دانشکده “علوم اجتماعی “از دکتر غلامحسین صدیقی فرهیخته تا جمشیدیهای لمپن
یداله بلدی
درروز 14 آبان “غلامرضا جمشیدیها” رئیس دانشکده علوم اجتماعی بعلت دست دادن ورو بوسی دختران دانشجو با پسران، دختران را” فاحشه ” خوانده بود ودر پی اعتراض دانشجویان گفته بود”امروز آمده ام تا دعوا کنم” .پس آز آن کارت تحصیلی عده ای از دانشجویان معترض توسط حراست ضبط گردید ،درحالیکه انواع فساد اخلاقی سرا پای
مسئولین نظام را دربرگرفته از دید گاه این انسان ستیزان وعلم ستیزان دست دادن ورو بوسی جرم وگناه کبیره است ، بدیهیست که گفتار ورفتارجمشیدیها این باصظلاح “جامعه شناس” نمیتواند جدا از دیگر بزرگان قوم باشد ادبیات “لمپنی” فقط شامل گفتارمداحان که اکنون به مقام استاد ی دانشگاه رسیده اند نمیشود بلکه بکار بردن واژه های لمپنی بخشی از ادبیات وبیانات رهبران رژیم است .
رشته جامعه شناسی اولین بار توسط زنده یاد دکتر غلامحسین صدیقی که زنده نام داریوش فروهر اورا” سر و بلندبالای علم وسیاست واخلاق “مینامید درسال 1319 در دانشگاه تهران ودار المعلمین تدریس گر دید واژه جامعه شناسی که قبلا علم الاجتماع خوانده میشد نیز توسط استاد صدیقی وضع گردید ،درسال 1337 علوم اجتماعی بعنوان یکی از رشته های دانشکده ادبیات شناخه شد ودر سال 1351 تبدیل به دانشکده علوم اجتماعی گردید ، درسال 1337 بهمت دکتر صدیقی موسسسه تحقیقات علوم اجتماعی آغاز یکار کردوتحقیقات گسترده ای را در مسائل شهری ، روستائی ، اقتصادی وفرهنگی را در این موسسه بعمل آوردند وآثار ارزشمندی را دراین زمینه ها منتشر کردند ساواک نسبت باین موسسه بسیار حساس بود زیرا اغلب پژوهشگران دارای گرایشهای چپ بوده ویا بتازگی از زندان آزاد شده بودند درسالهای بعد پژوهشگرانی مانند خسرو خسروی، امیر پرویز پویان ، مصطفی شعاعیان،باقر پرهام وصدر کشاورز وعلی اکبر اکبری که از فعالین سیاسی شناخته شده ای بودندبودند دراین موسسه به تخقیق پرداختند .
پس از انقلاب استادان چپ گراوسکو لاراز دانشکده علوم اجتماعی اخراج ویا با زنشسته شدند استاد برچسته وپژوهشگر نامدار دکتر امیر حسین آریانپور که در رژیم پیشین از تدریس جامعه شناسی منع شده بودو در دانشکده الهیات زبان انگلیسی را تدریس میکرد نیز جزو باز نشستگان بود ،اکنون باز جوها وملایان ومداحان در این دانشکده به تدریس اشتغال دارند ومباحثی را که تدریس میکنند هیچکونه ارتباطی با جامعه شناسی ندارد کتابهای مطهری ومفتح ومصباح یزدی از زمره کتابهایی هستند که دراین دانشکده تدریس میشوند اما در این دوران دانش ستیزی عده ای از دانشجویان بطور فردی یا جمعی مستقل از دروس دانشکده به تحقیقات جامعه شناسی مشغول اند وآثار ارزشمندی را بدون استفاده از کمکهای دولتی خلق کرده اند واغلب از قعالین مبارزان جنبش دانشجویی نیز هستند مسلما با در نظر داشت لمپنیزم حاکم بر مدیریت دانشگاهها وبویژه پس اهدای کرسی به لمپنهایی مانند حدادیان مداح از این پس شاهد رشد لمپنیزم بیشتر درمدیریت دانشگاهها خواهیم بود اما بدیهیست که دانشجویان نیزبردربرابر لمپنها عقب نشینی نخواهند کرد.