران بفراموشی سپرده شود و تلاش کنیم با گرد آوری زندگی نامه آنان یاد و نام آنانرا در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه ودادخواهانه ماندگار کنیم.