سپهرداد گرگین، فعال سیاسی و شاعر ساکن کانادا، در وبینار سراسری گذار از استبداد اسلامی به دموکراسی روز یکشنبه ۲۸ اکتبر ۲۰۱۸ (۶ آبان‌ماه ۱۳۹۷) شرکت کرد و به بیان راه‌کارهایی برای گذار خشونت پرهیز از استبداد کنونی به دموکراسی و به شرح اینکه منظور از واژه گذار خشونت پرهیز چیست، پرداخت.
به گزارش گذار (سامانه دموکراسی و داد)، وبینار سراسری گذار از استبداد اسلامی به دموکراسی، با موضوع راهکارهای میدانی برای گذار خشونت پرهیز از استبداد اسلامی به دموکراسی، در جهت حمایت و شرکت فعال ایرانیان خارج از کشور از جنبش اعتراضی برای تغییرات بنیادی در حاکمیت سیاسی، با حضور جمعی از کنشگران مدنی، صاحب‌نظران و فعالان سیاسی، شامگاه یکشنبه ۲۸ اکتبر ۲۰۱۸ (۶ آبان‌ماه ۱۳۹۷) برگزار شد.
آنچه در ادامه می‌خوانید چکیده‌ی صحبت‌های سپهرداد گرگین، در جریان نشست وبیناری یکشنبه ۲۸ اکتبر ۲۰۱۸ (۶ آبان‌ماه ۱۳۹۷) است و در انتهای همین مطلب مشروح گفته‌های این فعال سیاسی به صورت فایل‌های صوتی و تصویری آمده است:
سپهرداد گرگین، از فرشید هکی، به عنوان نویسنده‌ای فعال و شخصیتی خوش فکر یاد کرد که اخیرا به طرز بی‌رحمانه‌ای کشته شد.
این فعال سیاسی اینطور ادامه داد:
“ما باید قبول کنیم که در جامعه رنگارنگ ما کسانی که اکنون در زندان هستند بخش‌هایی از رهبری جنبش فردای ما هستند و متاسفانه در خارج از کشور تلاش می‌کنند که رهبریت را به وجود بیاورند و این به روشنی برای برخی افراد درسی خواهد بود که ما در ایران افرادی داریم که حتی شاید نام‌های آن ها را ندانیم و اما اینها نباید از دامنه گرداندن حکومت فردا دور بمانند و ما باید به شدت دنبال این موضوع باشیم که اعلام کنیم به دنبال رهبریت فردی نیستیم.
کشور ما باید از تمام افراد نماینده داشته باشد، چه از خارج از کشور و چه از درون کشور باید این نماینده‌ها باشند!
اما در مورد راهکارهای دموکراسی در ایران باید بگویم که شاید نسبت به گذار خشونت پرهیز از نظام شبهاتی برای برخی دوستان ایجاد شده باشد که آیا این خشونت نیست که با داشتن بازوی نظامی برای قیام آماده باشیم اما به اعتقاد من این رمز و کلید پیروزی ما خواهد بود.
نظام جمهوری اسلامی می‌خواهد به هر شکلی به حکومت خود ادامه بدهد و باید این را نسبت بهش آگاه باشیم.
زنگ خطر برای ما به صدا در آمده، برای کسانی که کنشگر هستند چه در داخل و چه در خارج که رژیم در تلاش است تا به کشتارهای قبل برگردد و شمشیر خود را از رو بسته است و خبرهای آن دارد می‌رسد.
من اگر بخواهم مثالی بزنم نمونه یک انسان سالمی را میزنم که سلولی از اعضای بدنش به سرطان دچار شده‌اند و این سلول‌های سرطانی برای بدن خطر عمده ایجاد می‌کند و آن فرد به نزد دکتر می‌رود و سعی می‌کند آن تعداد سلول‌های سرطانی را از بدن خارج کنند.
ما اعلام کردیم که به دنبال خشونت نیستیم و تمام کسانی که روسای بالای ادارات و سیستم دولتی هستند در فردای ایران اعدام نخواهند شد و این را دوستان منتقد ما بدانند که ما به دنبال کشتار نیستیم و بارها گفته‌ایم که از زمانی که قانون به دست مردم بیفتد اعلام می‌کنیم که کشتار را متوقف خواهیم کرد پس به ما مهر خشونت پروری و خون پرستی را نزنید.
