یک زندانی به نام «بهمن میرزایی»، که گفته شده از بیماری اعصاب و روان رنج می‌برد و تحت نظر متخصص بود، پس از ضرب و جرح توسط نگهبانان زندان رجایی‌شهر کرج جان خود را از دست داد.
به گزارش سازمان حقوق بشر ایران، در اولین روزهای فروردین‌ماه ۹۸، بهمن میرزایی که از بیمارستان اعصاب و روان به زندان رجایی شهر کرج بازگشته بود پس از ضرب و جرح توسط نگهبانان زندان، جان خود را از دست داد.
یک منبع مطلع به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «بهمن میرزایی، شامگاه دوشنبه ۵ فروردین ماه با چوب و باتون مورد ضرب و شتم قرار گرفت و صبح روز بعد جسد وی را از سلولش خارج کردند».
این درحالی است که مسئولان زندان مدعی شدند این زندانی خودکشی کرده است.
یکی از بستگان درجه یک بهمن میرزایی به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «بردن بیمارستان که آزمایش بگیرند و نگذاشتند به ما زنگ بزند. میگفتند که مشکل اعصاب دارد. وقتی در پزشکی قانونی کهریزک جنازه را تحویل گرفتیم تمام صورتش پر از خون بود. فقط صورت را به ما نشان دادند و گفتند شما تایید میکنید که این شخص [نسبت مقتول با مصاحبه شونده] شماست؟ ما گفتیم بله و ما جسد را تحویل گرفتیم و بردیم بهشت زهرا. به ما گفتند که با ماموران درگیر شده و از قبل هم ماموران او را زده بودند. حتی زندان به ما زنگ نزد که بروید بهمن را از پزشکی قانونی تحویل بگیرید. دوستانش به ما زنگ زدند. برخی از دوستانش از داخل زندان به ما گفتند که وی را به انفرادی منتقل کردند و در آنجا با چوب و چماق آنقدر زدند تا [گریه]… سه‌شنبه ما رفتیم پزشکی قانونی کهریزک و گفتند بستگان درجه یکش با شناسنامه بیایند».
یکی از همبندیان بهمن میرزایی در خصوص مرگ وی گفت: «بهمن را ۲۶ اسفند ماه از سالن ۱ بند ۱ به بیمارستان امین آباد منتقل کردند. ۳ یا ۴ فروردین ما هم از بیمارستان امین آباد برگشته بود و در قرنطینه زندان بود. مشکل اعصاب و روان داشت و قرص خورده بود و در حال خودش نبود، با مامورها جر و بحث میکند و مامورها هم با چوب و چماق یهو میریزند و میزنند و فردا صبح مرد. میگویند قرنطینه دوربین دارد، ولی نقطه کور هم دارد که اگر بخواهند کسی را بزنند راحت بتوانند کارشان را بکنند. الان انفرادی ها هم همینطور است. همه انفرادی‌ها دوربین دارند بجز یکی. کسی را که بخواهند بزنند، میبرند در این انفرادی آنقدر میزنند تا سیاه و کبود شود و بعد دستبند و پابند میزنند و میبرند میاندازند در انفرادی خودش، جلوی دوربین. کجای دنیا هست که دستبند و پابند کسی را بیاندازند در انفرادی؟ نه میتوانی دستشویی کنی، نه میتوانی کاری بکنی، نه میتوانی غذا بخوری».
گفتنی است، بهمن میرزایی، متولد ۲۰ بهمن ماه ۱۳۶۴ به اتهام «درگیری دستجمعی منجر به قتل» بازداشت و از سه سال پیش در زندان رجایی شهر کرج به سر برده بود.
یکی زندانی دیگر در این خصوص به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «بهمن بچه ورزشکاری بود وقتی به رجایی شهر آمد. پس از مدتی افسردگی شدید گرفت. دکترها به قرص بستندش [قرص زیادی برایش تجویز کردند] و همین قرص‌ها حالش را روز بروز بدتر کرد تا اینکه کارش به امین آباد کشید. روزی هم که آخرین کتکش را خورد قرص مصرف کرده بود و با زندان‌بان جر و بحث کرد که این اتفاق افتاد…».
با توجه به اظهارات دست‌کم سه زندانی و یکی از بستگان درجه یک بهمن میرزایی که سازمان حقوق بشر ایران با ایشان صحبت کرده است، مرگ این زندانی یک قتل فراقضایی است و این سازمان خواستار تحقیقات مستقل، فوری و بی طرفانه در خصوص مرگ او است.
سازمان حقوق بشر ایران خواستار توجه بیشتر جامعه جهانی نسبت به شرایط اسفناک زندانهای ایران و بخصوص قتلهای فراقضایی زندانیان در اثر شکنجه و ضرب وشتم است.
محمود امیری مقدم سخنگوی این سازمان در این‌خصوص گفت: «ما بخصوص از گزارشگران ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران و در امور قتلهای فراقضایی و شکنجه می خواهیم که مقامات جمهوری اسلامی ایران را در قبال قتل بهمن میرزایی و دیگر زندانیانی که در سال‌های اخیر در زندانهای ایران جانشان را از دست داده‌اند مورد پاسخگویی قرار دهند».
قتل فراقضایی در زندان رجایی شهر کرج امر تازه‌ای نیست و پیشتر نیز گزارش‌های زیادی در خصوص قتلهای اینچنینی در این زندان از سوی نهادهای مختلف منتشر شده است.
وحید صیادی نصیری، سینا قنبری و کاووس سید امامی برخی از زندانیان سیاسی هستند که مرگ ایشان در زندان مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته بود.
بهمن میرزایی پیشتر نیز به دلیل آنچه «جر و بحث با نگهبانان» گفته شده، مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود که برخی از تصاویر ضرب و شتم پیشین وی توسط نگهبانان زندان در زیر می آیند:
