کانون نویسندگان ایران، در آستانه بیستمین سالگرد قتل‌های سیاسی با انتشار بیانیه‌ای نوشته‌است: «پاییز امسال بیستمین سالگرد قتل‌های سیاسی پاییز ۷۷ است. حمید حاجی‌زاده و پسر ۹ ساله‌اش کارون، مجید شریف، پروانه اسکندری، داریوش فروهر، محمد مختاری و جعفر پوینده کسانی‌اند که فقط در سه ماه پاییز ۱۳۷۷ کشته شدند. حال آن‌که “حذف فیزیکی” منتقدان و مخالفان سال‌ها جریان داشت».
کانون نویسندگان ایران، در بخشی از این بیانیه، آورده‌است: «اگرچه بازماندگان یاران ستم‌کشته‌مان در این سال‌ها لحظه‌ای دست از دادخواهی برنداشته‌اند، اما تا به امروز پرونده‌ی قتل‌های سیاسی-عقیدتی به روشنی گشوده نشده است».
کانون نویسندگان می‌گوید: «به همین دلیل، دست از دادخواهی برنخواهد داشت و هم‌پای خانواده‌های قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای خواستار محاکمه‌ی علنی و عادلانه‌ی آمران و عاملان این قتل‌ها و جنایات سازمان‌یافته‌ی پیش از آن بوده و خواهد بود».
در پایان بیانیه آمده است: «روز جمعه ۱۶ آذرماه، ساعت ۳ بعد از ظهر، بر مزار محمد مختاری و محمدجعفر پوینده در گورستان امامزاده طاهر، گرد هم می‌آییم و یادشان را گرامی می‌داریم».
بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران را در ادامه بخوانید:
“به مناسبت بیستمین سالگرد قتل تبهکارانه‌ی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده
بیست سال از آن خزان خون‌چکان گذشت
از پاییز ۱۳۷۷ که نیروهای شر و پلیدی چندین و چند انسان آزادی‌خواه و روشنفکر از جمله یاران هم‌قلم ما، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده را به وحشیانه‌ترین شکل به قتل رساندند، بیست سال می‌گذرد، جان‌های عزیزی که خواسته‌شان چیزی جز آزادی اندیشه و بیان بی‌هیچ حصر و استثنا نبود، حال آن‌که ذهن متحجر عاملان و آمران آن جنایات هولناک حتی حقوق اولیه‌ی انسان‌ها را نیز برنمی تافت. چندان‌که بعدها آشکار شد قصد این جنایتکاران نه فقط عزیزان ما، که حذف گسترده‌ی آزاداندیشان و مخالفان سیاسی و عقیدتی بود. شگفت آن‌که دادخواهی‌ها نیز هرگز جز تهدید و ارعاب خانواده‌ی قربانیان و زندانی کردن یکی از وکلای پرونده و آزار و اذیت و بازداشت چند عضو باسابقه‌ی کانون نویسندگان ایران نتیجه‌ای در پی نداشت. اگرچه بازماندگان یاران ستم‌کشته‌مان در این سال‌ها لحظه‌ای دست از دادخواهی برنداشته اند، اما تا به امروز پرونده‌ی قتل‌های سیاسی-عقیدتی به روشنی گشوده نشده است، و حکومت همچنان و بی‌وقفه به سرکوب و خفه کردن هر صدای مخالفی مشغول است. ممانعت هرساله‌ی نهادهای امنیتی از برگزاری مراسم یادبود قربانیان قتل‌های سیاسیِ موسوم به زنجیره‌ای، ضرب و شتم و بازداشت هرباره‌ی کسانی که برای پاسداشت خون این عزیزان بر مزارشان حاضر می‌شوند، تعقیب و احضار و بازداشت اعضای کانون نویسندگان ایران و….هر بیننده و شنونده‌ای را متقاعد می‌کند که حاکمیت نمی‌خواهد ابعاد تاریک پرونده آشکار و دادخواهی‌ها پی گرفته شود.
یاران ما که عمر کوتاه و پربارشان یکسر تمرین مدارا بود و هم‌زمان ایستادگی در برابر جهل و خرافه و استبداد هرچند سرانجام جان خویش را در دفاع از آزادی عقیده و بیان از دست دادند، لیکن میراثی گرانقدر و ارجمند برای ما به جا نهادند. ده‌ها کتاب و اثر ماندگار ادبی و پژوهشی و انتقادی و ترجمه‌های کم نظیر و درخشانی از نویسندگان و شاعران جهان. علاوه بر این و مهمتر ازهمه بار امانتی‌ست که بر دوش ما نهادند، باری عظیم و تحمل‌سوز که همانا دفاع از آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثناست. کانون نویسندگان ایران امسال نیز همچون سال‌های گذشته دست از دادخواهی برنخواهد داشت و هم‌پای خانواده‌های قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای خواستار محاکمه‌ی علنی و عادلانه‌ی آمران و عاملان این قتل‌ها و جنایات سازمان‌یافته‌ی پیش از آن بوده و خواهد بود.
سکوت نمی کنیم،
در بیستمین سالگرد قتل های سیاسی زنجیره‌ای، روز جمعه ۱۶ آذرماه، ساعت ۳ بعد از ظهر، بر مزار محمد مختاری و محمدجعفر پوینده در گورستان امامزاده طاهر، گرد هم می‌آییم و یادشان را گرامی می‌داریم.
کانون نویسندگان ایران
سه شنبه، ۱۳ آذر ۱۳۹۷”
گفتنی است اخیرا، رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن دو تن از دبیران و بکتاش آبتین یکی از بازرسان کانون نویسندگان ایران، با حضور در شعبه شماره هفت دادسرای اوین با عناوین اتهامی جدیدی روبرو و برای بار دوم در یک پرونده “تفهیم اتهام” شدند.
کانون نویسندگان ایران در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۴۷ از جمله با هدف مبارزه با سانسور اعلام موجودیت کرد. اعضای این کانون در برهه‌های مختلفی از تاریخ ایران، چه در دوران پهلوی و چه در زمان جمهوری اسلامی و به‌ویژه در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ با سرکوب و اعدام و قتل روبرو بوده‌اند.
محمدجعفر پوینده و محمد مختاری که در قتل‌های زنجیره‌ای وزارت اطلاعات در دهه ۷۰ جان خود را از دست دادند از اعضای این کانون بودند. اعضای این کانون را نویسندگان، مترجمان و ویراستاران تشکیل می‌دهند. از جمله اعضای نام‌آشنای کانون می‌توان به سیمین دانشور، نادر ابراهیمی، بهرام بیضایی، داریوش آشوری، محمدعلی سپانلو، محمود اعتمادزاده (م.ا. به‌آذین)، سیاوش کسرایی، اسماعیل خویی و احمد شاملو اشاره کرد.