اما وقتی یک تعدادی در خیابان هستند و به صورت مسالمت آمیز دارند اعتراض می‌کنند اینها را می‌گیرند و می‌برند و می‌کشند ما باید چه کاری کنیم؟! ما باید بتوانیم حداقل از خودمان دفاع کنیم و باید سازماندهی کنیم و این دفاع از خود یک مسئله قانونی است اما در اپوزیسیون ما به آن پرداخته نشده است.
کنشگرانی که در ایران هستند که می‌خواهند به عنوان نمونه رادیو و تلویزیون را بگیرند اما به چه صورت ؟
حکومت به خودی خود نخواهد رفت و اینها در سنگرهای خودشان می‌نشینند و سعی می‌کنند مردم را بکشند.
باید کنشگرانی که در ایران هستند، به این مسایل بپردازند، همانطوری که در زمان انقلاب به این موضوع پرداختیم و توانستیم به عنوان نمونه جایی که در دست دولت بود را از دست آنها خارج کنیم که خود من شخصا آن دوره در برخی از آنها حاضر بودم.
ما باید از برخی کارهای خود دست برداریم، مسلما وقتی می‌گویند آزادی باید بهای آن پرداخت شود و بهایی که مردم می‌پردازند، دست ما نیست، این را سیستم‌های دیکتاتوری به ما می‌پردازند، نمونه‌اش هزاران نفری که در زندان هستند که رهبران قسمت‌هایی از جنبش ما هستند.
ما ایرانی‌ها یا سیاه می‌بینیم و یا سفید و این اشتباه است و امیدوارم که این اشتباه را تکرار نکنیم و از این سوی بام نیفتیم.
مبارزه مدنی تنها راه رسیدن به دموکراسی نیست و ای کاش فقط با شعار دادن و اعتصاب از این حکومت عبور می‌کردیم، ولی اینگونه نیست.
مبارزه فقط این نیست که من در خانه بنشینم و مخالفت کنم، به این نحو رژیم رفتنی نیست و ای بدا به حال آینده اینها!
چون وقتی این انسان‌های شریف را می‌کشند، خشم را در جامعه انباشته می‌کنند و دوستان عزیز! ما خواهان گذار خشونت پرهیز از نظام هستیم اما این خشونت را نظام به ما وارد می‌کند.”
سپهرداد گرگین، در آخر گفت: «ما در این جلسات اختلافی با هم نداریم و من روی آماده بودن مردم کماکان تاکید دارم.»
سپهرداد گرگین، متولد ۱۳۳۷، ساکن اکویل کانادا است. او از جمله رهبران معترضان سیاسی در دوران انقلاب ۱۳۵۷ بود که پس از بازداشت و خطر جانی از ایران خارج و به کشور کانادا پناهنده شد.
این فعال سیاسی از جمله فعالان فرهنگی و سیاسی شناخته شده در اکویل کاناداست و همچنان در حوزه یاری و حمایت از پناهندگان در سالیان اخیر فعالیت دارد.
از سپهرداد گرگین، فعال سیاسی و شاعر، در بسیاری از نشریات، اشعار، یادداشت‌ها و مقالات گوناگون و کتاب‌های «ترانه‌ها و آرزوها»، «دفتر زندگی»، «به پیروان» و «بر بال غزل» منتشر شده است.
گذار از استبداد اسلامی به دموکراسی با مدیریت رضا بدیعی، گفتمانی با شرکت و حضور تلاشگران دموکراسی‌خواه و مدافعان حقوق بشر است که در راستای بررسی راهکارهای گذار از حکومت اسلامی به دموکراسی، در دومین و چهارمین یکشنبه هر ماه به صورت اینترنتی برگزار می‌شود و جمعی از کنشگران سیاسی و مدنی و مدافعان حقوق بشر ایرانی ضمن تبادل نظر و همفکری، درباره هماهنگی کنش‌ها و یافتن راهکارهای استقرار دموکراسی در ایران در این نشست‌ها همراهی می‌کنند. (برای شرکت در وبینار بعدی به بخش اطلاعیه مراجعه نموده یا اینجا را کلیک کنید.)
در ادامه فایل صوتی و تصویری مربوط به بخش‌هایی از سخنان سپهرداد گرگین، در جریان نشست وبیناری گذار در روز یکشنبه ۲۸ اکتبر ۲۰۱۸ (۶ آبان‌ماه ۱۳۹۷) آمده است. (ضمنا فایل‌های مربوطه را از تلگرام و اینستاگرام گذار نیز دنبال کنید.)