سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان، در بیانیه‌ای که روز چهارشنبه ۱۴ آذرماه ۹۷ منتشر کرده، از مجامع بین‌المللی خواسته‌است که “به اعدامهای دهه شصت و به ویژه اعدامهای سال ۱۳۶۷ که در آن هزاران زندانی سیاسی دربند، توسط دولت جمهوری اسلامی ایران مورد کشتار و قتل عام قرار گرفتند،” توجه بیشتری شود.
در بیانیه این سازمان آمده‌است: «زندانیان کشته شده که اغلب از اعضای سازمان‌ها و احزاب اپوزیسیون ایرانی و از جمله اعضای احزاب و سازمانهای سیاسی ” کُرد ” بودند به فرمان و با تایید شرعی رهبران جمهوری اسلامی بطور بی رحمانه قتل عام شدند.»
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، اقدامات اخیر سازمان عفو بین الملل (امنستی) در خصوص تلاش برای واکاوی چگونگی و چرایی و باز پی‌جویی کشتار هزاران زندانی در دهه شصت، را “اگرچه دیرهنگام، اما آن‌را به‌جا و قابل تقدیر” دانسته‌است.
این سازمان از عفو بین الملل خواسته‌است: «اعدامها و کشتارهای جمعی “کُردستان” را نادیده نگیرد و تحقیق جدی در باره اعدامهای جمعی و کشتارهای جمعی در فاصله سالهای ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۰ در “کُردستان” را به تحقیقات مورد درخواست خود اضافه نماید.»
بیانیه سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان، را در ادامه بخوانید:
“همانگونه که تاریخ گواهی می‌دهد در دهه شصت به‌ویژه در سال ۱۳۶۷ هزاران زندانی سیاسی دربند، توسط دولت جمهوری اسلامی ایران مورد کشتار و قتل عام قرار گرفتند. زندانیان کشته شده که اغلب از اعضای سازمان‌ها و احزاب اپوزیسیون ایرانی و از جمله اعضای احزاب و سازمانهای سیاسی ” کُرد ” بودند به فرمان و با تایید شرعی رهبران جمهوری اسلامی بطور بی رحمانه قتل عام شدند. کشتار خونین و هولناک زندانیان که بدون انجام هر گونه محاکمه و دادگاهی و صرفا به جهت تخلیه زندانها از وجود هزاران زندانیان سیاسی انجام گرفت، به مثابه جنایتی هولناک علیه بشریت ثبت در تاریخ شده است. با این حال نباید فراموش کرد که جنایت یاد شده در آن ایام و جنایتهای پیش از آن در ” کُردستان ” متاسفانه با سکوت و بی تفاوتی نهادهای بین المللی حقوق بشری و با سکوت معنادار دولت های سودا پیشه و منتظران ورود به بازار ایران پس جنگ مواجه و همراه بود.
نباید از دید وجدان جهانی پنهان بماند که اولین بار این جنایتها با اعدام ها و کشتارهای جمعی در کُردستان آغاز شد و بعدها کرارا ارتکاب یافت. اعدامهای جمعی در شهرهای سنندج، سقز، مهاباد، مریوان، پاوه، کرماشان و کشتارهای جمعی در روستاهای قارنا، قلاتان، ایندرقاش، صوفیان، ساروقامیش، پاییزآباد، قره گول، چقل مصطفا، خلیفه لیان، گورخانه، جبرئیل آباد، گونده ویله، و کشتار و اخراج کردها در نقده نباید فراموش شود.
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان در سالهای آغازین فعالیت خود و در ۱۵ سال گذشته بارها خواستار تحقیقات مستقل بین المللی در باره اعدامها و کشتارهای جمعی در “کُردستان” و کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ و شناسایی این موارد به عنوان جنایت علیه بشریت شده است که البته اصرار بر این درخواستها و حداقل هزینه های آن ،حبس طولانی مدت مدیران و سرکوب این سازمان بوده است.
اقدامات اخیر سازمان عفو بین الملل (امنستی) در خصوص تلاش برای واکاوی چگونگی و چرایی و باز پی جویی کشتار هزاران زندانی در دهه شصت، اگرچه دیرهنگام است، اما بسیار بجا و قابل تقدیر و مورد استقبال سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان است.
البته این سازمان از سازمان عفو بین الملل می خواهد که اعدامها و کشتارهای جمعی “کُردستان” را نادیده نگیرد و تحقیق جدی در باره اعدامهای جمعی و کشتارهای جمعی در فاصله سالهای ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۰ در “کُردستان” را به تحقیقات مورد درخواست خود اضافه نماید.
سازمان حقوق بشر کُردستان اقدام برای روشن نمودن زوایای تاریک و پنهان مانده ی جنایات یاد شده و شناسایی این موارد بعنوان جنایت علیه بشریت همراه با محکومیت جهانی اینگونه جنایتها را التیام دهنده روح مجروح بازماندگان کشته شدگان و آرام کننده وجدان جامعه و مردم ایران و “کُردستان” می داند.
سازمان حقوق بشر کُردستان خواهان حمایت جدی و همه جانبه از اقدام اخیر سازمان عفو بین الملل در خصوص درخواست برای انجام تحقیقات بین المللی در باره کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ و اقدامات مشابه در خصوص اعدام ها و کشتارهای جمعی در “کُردستان” است.
تاریخ: ۱۴ آذر ۱۳۹۷ / ۵ دسامبر ۲۰۱۸
سازمان دفاع از حقوق بشر کُردستان”