جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، در نامه ای سرگشاده اعتراض خود را نسبت به صدور و اجرای احکام اعدام و قطع عضو در ایران ابراز نگرانی کردند.
گذار/ روز سه شنبه ۲۲ شهریور ماه ۱۴۰۱، هفت تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، با تنظیم نامه ای سرگشاده ضمن ابراز همراهی و همدردی با خانواده های زندانیان محکوم به اعدام و قصاص، اعتراض خود را نسبت به افزایش اجرای احکام اعدام در زندانهای ایران ابراز کرده و خواستار توقف این احکام شدند.
این زندانیان سیاسی در بخشی از نامه خود اعلام کردند:”تردیدی نیست که در پروسه اعدام هر نفر، لحظه ی به دار کشیدن و جان دادن او، برای عزیزانش، چه قبل و چه بعد از اجرای حکم، هزاران بار تکرار و تکرار و تکرار می‌شود و ما زندانیانی که برخی از آنها را در زندان می شناسیم و با آنها زندگی کرده ایم هم، هر بار و با هر کدام از آنها به دار کشیده و دوباره زنده می‌شویم.”
متن نامه سرگشاده این زندانیان سیاسی در ادامه می آید:
“در شرایطی که حکومت در پاسخگویی به انبوه مشکلات و بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هیچ پاسخی جز سرکوب مطالبات به حق اقشار مختلف مردم ندارد، با نشستن قاضی‌القضات جدید (محسنی اژه‌ای) بر مسند قدرت (و نه قضاوت) شاهد اجرای روزافزون احکام اعدام در زندانهای ایران هستیم. طی ماه‌های اخیر احکام اعدام با چنان شتاب و سرعتی اجرا می‌شوند که گویی مسئولین امر در صدداند تا سیاست ادعایی کاستن از تعداد زندانیان را با کشتن آنها محقق سازند!
روزی نیست که خبر اعدام یا قطع عضو تعدادی از زندانیانی را که به اتهامات مختلف محکوم به چنین احکام غیرانسانی شده‌اند نبینیم و نشنویم؛ زندانیانی که به واسطه‌ی ناکارآمدی حکومت در ایجاد اشتغال آبرومندانه و امکان یک زندگی شرافتمندانه، در فقدان آموزش انسانی، مجبور به اعمال مجرمانه برای کسب حداقل معیشت شده‌اند؛ زندانیانی که بسیاری‌شان اگر در شرایط مناسب اجتماعی، اقتصادی و سیاسی می‌زیستند هرگز مرتکب جرایمی این‌چنین نمی‌شدند که اکنون به مسلخ برده شوند تا گردنشان را به طناب دار بیاویزند. این حکومت است که هم در مجرم‌سازی و هم در مجرم‌کشی مقصر اصلی است و اوست که باید پاسخگوی انواع بی‌تدبیری، ناکارآمدی، فساد، بیکاری، تورم، آسیب‌های اجتماعی و ظلمی که به مردم مظلوم این دیار روا می‌دارد باشد. اما به جای پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری به ایجاد رعب و وحشت در میان جامعه‌ی معترض پرداخته، در راستای سیاست النصربالرعب، اعدام و کشتار روزافزون زندانیان را در دستور کار قرار داده است.
در چند روز گذشته خانواده‌های برخی زندانیان محکوم به اعدام، در واکنش به ظلم مستمر و تودرتوی حاکمیت، اقدام به اعتراض کرده و بر تداوم این اعتراض بر حق و انسانی اصرار ورزیده‌اند. اعتراض مردم به احکام غیر انسانی اعدام و قطع دست و … اعتراض به سر بریدن و ذبح انسانیت در جامعه است. اعتراض این هم‌وطنان، اعتراض به قتل و کشتار انسانیت است.
تردیدی نیست که در پروسه‌ی اعدام هر نفر، لحظه‌ی به دار کشیدن و جان دادن او، برای عزیزانش، چه قبل و چه بعد از اجرای حکم، هزاران بار تکرار و تکرار و تکرار می‌شود، و ما زندانیانی که برخی از آنها را در زندان می‌شناسیم و با آنها زندگی کرده‌ایم هم، هر بار و با هرکدام از آنها به دار کشیده و دوباره زنده می‌شویم. و این همه، یعنی اعدام و قتل احساسات، عواطف و انسانیت کل جامعه.
از همین رو ما جمعی از زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر با همدردی و همدلی با خانواده‌های معترض به احکام غیرانسانی، به‌ویژه حکم اعدام، با تمام وجودمان از اعتراض به حق آنها حمایت و قدردانی می‌کنیم و اعلام می‌داریم که بخش بزرگی از وضعیت نابسامان امروز و رشد این همه جرم و جنایت و فساد و … نتیجه‌ی عملکردها و سیاست‌های حکومت است و عامل و مقصر و مجرم اصلی خود اوست.
سعید اقبالی/ مطلب احمدیان/ پیام شکیبا/ حسن صادقی/ نصرالله لشنی_ سعید ماسوری/ محمدعلی منصوری”