یکی از دراویش گنابادی محبوس در زندان تهران بزرگ، در واکنش به بیانیه اخیر اداره کل زندان‌های استان تهران که در آن گفته شده بود تمامی متهمین و مجرمین، در حین تحمل حبس، از شرایط مساوی برخوردار هستند، فایل صوتی منتشر کرد که طی آن خلاف ادعایی که در اطلاعیه زندان‌های استان تهران طرح شده را گواهی داده‌است.
این درویش زندانی در فایل صوتی که در اختیار مجذوبان نور قرار گرفته به اطلاعیه سازمان زندان‌ها واکنش نشان داده و می‌گوید: «پس از حمله‌ی گارد ویژه زندان به تحصن دراویش در هفتم شهریور ۹۷ و انتقال ۵۴ درویش به سلول‌های انفرادی تیپ ۴، مسئولان زندان، دراویش را در اندرزگاه‌های تیپ[های] یک، دو و چهار پخش کردند. از هشت درویش بی‌خبر بودیم که اخیراً مطلع شده‌ایم پس از گذشت ۴۶ روز [توضیح: امروز ۶۰ روز از بی‌خبری از هشت درویش گنابادی می‌گذرد] کماکان در سلول‌های انفرادی به سر می‌برند و از امکانات اولیه‌ی یک زندانی محروم و در فضای محدود و امنیتی نگهداری می‌شوند.»
وی در ادامه گفته‌است: « ۴۶ درویش دیگر که در اندرزگاه‌های مختلف محبوس هستند وضعیت اسفباری دارند.
نگهداری زندانیان درویش که زندانی عقیدتی و سیاسی محسوب می‌شوند در کنار زندانیان جرائم عمومی، از تخلفات بارز و مشهود مسئولان زندان تهران بزرگ است. آمار بسیار بالای [زندانیان] اندرزگاه‌ها که بالغ بر ۵۰۰ نفر در مکانی نگهداری می‌شوند که دو و سه‌برابر ظرفیت معمول زندانی دارد. با این وضعیت مسئولان دستور داده‌اند که دراویش را در راهروی اندرزگاه‌ها بخوابانند و به‌سبب فشردگی و کمبود فضا، شرایط ناراحت‌کننده‌ای حاکم است.
آب آشامیدنی موجود نیست و زندانی بایستی برای رفع تشنگی، آبی را مصرف کند که به موجب آن بیماری‌های فراوانی گریبانگیرش خواهد شد.»
در بخش دیگری از این فایل صوتی آمده‌است: «استعمال مواد مخدر فضای به‌شدت آلوده‌ای را در اکثر اندرزگاه‌ها برای زندانیان درویش به ارمغان آورده است. عدم پیگیری پزشکی خصوصاً در حالی که تعدادی از دراویش در حال اعتصاب غذا هستد وضعیت را بحرانی‌تر کرده است. کمبود دارو، وضعیت بهداشتی نامناسب، نبودن آب گرم برای شستشو، خطر ابتلا به بیماری‌های پوستی و عدم امکان تماس زندانی با خانواده؛ اینها تنها بخشی از شرایط نگهداری درویشان زندانی در زندان تهران بزرگ است.»
گفتنی‌است، سازمان زندان‌ها پیش‌تر با انتشار اطلاعیه‌ای به جای رسیدگی به وضع “فاجعه‌بار” زندان تهران بزرگ و گشودن درهای آن به روی اصحاب رسانه و فعالان حقوق بشر، درویشان زندانی را به بیان حرف‌های خلاف واقع برای تهیه خوراک رسانه‌ای متهم کرده و “خبر از تشکیل پرونده قضایی جدید برای هشت درویش زندانی داده بود.”
یکی از درویشان زندانی در گزارش مختصر خود به وضعیت اسف‌بار زندان “غیراستاندارد” تهران بزرگ (فشافویه) پرداخته است:
“… هستم درویش محبوس در تیپ یک زندان تهران بزرگ. تصمیم گرفته‌ام راجع به وضعیت ۵۴ درویش زندانی گزارش مختصری را منتشر کنم.
