گذار/ نرگس محمدی، زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر، با نگارش نامه‌ای سرگشاده اعتراض خود به «» در زندان اوین را بیان کرد، او در این نامه یکی از موارد نقض حقوق زندانیان زن و تبعیض علیه آن‌ها را چنین نوشت: «برخلاف تمام بندهای مردان در زندان اوین، زنان فقط ١٠ دقیقه از شنبه تا چهارشنبه حق تلفن دارند و روزهای پنجشنبه و جمعه تلفن ممنوع است.»
نرگس محمدی می‌گوید: «نمی‌دانم با چه واژگانی چهره کریه این تبعیض را به تصویر کشم، چرا که در امری واقع شده که به خودی خود چندان مهم به نظر نمی‌رسد ولی در بطن خود تبعیضی هدفمند و ستمی مضاعف را رقم می‌زند.؟»
بخش‌هایی ازاین نامه که در صفحه اینستاگرام نرگس محمدی منتشر شده است، به شرح زیر است:
«در نظام زن‌ستیز استبدادی، تبعیض جنسیتی در تمام وجوه زندگی فردی، اجتماعی، سیاسی و حتی در سرکوب و زندان و شکنجه و سلول کار می‌کند، بازتولید می‌شود، میرا نمی‌شود و از عرصه‌ای به عرصه دیگر و از سطحی به سطح دیگر منتقل می‌شود و زنان در تقلای مبارزه علیه تبعیض‌های جنسیتی رایج، با تبعیض‌های غیرمعمول مواجه می‌شوند.
زندان اوین این روزها شاهد حضور بیش از ۶۵ زندانی سیاسی است. این زنان با هر گرایش فکری و سیاسی و در هر عرصه و سطحی از فعالیت، آگاهانه یا ناآگاهانه قطعا تبعیض و تحقیر زن در جامعه را نیز نشانه گرفته‌اند و از نظر حکومت سرکوبگر، مستحق سرکوب به توان دو هستند.
به باور من به حداقل رساندن رابطه زن زندانی سیاسی با فرزند، همسر و خانواده تاوان آن قسمت از مبارزه زنان است که مجازاتش هم از جنس دیگری است….
از منظر حکومت استبدادی، زن آرمانخواه نه فقط به عنوان معترض علیه نظام ظاهر می‌شود که چون مردان مستحق سرکوب است، بلکه گناهی نابخشودنی مرتکب می‌شود و آن شکستن سرکوب تاریخی و انقیاد و سلطه‌ای است که در طول تاریخ حتی بار ارزشی نیز بر آن سوار شده است و قرن‌ها نهاد دین، ایدئولوژی، مکاتب و فلاسفه تلاش و تقلا کرده‌اند تا چارچوب دقیق و ساختاری عظیم را بنا نهند که زن این است و آن نیست و زن مبارز نه تنها با نظام سیاسی استبدادی، بلکه با تفکر بنیادی همراه با بار ارزشی-اخلاقی کاذب در افتاده است…»