کمال احمدنژاد، زندانی سیاسی کُرد سحرگاه امروز در زندان میاندوآب اعدام شد.
به گزارش گذار، یک شهروند کُرد به نام “کمال احمدنژاد” فرزند رحیم که با طرح اتهامات سیاسی به اعدام محکوم شده بود، سحرگاه دوشنبه ۱۹ شهریور در زندان میاندوآب اعدام شد.
یک منبع مطلع در این خصوص به کانون مدافعان حقوق بشر کردستان گفت: «کمال که دو هفته‌ی پیش بطور ناگهانی به بند ۲ زندان میاندوآب منتقل شده بود، بدون اطلاع خانواده و حتی بدون انجام آخرین ملاقات با وجود اینکه در پرونده اش ابهامات زیادی وجود داشت اعدام شده است”.
کمال احمدنژاد از اهالی روستای گامیشگولی میاندوآب در اواخر پاییز سال ۹۴ به همراه پنج تن دیگر به نامهای «هلمت عبدالهی»، «میلاد عبدی»، «سعید سیاهی»، «سلیمان کری» و «مصطفی طه‌زاده» و به اتهام «عضویت در یکی از احزاب کُرد مخالف نظام» و «قتل هاشم زینالی عضو سابق سپاه پاسداران» بازداشت و طبق اطلاع خانواده‌‌اش، تحت شکنجه مجبور به اعتراف شد.
نهایتا کمال احمدنژاد در تاریخ یکشنبه ۲۸ شهریور ۹۵ در دادگاه شعبه اول کیفری میاندوآب به اعدام و سعید سیاهی، هلمت عبدالهی، میلاد عبدی، سلیمان کری و مصطفی طه زاده، هرکدام به ۱۵ سال حبس محکوم شدند.
اعدام این شهروند کُرد در حالی صورت گرفت که نقایصی در پرونده وجود داشت و برخی از این افراد طبق اظهار خانواده‌‌‌هایشان، در دادگاه، “هنگام وقوع حادثه در محل دیگری بوده‌اند.”
این زندانی سیاسی در آذر ۹۵ با انتشار نامهای سرگشاده به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، از شکنجه‌های بازجویان امنیتی برای انجام مصاحبه تلویزیونی با شبکه پرس تی‌وی و اقرار به اعترافات ساختگی و سناریوسازی نهادهای امنیتی برای قربانی کردنش، پرده برداشته بود.
متن نامه کمال احمدنژاد خطاب به عاصمه جهانگیر در ادامه آمده است:
در مورخه ۳ دیماه سال ۹۳ از سوی ماموران اداره اطلاعات شهرستان میاندواب بازداشت شدم. ۲۴ ساعت در بازداشتگاه اطلاعات میاندوآب تحت شکنجه سپری کردم. اصلا نمی‌دانستم چرا بازداشت شده‌ام. با تفهیم اتهام ساختگی توسط بازپرسی با سفارش وزارت اطلاعات به اتهام قتل قرار بازداشت برایم صادر شد و به بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه منتقل شدم.
مدت ۶ ماه در سلول‌های انفرادی وزارت اطلاعات تحت بازجویی و شکنجه بودم. سلول‌هایی با رنگ وحشت و هراس، در واقع هدف این سلول‌ها ایجاد فضای رعب و وحشت و ناامیدی و تسلیم گرفتن اراده شخص می‌باشد. سلول‌های انفرادی بازداشتگاه اطلاعات از هر شهروندی یک جانی و مجرم می‌سازد. من نیز از این قاعده مستثنا نبودم، به مدت ۶ ماه زیر شکنجه‌های جسمی، روحی و روانی بودم. شکنجه‌گران و بازجویان من تنها و تنها درصدد معرفی کردن من به عنوان یک قاتل بودند. کم کم متوجه موضوع شدم و آن این بود که به همراه ۵ شهروند دیگر اهل روستای گامیش گلی در بازداشتگاه هستم. سه نفرشان دو ماه جلوتر از من بازداشت شده بودند، اگر من اینکار را کردم چرا هیج عکس‌العملی از خودم نشان ندادم، گاه و بی گاه زیر شکنجه می‌بودم، روزی صد بار آرزوی مرگ می‌کردم. کاملا روانی شده بودم. [از خودم می‌پرسیدم] آخر من چرا؟
شدت شکنجه‌ها هر روز بالا می‌رفت، شکنجه‌ها از مشت و لگد گذشته بود و آویزان کردن، شلاق با کابل و در نهایت شوکت الکتریکی و تهدید به آوردن همسرم به اداره اطلاعات و همچنین توهین و فحاشی به خودم و خانواده‌ام. هر چی انکار می‌کردم که من از این موضوع بی‌خبرم، شنکجه‌گر بر شدت شکنجه‌هایش می‌افزود و در نهایت به جرمی که نکرده بودم معترف شدم و در مصاحبه‌ای اجباری با فشار و شکنجه و در نهایت با تهدید به مرگ، مجبور شدم با شبکه پرس تی وی انجام دهم.
متن مصاحبه از قبل توسط بازجویان و شکنجه‌گرانم آماده شده بود، و چند روز قبل‌تر با شکنجه، مجبور به حفظ متن شده بودم تا متن را هنگام مصاحبه عینا قرائت بکنم. در طول مصاحبه چندین بار از این کار امتناع و خوددداری کردم ولی با شکنجه و تهدید مجبور شدم مصاحبه را ادامه بدهم.
در نهایت دوران بازداشت و بازجویی‌ام هیج توجهی به اظهارات و دفاعیات شخصی من نشد و در روز دادگاه نیز قاضی شعبه اول کیفری میاندوآب بدون توجه و استناد به شواهد و مدارکم و عدم احضار شاهدهایم که حاضر بودند شهادت بدهند که من روز وقوع قتل در خانه بودم و همچنین عدم بازسازی صحنه به دلیل نبود شواهد و مدارک و فقط و فقط با استناد به توضیحات وزارت اطلاعات، حکم قصاص من را صادر نمود و به قصاص محکوم شدم.
بنابراین اعلام می‌دارم من بیگناهم و مرتکب هیچ قتلی نشده‌ام و اداره اطلاعات و دیگر نهادهای امنیتی استان درصدد قربانی کردن من هستند. از خانم عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، دیده‌بان حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل و تمامی فعالین حقوق بشری می‌خواهم نسبت به وضعیت من به هر شیوه‌ای ممکن، اعتراض کرده و نگذارید قربانی شوم.
کمال احمدنژاد
زندان میاندوآب
آذرماە ۱۳۹۵
گفتنی است، نیروهای امنیتی با هدف سرکوب فعالین کُرد و ایجاد رعب و وحشت در منطقه همواره فعالان مدنی را همواره با اتهامات همکاری با احزاب کُردی، تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی احضار و بازداشت کرده است.
این درحالی است که بسیاری از بازداشت شدگان اظهار می‌کنند که این اتهامات هیچ پایه و اساسی نداشته و اعترافات آنان تحت فشار بازجویان نیروهای امنیتی بوده است.