روز ۵ بهمن ۱۳۹۷، نیروهای امنیتی، در شیراز یک نوکیش مسیحی، به نام «اسماعیل مغربی‌نژاد»، را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند.
ماموران امنیتی پس از بازداشت این نوکیش مسیحی ۶۷ ساله، او را با خود به محل زندگی‌اش برده و پس از جستجو و تفتیش خانه، وسایل شخصی او مانند لپ‌تاپ، تلفن همراه، کتب و نوشته‌های روزانه او را ضبط کردند.
در گزارش سازمان ماده ۱۸ آمده‌است؛ ماموران امنیتی مدعی شدند که حکم جلب به همراه دارند ولی درخواست اسماعیل مغربی‌نژاد، برای مشاهده آن‌را رد کردند. پس از بازداشت او خانواده این شهروند ساکن شیراز تلاش کردند با مراجعه به نهادهای قضایی از محل بازداشتگاه و سرنوشت او اطلاعی به دست آورند. اما مقامات قضایی به خانواده او گفتند که اسماعیل مغربی‌نژاد در هیچ یک از بازداشتگاه‌های آنها به سر نمی‌برد و باید او را به عنوان یک شخص گمشده قلمداد کنند.
چندی بعد اسماعیل مغربی‌نژاد با خانواده خود تماس گرفت و اعلام کرد که از محل نگهداری و همچنین اتهام خود بی‌خبر است.
اسماعیل مغربی‌نژاد، پیش از نیز تحت فشار نهادهای امنیتی حکومت ایران قرار گرفته‌بود و حدود ۱۰ سال پس از گرویدن او به دین مسیحیت، “سوءقصدی به جان او صورت گرفت که نافرجام ماند و او نجات یافت”.
همسر این نوکیش مسیحی به نام مهوش محمودیان نیز در سال ۱۹۹۹ میلادی به مسیحیت گرویده بود. اما هنگامی که خانم محمودیان در سال ۲۰۱۳ میلادی درگذشت، درخواست خانواده او برای دفن وی در گورستان مسیحیان نادیده گرفته شد و مقامات حکومت ایران این اجازه را به آنها ندادند. لازم به ذکر است که برای این منظور «آزاد مارشال» اسقف کلیسای انگلیکن یا اسقفی ایران نیز به همین منظور نامه‌ای نوشته و در آن تایید کرده بود که همسر درگذشته اسماعیل مغربی‌نژاد، یک مسیحی معتقد و از اعضای کلیسای اسقفی ایران بوده است که در این کلیسا آیین غسل تعمید و تایید را نیز انجام داده بود.
سرانجام، پیکر خانم محمودیان به گورستان مسلمانان برده شد و با حضور ماموران امنیتی و در حالی که تنها ۵ نفر از اعضای خانواده مهوش اجازه حضور یافتند مراسم خاکسپاری وی انجام شد.
در سالهای نخست گرویدن اسماعیل مغربی‌نژاد به آیین مسیحیت، همسر او مهوش بارها مورد بازجویی قرار گرفته بود.
همچنین، روز سوم بهمن‌ماه، یک نوکیش مسیحی دیگر به نام سینا مولودیان، در اصفهان بازداشت شده‌است.
سازمان عفو بین‌الملل گزارش اخیر خود از شدت یافتن فشارها به روی اقلیت‌های مذهبی و اتنیکی در سال میلادی ۲۰۱۸ خبر داده است. در این گزارش به وضعیت بهائیان، دراویش گنابادی، مسیحیان و از گروه‌های اتنیکی به وضعیت عرب‌های اهوازی، ترک‌های آذربایجان، بلوچ‌ها، کردها و ترکمن‌ها در یک سال گذشته پرداخته شده است.
در ماده ۲۵ منشور حقوق شهروندی حسن روحانی آمده است: «شهروندان از حق آزادی اندیشه برخوردارند. تفتیش عقاید ممنوع است و هیچکس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد.» با این حال بازداشت نوکیشان مسیحی و هجوم به کلیساهای خانگی مداوم از سوی ماموران امنیتی صورت می‌گیرد.
براساس تحقیق سازمان «درهای باز» که یک سازمان غیردولتی است ایران در رتبه دهم در جهان در آزار و اذیت مسیحیان قرار دارد. هند، کره‌شمالی و کشورهای آفریقایی از دیگر کشورهای هستند که مسیحیان در آن مورد ستم قرار می‌گیرند.