شماری از درویشان گنابادی محبوس در زندان تهران بزرگ موسوم به فشافویه، در حمایت از سه زن درویش زندانی در زندان قرچک اعلام اعتصاب ملاقات کردند.
درویشان زندانی با بیان این که “حمله‌ی معنادار مسئولان زندان قرچک به سه زن درویش همزمان با روز جهانی منع خشونت علیه زنان، بیانگر دیدگاه ضدزن و دشمنی با حقوق اساسی و بدیهی بشر توسط مقام‌های قضایی و زیردستان آنان در سازمان زندان‌هاست”، گفته‌اند: «ما ضرب و جرح خواهران و دختران و مادرانمان توسط مسئولان زندان قرچک را محکوم می‌کنیم و در حمایت از حقوق قانونی آنان که به بهانه‌های واهی زیر پا گذاشته می‌شود خود را از حق ملاقات محروم می‌کنیم.»
شکوفه یداللهی، الهام احمدی و سپیده مرادی سه زن درویش زندانی روز ۵ آذر با مراجعه به دفتر خانم میرزایی معاون زندان زنان قرچک خواستار تحویل‌گرفتن وسایل شخصی‌شان شده بودند که پس از حمله‌ی گارد زندان به زنان درویش در ۲۲ خرداد توسط زندان ضبط شده بود، اما مسئولان زندان به جای عودت دادن وسایل شخصی این زنان، آنان را با توهین و برخورد فیزیکی مورد ضرب و جرح قرار دادند.
گفته شده، این سه زن درویش از سوی مسئولان زندان شهرری (قرچک)، به مدت دو هفته از حق ملاقات محروم شده‌اند.
بنا به گزارش مجذوبان نور، جواد خمیس‌آبادی، اردشیر عشایری، سیدمصطفی امیرحیدری، علی صادقی، خشایار دهقان، امیر آستارکی، علی‌اصغر شریعت، آرش مرادی، ابوالفضل آوازه، غلامعباس آوازه، علیرضا لک، حسین آرنگ، عبدالله اسماعیلی، ابوالفضل صحرایی، محمود بغیار، رامین اشکوه، هادی دهنوی، محمدرضا رجایی دروی، مظاهر حیدری، علی سلطانی،فرامرز منگری، مصطفی شیرازیان، شعیب اسماعیلی، سجاد رزمی، بیژن سلطانی، صالح‌الدین مرادی، مصطفی عبدی، محمدرضا درویشی، سعید سلطانپور، محسن عزیزی، حسن عرب عامری، البرز اسکندری، مهدی بختیاری، رسول هویدا، رضا سیگارچی، مجتبی بیرانوند، محمدحسین ابوالفتحی، آرمان ابوالفتحی، سخاوت سلیمی، میثم عزیزان، مهدی کیوانلو، هادی شاهرضا، رضا یاوری، میلاد کاکاوند، محمد عالم‌دوست، علی بلبلی، افشین چگینی، امیر چگینی، علی قمری، مهدی مهدیلو، مهدی ایزدپناه، بشیر ریاحی، اصغر صمدیار، ایرج مدحی، موسی فضلی‌پور، رستم سگوند، محمد کریمایی، سعید کریمایی، مجتبی شکری، اصغر ابراهیمی‌مقام، مجید ضمیری، مجید مرادی، صادق قیصری، حبیب قنبری و سعید گودرزی، اعلام کرده‌اند: “مادامی که به رفتار خشونت‌آمیز با زنان زندانی پایان داده نشود و بار ظلم و ستم غیرقانونی از روی درویشان زندانی برداشته نشده و اصل تفکیک جرائم در مورد آنها اعمال نشود به اعتصاب ملاقات خود ادامه خواهند داد.”
پیش از این نیز احمد ایرانی‌خواه، سعید دوراندیش و و علی کریمی در اعتراض به برخورد غیرقانونی سازمان زندان‌ها با درویشان زندانی و تخلف آنان از مواد مصرح در آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها دست به اعتصاب ملاقات زده بودند که تا اکنون ادامه داشته است.
از سوی دیگر، الهام احمدی، از زنان درویش گنابادی محبوس در ندامتگاه شهر ری موسوم به زندان قرچک که به دلیل محرومیت از ملاقات دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، روز جاری پس از ۵ روز به اعتصاب غذای خود پایان داد.
الهام احمدی روز ۵ آذر در پی محرومیت از ملاقات توسط کمیته انضباطی زندان قرچک اعلام اعتصاب غذای خشک کرده بود.
گفتنی است، درویشان زندانی محبوس در تیپ ۳ زندان فشافویه در اعتراض به حمله‌ی گارد زندان قرچک، از روز ۲۳ خرداد وارد تحصن آرام در مقابل افسرنگهبانی آن زندان شده و اعلام کرده بودند مادامی که این زنان آزاد نشوند به تحصن آرام خود ادامه خواهند داد، اما در روز هفتم شهریور گارد زندان فشافویه با حمله‌ای خشونت‌آمیز آنان را متفرق و به بندهای انفرادی و جرائم اجتماعی زندان منتقل کرد.
در روزهای ۲۹ اسفندماه و ۳۰ بهمن، دست کم ۶۰ زن از جامعه تحت تبعیض دراویش گنابادی به خاطر شرکت در تظاهراتی که پس از استفاده نیروهای امنیتی از ضرب و شتم، اسلحه گرم، ماشین‌های آب‌پاش و گاز اشک‌آور به خشونت کشانده شد، بازداشت شدند.
این زنان بعد از دستگیری به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند و گفته‌اند که در آنجا مورد بازجویی‌های رعب‌آور، فحاشی با صدای بلند و بازرسی‌های بدنی تعرض‌آمیز توسط ماموران زن قرار گرفتند.
۱۰ نفر از این زنان به بخش قرنطیه زندان شهر ری (قرچک) در نزدیکی تهران منتقل شدند و مابقی آزاد شدند. اسامی کسانی که به شهری ری منتقل شدند عبارتند از: شکوفه یدالهی، سپیده مرادی، مریم فریسانی، نازیلا نوری، سیما انتصاری، شیما انتصاری، شهناز کیانی، مریم باراکوهی، الهام احمدی و آویشا جلال‌الدین. بعد از چند روز، یک زن دیگر از دراویش گنابادی با نام صدیقه صفابخت، که ظاهرا پیشتر در زندان اوین نگهداری می‌شد، نیز به زندان شهری ری منتقل شد.
عفو بین الملل نیز ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.
فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی‌ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضدصوفی در قم که این سلسله را به ضدشیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.
در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.