پس از حمله‌ی گارد ویژه زندان به تحصن دراویش در هفتم شهریور ۹۷ و انتقال ۵۴ درویش به سلول‌های انفرادی تیپ ۴، مسئولان زندان، دراویش را در اندرزگاه‌های تیپ[های] یک، دو و چهار پخش کردند. از هشت درویش بی‌خبر بودیم که اخیراً مطلع شده‌ایم پس از گذشت ۴۶ روز [توضیح: امروز ۶۰ روز از بی‌خبری از هشت درویش گنابادی می‌گذرد] کماکان در سلول‌های انفرادی به سر می‌برند و از امکانات اولیه‌ی یک زندانی محروم و در فضای محدود و امنیتی نگهداری می‌شوند. ۴۶ درویش دیگر که در اندرزگاه‌های مختلف محبوس هستند وضعیت اسفباری دارند.
نگهداری زندانیان درویش که زندانی عقیدتی و سیاسی محسوب می‌شوند در کنار زندانیان جرائم عمومی، از تخلفات بارز و مشهود مسئولان زندان تهران بزرگ است. آمار بسیار بالای [زندانیان] اندرزگاه‌ها که بالغ بر ۵۰۰ نفر در مکانی نگهداری می‌شوند که دو و سه‌برابر ظرفیت معمول زندانی دارد. با این وضعیت مسئولان دستور داده‌اند که دراویش را در راهروی اندرزگاه‌ها بخوابانند و به‌سبب فشردگی و کمبود فضا، شرایط ناراحت‌کننده‌ای حاکم است.
آب آشامیدنی موجود نیست و زندانی بایستی برای رفع تشنگی، آبی را مصرف کند که به موجب آن بیماری‌های فراوانی گریبانگیرش خواهد شد.
استعمال مواد مخدر فضای به‌شدت آلوده‌ای را در اکثر اندرزگاه‌ها برای زندانیان درویش به ارمغان آورده است. عدم پیگیری پزشکی خصوصاً در حالی که تعدادی از دراویش در حال اعتصاب غذا هستد وضعیت را بحرانی‌تر کرده است.
کمبود دارو، وضعیت بهداشتی نامناسب، نبودن آب گرم برای شستشو، خطر ابتلا به بیماری‌های پوستی و عدم امکان تماس زندانی با خانواده؛ اینها تنها بخشی از شرایط نگهداری درویشان زندانی در زندان تهران بزرگ است.”
لازم به توضیح است، نیروهای گارد زندان فشافویه، صبح روز ۷ شهریور ۱۳۹۷ به دراویش محبوس در بند ۳ این زندان حمله ور شده و با توسل به باتوم، شوکر و گاز اشک آور زندانیان را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
از سوی دیگر تداوم بی خبری از ۸ درویش گنابادی مفقود شده در زندان تهران بزرگ که صبح روز هفتم شهریورماه مورد ضرب و جرح قرار گرفته‌بودند، خانواده‌های آنان را به شدت نگران کرده است.
۲ ماه است که از ۸ درویش گنابادی که در پی یورش نیروهای گارد زندان تهران بزرگ به دراویش محبوس در بند ۳ این زندان در صبح روز هفتم شهریورماه، مورد ضرب و جرح قرار گرفتند، اطلاعی در دست نیست و بنا به گفته منابع نزدیک به خانواده‌هایشان، آنها کماکان هیچگونه تماس تلفنی با بیرون از زندان نداشته‌اند.
برخی مقامات قضایی در پاسخ پیگیری‌های خانواده‌های دراویش مفقود شده گفته‌اند “این وضعیت تا آذرماه ادامه خواهد داشت.”
فائزه عبدی‌پور، پنج‌شنبه ۱۹ مهر در خصوص دراویش مفقودی در زندان تهران بزرگ به کمپین گفته‌بود: «۴۴ روز است که از همسرم و بقیه درویشان بی‌خبریم. از هفتم شهریورماه که محمد شریفی‌مقدم، کسری نوری، امیر نوری، رضا انتصاری، سینا انتصاری، مهدی اسکندری، مرتضی کنگرلو و حسام معینی مورد ضرب و جرح قرار گرفتند، از آنها بی‌اطلاعیم، تنها چیزی که به ما گفته‌اند این است که آنها به بندهای انفرادی زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند و در طول این مدت با آنها نه تماسی داشته‌ایم و نه ملاقاتی!»
