کیوان باژن و رضا خندان مهابادی، دو تن از دبیران کانون نویسندگان ایران که پنجشنبه ۴ مرداد ۹۷ به دادسرای اوین احضار شده بودند، پس از حضور در شعبه ۷ این دادسرا تفهیم اتهام شدند.
به گزارش گذار، کیوان باژن و رضا خندان مهابادی، دو تن از دبیران کانون نویسندگان ایران که پنجشنبه ۴ مرداد ۹۷ به دادسرای اوین احضار شده بودند، سه شنبه ۹ مرداد پس از حضور در شعبه ۷ دادسرای اوین با عنوان “تبلیغ علیه نظام” تفهیم اتهام شدند.
گفتنی است، بنا به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، موضوع احضار به پروندهای مربوط بود که سال ۱۳۹۴ وزارت اطلاعات برای بکتاش آبتین، رضا خندان و کیوان باژن گشوده بود. در این پرونده آنها به “تبلیغ علیه نظام” و “انتشار نشریه غیر قانونی” متهم شدند و به همین سبب بارها پیرامون فعالیتشان در کانون و انتشار نشریه “اندیشه آزاد” که خبرنامه داخلی کانون است، مورد بازجویی قرار گرفتند.
کانون نویسندگان ایران، دلیل عدم حضور بکتاش آبتین در جلسه بازپرسی روز سه شنبه را نرسیدن برگه احضاریه به وی ذکر کرد.
کیوان باژن و رضا خندان پس از حضور در شعبه هفتم ابتدا در رابطه با کتاب “پنجاه سال کانون نوبسندگان ایران” که اثری پژوهشی و از متون داخلی کانون است بازجویی شدند. چند هفته پیش ماموران وزارت اطلاعات تمام نسخه های این کتاب چهار جلدی(سی دوره) را توقیف کردند.
پس از این بازجویی اتهام “تبلیغ علیه نظام” به رضا خندان و کیوان باژن منتسب شد و بازپرس پرونده برای هر دو نفر قرار کفالت صادر کرد.
گفتنی است قرار مورد نظر تامین شد و آنها تا تشکیل دادگاه به طور موقت آزاد هستند و بکتاش آبتین نیز در یکی از روزهای هفته آینده باید در دادسرای اوین حاضر شود.
کانون نویسندگان ایران در اردیبهشتماه سال ۱۳۴۷ از جمله با هدف مبارزه با سانسور اعلام موجودیت کرد. اعضای این کانون در برهههای مختلفی از تاریخ ایران، چه در دوران پهلوی و چه در زمان جمهوری اسلامی و بهویژه در دهههای ۶۰ و ۷۰ با سرکوب و اعدام و قتل روبرو بودهاند.
محمدجعفر پوینده و محمد مختاری که در قتلهای زنجیرهای وزارت اطلاعات در دهه ۷۰ جان خود را از دست دادند از اعضای این کانون بودند. اعضای این کانون را نویسندگان، مترجمان و ویراستاران تشکیل میدهند. از جمله اعضای نامآشنای کانون میتوان به سیمین دانشور، نادر ابراهیمی، بهرام بیضایی، داریوش آشوری، محمدعلی سپانلو، محمود اعتمادزاده (م.ا. بهآذین)، سیاوش کسرایی، اسماعیل خویی و احمد شاملو اشاره کرد.
منابع: کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی – کانون نویسندگان ایران