شکوفه یداللهی، از درویشان زن گنابادی محبوس در زندان قرچک ورامین که در جریان حوادث گلستان هفتم، بازداشت‌شده‌بود، به ۵ سال حبس تعزیری و ۲ سال محرومیت اجتماعی محکوم شد و سه فرزند این زن درویش با نام‌های کسری، پوریا و امیر نوری، که همراه با مادرشان در حادثه گلستان هفتم بازداشت شده بودند به ۱۲، ۲ و ۶ سال حبس محکوم شدند.
شکوفه یدالهی، معلم و درویش گنابادی محبوس در زندان قرچک ورامین که به همراه سه فرزندش و دیگر دراویش زندانی در جریان اتفاقات موسوم به گلستان هفتم خیابان پاسداران، توأم با ضرب و شتم بسیار شدید بازداشت‌شده‌بود، در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب با ریاست قاضی صلواتی به ۵ سال حبس تعزیری، دو سال ممنوعیت و محرومیت از فعالیت اجتماعی و رسانه‌ای محکوم شد و سه فرزند این زن درویش با نام‌های کسری، پوریا و امیر نوری، که همراه با مادرشان در حادثه گلستان هفتم بازداشت شده بودند به ۱۲، ۲ و ۶ سال حبس محکوم شده‌اند. به این ترتیب بنا به گزارش مجدوبان نور، این خانواده چهارنفره مجموعا به تحمل ۲۵ سال حبس تعزیری و ۶ سال محرومیت از فعالیت‌های رسانه‌ای و اجتماعی محکوم شده‌اند.
گفتنی است شکوفه یداللهی دوشنبه ۲۵ تیر۹۷ برای دومین بار از زندان قرچک به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب احضار شده بود که به دلیل غیرقانونی دانستن روند دادرسی و محرومیت از حق وکیل از حضور در جلسه محاکمه امتناع کرده بود.
خانم یداللهی یکم اسفند ۱۳۹۶ همراه با صدها درویش گنابادی که در میان آنها سه فرزند وی نیز حضور داشتند مورد حمله نیروهای لباس شخصی قرار گرفت و با این دلیل که مادر کسری نوری است بازداشت و به زندان قرچک منتقل شد.
شکوفه یداللهی که شش ماه دور از امکانات درمانی در زندان قرچک زندانی است به دلیل بالا رفتن میزان عفونت خون در معرض خطر جانی قرار گرفته و به گفته‌ی پزشک معالج، این عفونت از محل نگهداری او در زندان ناشی شده‌است.
این زندانی عقیدتی، چهارشنبه ۱۷ مردادماه۹۷ در بیمارستان امیراعلم تهران مورد مداوا قرار گرفته‌بود، اما مأموران زندان که در بیمارستان همراه وی بودند اجازه ندادند تا داروهایی را که پزشک برای وی تجویز کرده‌بود، به او برسانند.
پزشک معالج خانم یداللهی در گزارش پزشکی وی خطاب به مسئولان زندان تأکید کرد که این زن زندانی باید در بندی مناسب یا جایی به‌دور از آلودگی عفونی و دور از معرض دود سیگار نگهداری شود، اما مسئولان زندان قرچک به رغم توصیه‌ی پزشک علاوه بر این که مانع از رسیدن دارو به این زندانی شده‌اند همچنان او را در بند ۶ زندان که محیطی بسیار آلوده دارد نگهداری می‌کنند.
بی‌توجهی مسئولان زندان به وضعیت حاد شکوفه یداللهی همچنین باعث اعتراض دستجمعی زنان درویش زندانی شده است.
فایل صوتی پیش‌تر منتشر شد که در آن خانم یداللهی در تماسی از وضعیت بد جسمانی خود خبر داده و می‌گوید: «سر من جوریه که یه روز آنتی‌بیوتیک قطع میشه دوباره باید از عفونت بمیرم. تمام ستون فقرات من، سر من درد می‌گیره. چقدر بگم خوبم چقدر بگم هیچیم نیست چقدر بگم عالیم؟ مگه من چقدر تحمل دارم؟»
کسری نوری نیز از دیگر دراویش گنابادی است که در نخستین ساعات بامداد ۱ اسفند به هنگام بازداشت بنا بر گفته‌ی شاهدان، توسط مأموران نیروی انتظامی، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.
پوریا نوری عکاس خبری و از دراویش گنابادی بازداشت‌شده در حوادث گلستان هفتم، که به دلیل وضعیت وخیم جسمی و نیاز فوری به عمل جراحی (به دلیل شکستگی گونه و فک و چند دندان) ۱۰ اسفند۹۶ با تامین قرار کفالت آزاد شده‌بود، ولی این آزادی چند ساعت بیشتر به طول نینجامید و با مراجعه‌ی مأمورین و به بهانه‌ی تکمیل پرونده آزادی این درویش، وی را به اوین منتقل کردند و گفتند که پوریا نوری را پس از تکمیل اوراق اداری به منزلشان باز خواهند گرداند که این اتفاق نیفتاد و پس از چند ساعت پوریا نوری طی تماسی که با یکی از بستگان خود برقرار کرده و اطلاع داده بود که قرار کفالتش از ۲۵ میلیون تومان به ۱۲۵ میلیون تومان وثیقه افزایش یافته و او را از اوین به زندان فشافویه منتقل کرده‌اند.
گفتنی است، دست کم ۶۰ زن از جامعه تحت تبعیض دراویش گنابادی به خاطر شرکت در تظاهراتی که پس از استفاده نیروهای امنیتی از ضرب و شتم، اسلحه گرم، ماشین‌های آب‌پاش و گاز اشک‌آور به خشونت کشانده شد، بازداشت شدند.
این زنان بعد از دستگیری به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند و گفته‌اند که در آنجا مورد بازجویی‌های رعب‌آور، فحاشی با صدای بلند و بازرسی‌های بدنی تعرض‌آمیز توسط ماموران زن قرار گرفتند.
عفو بین الملل نیز ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.
زندان شهر ری سابقا یک مرغداری بوده و در آنجا صدها زن محکوم به جرایم خشن، در شرایطی اسفناک که با قواعد حداقلی استاندارد رفتار با زندانیان شدیدا فاصله دارد، نگهداری می‌شوند. شکایت رایج شامل زمین‌های آلوده به لکه‌های ادرار، عدم وجود سیستم تهویه، کثیف و کم بودن تعداد سرویس‌های بهداشتی، شیوع بیماری‌های مسری، غذاهای با کیفیت پایین و گاه مملو از سنگریزه و آب شور است.
فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی‌ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضدصوفی در قم که این سلسله را به ضدشیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.