همسر آقای شریفی‌مقدم پیش‌تر گفته‌بود: «خانواده‌ها هر روز برای پیگیری از نهادهای مختلف پرس‌وجو می‌کنند و تنها موضوعی که عنوان می‌شود همان است که در انفرادی بسر می‌برند که علاوه بر ضرب و جرحی که شدند، اگر در انفرادی هم باشند، نگران وضعیت سلامتی آنها هستیم، چرا که در بند انفرادی غذا مثل زباله می‌ماند و آب آشامیدنی سالم در اختیار ندارند. در انفرادی حتی اگر آب را بجوشانند، باز هم غیر قابل استفاده است و از امکانات ابتدایی محرومند و از داشتن حتی یک پتوی ساده هم محرومند.»
البرز اسکندری، کسری نوری، رضا انتصاری، مهدی اسکندری، سعید سلطانپور، مهرداد رضایی، علی عبیداوی، حسن شاهرضا، سخاوت سلیمی، امیر نوری، جعفر احمدی، بابک مرادی، مجید مرادی، محمدرضا درویشی، حیدر تیموری، علی محمدشاهی، البرز اسکندری، امین سلیمانی، سجاد برادران و اکبر داداشی بر اثر حمله‌ی گارد زندان به درویشان متحصن مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته و وضعیت جسمی‌شان وخیم اعلام شده است.
مأموران گارد زندان برای سرکوب درویشان متحصن که خواسته‌ی خود را آزادی زنان درویش محبوس در زندان قرچک اعلام کرده بودند به پرتاب گاز اشک‌آور و استفاده از شوکر و باتوم متوسل شده و درویشان گنابادی را با توهین و فحاشی مورد ضرب و شتم شدید قرار داده‌اند.
بنابر گزارش‌های واصله از زندان تهران بزرگ؛ ضاربین طی حمله علاوه بر استفاده از باتوم و شوکر و گاز اشک‌آور اقدام به کندن موی سر و صورت و سبیل بعضی درویشان کرده‌اند.
فرزادی رئیس زندان تهران بزرگ و فرخ‌نژاد معاون زندان تهران بزرگ، در حضور محبی رئیس کل سازمان زندان‌ها، شخصاً درویشان گنابادی متحصن را مورد ضرب و شتم قرار داده و منجر به شکستگی دست و سر و جراحت درویشان محبوس شده‌اند.
پیش از این کمپین خبر داده بود که ده زن درویش زندانی در زندان قرچک، در اعتراض به «ضرب و جرح» و «خشونت سازمان‌یافته» به دست گارد این زندان، از روز جمعه، ۲۵ خرداد، اعتصاب غذا کرده‌اند.
در روز ۳۰ بهمن ماه دست کم ۶۰ زن از جامعه تحت تبعیض دراویش گنابادی به خاطر شرکت در تظاهراتی که پس از استفاده نیروهای امنیتی از ضرب و شتم، اسلحه گرم، ماشین‌های آب‌پاش و گاز اشک‌آور به خشونت کشانده شد، بازداشت شدند.
این زنان بعد از دستگیری به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند و گفته‌اند که در آنجا مورد بازجویی‌های رعب‌آور، فحاشی با صدای بلند و بازرسی‌های بدنی تعرض‌آمیز توسط ماموران زن قرار گرفتند.
پیش از این ده‌ها تن از فعالین سیاسی و اجتماعی نسبت به وضعیت دراویش گنابادی محبوس در زندان و سلب حقوق اولیه آنها، ابراز نگرانی کرده و با امضای نامه‌ای مشترک بر لزوم اجرای قانون در روند رسیدگی به پرونده‌هایشان تاکید کرده بودند.
تجمع اعتراضی موسوم به گلستان هفتم روز دوشنبه ۳۰ بهمن در اعتراض به بازداشت نعمت‌الله ریاحی، از دراویش گنابادی ساکن شهرکرد که روز ۲۹ بهمن ۱۳۹۶ از سوی مأموران امنیتی در تهران بازداشت شده بود صورت گرفته‌بود.
این درویش گنابادی ساکن شهرکرد، برای حمایت از قطب دراویش در جریانات اخیر گلستان هفتم به تهران آمده‌بود.
منابع خبری گفته‌اند “دراویش بازداشتی از ابتدای بازداشت، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم بوده‌اند و دادگاه آنان بدون اجرای تشریفات قانونی و بهره‌مندی از حق وکیل و برخلاف قانون آئین دادرسی کیفری برگزار شده است.”
فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی‌ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضدصوفی در قم که این سلسله را به ضدشیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.