ظفرعلی مقیمی، دانشجوی دکترای متالورژی دانشگاه امیرکبیر، در صد و پنجمین روز اعتصاب غذای خود در زندان تهران بزرگ بیهوش شد و به بیمارستان انتقال یافت.
به گزارش مجذوبان نور و بنا به گفته‌ی هم‌بندی‌های آقای مقیمی، او را به بیمارستان امام خمینی منتقل کرده‌اند.
ظفرعلی مقیمی دلیل اعتصاب غذای تر خود را، “اعتراض به بازداشت خانگی و حصر نورعلی تابنده، عدم رسیدگی مناسب پزشکی به درویشان زندانی، عدم اجازه‌ی ورود وکیل به پرونده‌ی درویشان و بی‌توجهی‌های مکرر قوه قضاییه در سیر رسیدگی به پرونده‌های قریب به ۴۰۰ نفر از درویشان گنابادی زندانی” اعلام کرده بود.
این دانشجوی نخبه دانشگاه امیرکبیر، که هنگام بازداشت، به شدت توسط لباس‌شخصی‌ها، مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود، در دادگاه انقلاب به ۷ سال حبس تعزیری و ۲ سال تبعید به روستای زهک سیستان و بلوچستان محکوم شده است.
ظفرعلی مقیمی، به همراه محسن عزیزی، محمد باقر مقیمی، علی جمشیدی، حسین فهیمی، مصطفی شیرازیان و محمد علی کریمی، دراویشی هستند که در زندان تهران بزرگ دست به اعتصاب غذا زده بودند.
برخی منابع خبری گفته‌اند، “تعدادی از دراویش بازداشتی در طول مدت بازجویی و بازداشت، مورد شکنجه یا ضرب و شتم قرار گرفته‌اند.” و یازده زن درویش زندانی در قرچک ۲۱ خرداد ۹۷ مورد ضرب و شتم شدید مأموران قرار گرفتند.
این منابع خبری به کمپین گفته‌اند “دراویش بازداشتی از ابتدای بازداشت، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم بوده‌اند و دادگاه آنان بدون اجرای تشریفات قانونی و بهره‌مندی از حق وکیل و برخلاف قانون آئین دادرسی کیفری برگزار گردیده است.”
گفتنی است ده تن از درویشان گنابادی با ۶۹ سال حبس مواجه شده اند. پیش‌تر نیز هشت تن از دراویش گنابادی محبوس در زندان تهران بزرگ مجموعا به ۳۴ سال حبس تعزیری، ۲۹۶ ضربه شلاق و ۶ سال محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شدند.
برای ۲۳ تن از دروایش گنابادی در دادگاه انقلاب تهران، مجموعاً ۱۱۹ سال حبس تعزیری و نفی بلد صادر شده‌است و دادگاه ۸ تن دیگر از دروایش بازداشتی حادثه گلستان هفتم خیابان پاسداران شنبه ۵ خرداد ۱۳۹۷ در دادگاه انقلاب تهران در حالی برگزار شد که هیچ کدام آنها اجازه داشتن وکیل نداشتند.
همچنین، ۴۰ تن از دراویش گنابادی، در شعب ۱۵ و ۲۶ به ریاست قاضی صلواتی و قاضی احمدزاده، با اتهام‌های امنیتی، به ۲ تا ۷ سال حبس تعزیری، شلاق و نفی بلد، محکوم شدند.
درگیری نیروهای امنیتی با دراویش از اواسط بهمن ۹۶ در مقابل منزل نورعلی تابنده، قطب دراویش صورت گرفت بود و پس از آن تحصن و تجمع دراویش گنابادی مقابل کلانتری ۱۰۲ در خیابان پاسداران در اعتراض به بازداشت نعمت‌الله ریاحی، یکی از دراویش با دخالت نیروهای امنیتی به خشونت و درگیری کشیده شد. در جریان این درگیری ها، صدها تن از دراویش معترض، بازداشت شدند یا مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی‌ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضدصوفی در قم که این سلسله را به ضدشیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.